جمع بندی برای شادی دل یوسف زهرا، تنها حجت خدا(عج)،بدعت وارد عزاداری محرم نکنیم،عاقلانه عزاداری کنیم

در برخی از مراسم ها من دیدم برای قشنگ بودن عزاداری یکی یکی مثل موج مکزیکی (اخه مگه فوتباله) .بالا و پایین می پرند و سینه زنی می کنند . حالا که گذشته
ولی میخواهم حکم عرفی و شرعی اش را بدونم . :moj:
مرجع هم ایت الله خامنه ای

البته عزاداری برای امام حسین تو احادیث و روایات وارد شده

اما در مورد مسائلی که مطرح کردین ، نمیشه اعتقاد کسی رو که باهاش بزرگ شده تغییر داد

من از برادرم شنیدم شخصی که عاشق امام حسین بود آوردن نقش شمر رو دادن تو تعزیه خونی و تو هر بار که نقش امام حسین برا آب میاد

شروع می کنه به گریه و در نهایت میگه آقا بیا آب بردار هر کی نذاره خودم می کشمش

اما با نظر جلال کاملا موافقم . اصلا نباید تو اعتقادات مردم دست گذاشت . اما با چیزایی که جدیدا اومدن مخالفم

اما باز نمی تونم اظهار نظر کنم .چون امام حسین عزاداراش رو دوس داره و شک ندارم که شفاعت امام حسین شامل حالشون میشه

چون ما که از دل آدما خبر نداریم

[="Tahoma"][="DarkSlateBlue"]حضرت زینب کعبه الرزایا بودند که تونستن از مصیبت کربلا چیزی جز زیبایی نبینن
ما آدم های معمولی که نمیشه از خودمون انتظار اون کوه صبر رو داشته باشیم

این خود زنی ها نه به این شکل افراطی آسیب زننده اما درحد به سر و سینه زدن که همیشه بوده و هست
از بزرگان گاهاً دیده شده حتی یه بار دیدم حاج آقایی همچین زد خودشو که عمامه از سرش افتاد

اما آسیب زدن اگه عمدی باشه و طرف واقعاً حال خودشو بفهمه که داره اسیب میزنه ایراد داره وگه نه که فک نکنم مشکلی داشته باشه

اما در مورد بدعت درباره سبک عزاداریا واقعاً متاسفانه خیلی اسفباره
اصل رو فراموش کردیم و تماماً در سبک های غلط فرو رفتیم
همینه که هیچ از معرفت ایشون گیرمون نمیاد

بعد یه سوال، تاپیک تو انجمن فقه، پس چرا کارشناس نیومده؟:Gig:[/]

به نظر این حقیر...
اگر هر کس حرمت دستگاه سید الشهدا(ع) رو حفظ کنه یه سری از رسومات غلط حذف میشن...
مثلا: اگر همه به ویژه خواهرای گلم بدونن تماشای دسته های عزاداری شیوه ی درستی برای عزاداری نیست مسائلی از قبیل ورود علامت ها و علم های بزرگ و تشریفاتی برای اینکه بینندگان دسته حظ کنند حذف میشود...:Gol:

[="Tahoma"][="DarkSlateBlue"]

چه نکات خوبی رو اشاره کردین
و اضافه کنم به عرایضتون، اگه حواسمون باشه اسراف نکنیم حتی برای هیئت امام حسین خیلی مسائل حله
حداقل یه ماه تموم نذریا به مستحقا خواهد رسید که خودش یه فرهنگ انسان دوستانه اس(و البته میشناسم شهرستانی رو که تموم ماه، به تموم اهل محل، غذا میدن هرشب یه خونواده! خدا زیاد کنه این شهرستانا رو)
حداقل هزینه های اضافی تشریفاتی حذف و هزینه های درست تر جایگزین میشه

و اینکه بالاخره هیئت ها به یه تجمیعی برسن به جای اینکه به تعدادشون اضافه بشه تا مبلغ و مداح خوب براشون کم بیاد و مجبور بشن (بقیش بماند)
چندتا هیئت باهمکاری هم جمعیت بیشتری رو با مراسم کامل تری مدیریت کنن
یعنی شاید بهمون بربخوره اما متاسفانه گاهی این جدا جدا بودن هیئت ها بجای عرض ارادت ، به اثبات منیت منجر میشه:Ghamgin:[/]

بسم الله الرحمن الرحیم

خودزنی معانی مختلفی دارد

نوع مجاز آن لطمه زنیست که شخص بخاطر شدت ناراحتی از خود بی خود می شود و در عزاداری بستگان هم چنین موردی رخ می دهد

نوع غیر مجاز آن مواردی مانند قمه زنی است که هیچ ربطی به ابراز ناراحتی ندارد و نوعی بدعت است

من تا حالا چنین چیزی ندیدم!

