----->مصاديق بي اهميتي به نماز<-----

مطالب بسیار خوبی بود .. اگر میشه یک نفر تمامی ذکرهای نماز رو با معنی دقیق بذاره .. من معنایش رو میدونم ولی نه خیلی دقیق و عمیق
در ضمن میشود بفرمایید مستحبات نماز چیست ؟؟
در پایان یک سوال اساسی . .. ... .... ..... !!!
اساساً فلسفه ی نماز چیست ؟

بياناتي از حضرت فاطمه (س) در مورد سبك شمردن نماز:

حضرت از پدر بزرگوارشان سؤال كرد : بابا افرادي كه از مردان وزنان امت كه نسبت به نماز بي اعتنا هستند وآن را سبك مي شمارنند چه عواقبي در پيش دارند ؟
نبي اكرم صلي الله عليه وآله فرمودنند .
يا فاطمه :هركس به ستون نماز بي اعتنا باشد خدواند اورا به پانزده بلا مبتلا مي سازد
شش تاي آن در دنيا دامن گيرش ميشود سه تا موقع مردن سه تا در ميان قبر و سه تا هنگام خروج از قبر دامن گيرش ميشود

امّا بلا هايي كه در دنيا دامن گيرش ميشود
1): خداوند بركت را از عمرش بر مي دارد (موفق به انجام كار خير نمي شود )

2):خداوند بر كت را از رزقش بر ميدارد (هميشه وانفسا ميگويد )

3):سيماي صالحين را از چهره اش ميگيرد

4):هر عملي كه انجام داده شود پاداش داده نمي شود

5): دعايش به آسمان نمي رود

6): حظ و نصيبي در دعاي خوبان و صالحان ندارد

امّا بلا هايي كه مو قعه مرگ دامن گيرش ميشود

1): آنكه ذليل از دنيا مي رود

2):گرسنه جان ميدهد

3):اگر همه آبهاي دنيا را در حلقش بريزند باز هم تشنه مي ميرد

امّا بلاهايي كه در قبر دامن گيرش ميشود

1):خداوند ملكي را مي گمارد تا اورا در قبر ش ز جر دهد

2):او را در ميان قبر در فشار و تنگنا قرار دهد

3): قبرش را تا ريك و ظاماني مي گرداند

امّا بلا هايي كههنگام خروج از قبر دامن گيرش ميشود

1):خداوند ملكي را موكل ميسازد او را با صورت بر زمين بكشد در حالي كه خلا يق به او مي نگرند

2): حسابش را سخت مي گيرد

3): خداوند با نظر لطف و عنايت به او نظر نمي كند و او را پاك نمي گرداند و براي او عذابي درد ناك هست

مراجعه...
اگر به این آدرس مراجعه بشه و خوب مورد مطالعه قرار بگیره،که چطور حضور قلب در نماز داشته باشیم،می فهمیم بی تفاوتی نسبت به این مسائل هم بی اهمیتی به نماز می تونه باشه
http://askdin.com/showthread.php?t=4990
:Gol::Gol::Gol:

مجنون...
دیدند مجنون سر راهی نشسته و انگار که منتظر کسیه، ازش پرسیدند: چرا اینجا نشستی؟
گفت: شنیده ام(یعنی احتمال میدهم و یقین ندارم)لیلی از اینجا عبور می کنه،دوست دارم سر راهش قرار بگیرم.
اگر مجنون باشی احتمال بدی، وقت نماز خدا بهت نظر می کنه سر راه خدا خواهی نشست.

... حالا سوال اینجاست چطور مجنون شویم؟
:Gol::Gol::Gol:

چطور استاد؟

چطور؟

[="Tahoma"][="Navy"]

با سلام و عرض ادب
اینکه چطور مجنون خدا بشویم، بدین معناست که چگونه عاشق و شیدای خدا گردیم؟

محبت و عشق به خدا دو راه دارد:
1- راه نظرى؛ در محبت، علم و شعور نهفته است و تا زمانى كه انسان نسبت به چيزى شناخت پيدا نكند، آن را دوست نمى‏دارد.
2- راه عملى؛ حضرت على(ع) نيز مى‏فرمايند: «اگر خدا را دوست مى‏داريد محبّت دنيا را از قلب‏هايتان خارج كنيد»، (ميزان‏الحكمه، ج2، ص 228، ر 3167).
عبدالرزاق كاشانى (شارح كتاب منازل السائرين) مى‏نويسد: «عشق و محبّت به محبوب اقتضا مى‏كند وصال را، و وصال ميسّر نمى‏شود مگر به بذل روح، و انس به جمال هم اقتضا مى‏كند كه قلب از التفات به غير او ممنوع شود. پس افراد محبّ وقتى در محبّت صادق‏اند كه قلبشان تعلق به محبوب داشته باشد»، (شرح منازل السائرين، ص 168).
ادامه...[/]

[="Tahoma"][="Navy"]راه عاشق خدا شدن درك محبت‏ها و خوبى‏هاى او است كه جز با رفع حجاب‏هاى درونى ميسّر نمى‏گردد. امورى كه مى‏توانند در رفع اين حجاب‏ها مؤثر باشند، عبارت است از:
1- تفكر در صفات خداوند،
2- مطالعه كتاب‏هاى اعتقادى،
3- سخن گفتن فراوان با او چه در قالب ادعيه و مناجات‏هايى كه از اهل بيت رسيده و چه به صورت درد دل‏هاى صميمى با او،
4- شركت دادن او در امور روزمرّه زندگى به طورى كه هيچ كارى را بدون خواست و جلب توجه او انجام ندهيم،
5- مطالعه زندگى‏نامه و شرح حال عرفا و سالكان طريق و علمايى كه ساليان سال عمر خويش را در اين مسير سپرى نموده‏اند،
6- به زيارت آنها رفتن (در مورد امامان و اولياء)،
7- هديه دادن مثلاً عمل خيرى مثل نماز و روزه و صدقه را انجام دهد و عمل را به آن ولىّ خدا به عنوان تحفه‏اى گرچه ناقص اهدا نمايد.
ادامه ...[/]

[="Tahoma"][="Navy"]اين عشق حقيقى از دو راه كلى حاصل مى‏شود: نظرى و عملى.
الف (نظرى)
از آن‏جا كه عشق فرع معرفت و شناخت است (1)،نخستين قدم در تحصيل عشق به خدا، شناخت و معرفت به خالق بى همتا است. معرفت به سه روش حاصل مى‏شود:
1 - دل (فطرت)
2 - حس و علم (طبيعت)
3 - عقل (استدلال و فلسفه)
ب (عملى)
آيات و روايات و گفتار عارفان در قالب رعايت موارد ذيل، انسان را به اين عشق مى‏رساند:
1 - ترجيح دادن خداوند بر همه محبوب‏هاى ديگر، به ويژه حبّ دنيا. (2)
2 - اطاعت ظاهرى و باطنى از اوامر و نواهى خداوند.(3)
3 - ترجيح لقاى پروردگار بر بقاى خود.(4)
4 - دوستى با اولياى خدا و دشمنى با معاندان به خاطرِ خداوند.(5)
5 - مجاهده با مال و جان در راه خدا.(6)
6 - خشنودى و رضايت كامل از حضرت حق.(7)
7 - حريص بودن بر خلوت و مناجات با پروردگار.(8)
8 - اُنس با كلام خدا (قرآن).(9)
9 - در همه اوقات مستغرق در ياد پروردگار بودن.(10)
10 - حقير شمردن هر چيز ديگر در برابر محبت خداوند.(11)
11 - دوست داشتن و مهربان بودن با همه بندگان مطيع و دشمنى با همه كافران و گنهكاران.(12)[/]

[="Tahoma"][="Navy"]با توجّه به آن‏كه عشق امرى دو سويه است، در قبال عشق انسان به خداوند، خداوند نيز به آدمى عشق مى‏ورزد؛ البته عشق خداوند به بندگان خويش تفسيرى خاصّ دارد كه پرداختن بدان مجالى ديگر مى‏جويد.(13) در آيات و روايات از نشانه‏هاى عشق حق به بنده بسيار سخن گفته شده است. اين نشانه‏ها كه مى‏توان آن‏ها را معيار موفقيت در تحصيل عشق به خداوند دانست، به اجمال عبارت است از:
1. محبوب دوستان خدا شدن
2. توفيق اطاعت يافتن
3. برداشته شدن سنگينى خدمت از دوش
4. برخوردارى از عطاى خداوند به قدر نياز
5. فزونى آزمون‏هاى الاهى
6. آشكار نشدن معايب و كاستى‏هاى انسان
7. برخوردارى از قلب سليم و اخلاق نيك
8. مبغوض گشتن دنيا
9. برخوردارى از بردبارى و آرامش
10. بهره مندى از صدق و راستى
11. خطور دانش در ذهن
12. برخوردارى از عبادت نيكو
13. دوست داشتن امانت.(14)

[="red"]منابع[/]:
(1). الاسفار الاربعة، ج 7، ص 152؛ رساله عشق، ابن سينا، تصحيح سيد محمد مشكوة، ص 24 - 9.
(2). ميزان الحكمة، محمد محمدى رى شهرى، ج 2، ح 3167 - 3156 - 3162؛ شرح منازل السائرين، ص 168.
(3). آيين مهروزى، محمد رضا كاشفى، ص 86 و 87؛ نهج البلاغه، ترجمه دكتر شهيدى، نامه 69، ص 354.
(4). ميزان الحكمة، ج 8، حديث 18030؛ آيين مهرورزى، ص 89 و 90.
(5). اصول كافى، ج 3، ص 189.
(6). مائده(54 : 5. )
(7). الميزان، محمدحسين طباطبايى، ج 9، ص 375؛ آيين مهرورزى، ص 94 - 92.
(8). ميزان الحكمة، ج 2، حديث 3152 و 3160.
(9). قوت القلوب، ابوطالب مكى، ص 8 و 105.
(10). ميزان الحكمة، ج 2، حديث 3156.
(11). نهج البلاغه، خطبه 193.
(12). كيمياى سعادت، محمد غزالى، تصحيح حسين خديوجم، ج 2، ص 603 - 600؛ آيين مهرورزى، ص 98 - 85.
(13). احياء علوم الدين، محمد غزالى، ج 4، ص 302 و 303؛ چهل حديث، سيد روح الله خمينى(ره)، ص 391 - 390؛ رساله عشق، ص 6 - 4.
(14) - ر. ك: آيين مهرورزى، ص 103 - 102؛ عطف الالف، ابوالحسن ديلمى، ص 94 - 89؛ احيا ءعلوم الدين، ج 4، ص 304؛ ميزان الحكمة ج 2، ص 224 - 222.[/]