در مورد علم موافقم
و همچنین خود نمایی در برابر نامحرمان
ولی حضور خانم ها با رعایت شئونات اسلامی ایرادی ندارد(این نظر شخصی بود)

سلام به همه عزاداران امام حسین(ع)

راستش مردای خانواده ما تو مجالسی که آقایون لخت میشن و شروع به سینه زنی میکنن، نمیرن.

تازه دیدین بعضیاشون مراسمشون رو به صورت سی دی بین مردم هم پخش میکنن.

اونایی که توی مسجد بدون لباس سینه زنی میکنن، اصلا فکر نمیکنن شاید یه خانومی حالا به اشتباه پرده رو کنار بزنه و نگاه کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:Esteghfar:

با نام و یاد دوست

کارشناس بحث: استاد صادق

پاسخ : :Hedye:
باسلام . وتقدیر از دغدغه شما در مسایل دینی وتلاش برای رفع نواقص آن
اصل عزاداری و سوگواری از خود اهل بیت پیامبر به ما رسیده است. ولی چگونگی آن مانند سینه زنی، زنجیر زنی، سیاه پوشی و...تا حدود زیادی با شیوه‌های قومی، ملی و سنت‌های اجتماعی عجین شده است. در ابتدا باید به فلسفه و برخی از حکمت‌های عزاداری اشاره شود : :Sham::Sham::Sham::Sham::Sham::Gol:
1_امام صادق(ع) فرمود : «شیعتنا جزء منا خلقوا من فضل طینتنا یسوؤهم ما یسؤنا و یسرّهم ما یسرّنا؛ شیعیان ما پاره‏ای از خود ما هستند و از زیادی گل ما خلق شده‏اند؛ آن چه که ما را بدحال یا خوشحال می‏سازد، آنان را نیز بدحال و خوشحال می‏گرداند».(1)
بنا بر این لازم است که در ایام عزاداری اهل‏بیت(ع)، حزن و اندوه خود را با «زبان حال» ابراز بداریم؛ یعنی، با اشک، آه و ناله و زاری و کم خوردن و کم آشامیدن و...‏ امام صادق(ع) به معاویة بن وهب فرمود: «عزاداران سیدالشهدا در روز عاشورا از آب و غذا دوری جویند تا آن که یک ساعت از وقت فضیلت نماز عصر بگذرد، و در حد لزوم به غذای معمول صاحبان مصیبت، سدّ جوع و عطش کنند.(2) و از نظر پوشاک، با پوشیدن لباسی که از حیث جنس و رنگ و نحوه پوشش در عرف، حکایت‏گر اندوه و ناراحتی است، آشکار سازیم.
2- رشد معنوی و انسان‏سازی: از آن جا که در فرهنگ شیعی، عزاداری باید از سر معرفت و شناخت باشد؛ هم‏دردی با آن عزیزان، در واقع یادآوری فضایل، مناقب و آرمان‏های آنان بوده و بدین شکل، آدمی را به سمت الگوگیری و الگوپذیری از آنان سوق می‏دهد. فردی که با معرفت در مجالس عزاداری، شرکت می‏کند؛ شعور و شور، شناخت و عاطفه را درهم می‏آمیزد و در پرتو آن، انگیزه‏ای قوی در او پدیدار می­شود و هنگام خروج از مراسم عزاداری، مانند محبی می‏شود که فعّال و شتابان، به دنبال پیاده کردن اوصاف محبوب در وجود خویشتن است.
3- فرهنگ سازی: هنگامی که مجلس عزاداری، موجب رشد معنوی وانسان‏سازی می­شود، تغییر درونی انسان به عرصه جامعه نیز کشیده می‏شود و آدمی می‏کوشد تا آرمان‏های اهل‏بیت(ع) را در جامعه حکم‏فرما کند. به بیان دیگر، عزاداری بر اهل‏بیت(ع) در واقع با یک واسطه زمینه را برای حفظ آرمان‏های آنان و پیاده کردن آن‌ها فراهم می‏سازد. به همین دلیل می‏توان گفت: یکی از حکمت‏های عزاداری، ساختن جامعه براساس الگوی ارائه شده از سوی اسلام است.
4- انتقال‏دهنده فرهنگ شیعی به نسل بعد: کسی نمی‏تواند منکر این حقیقت شود که نسل جدید در سنین کودکی، در مجالس عزاداری با فرهنگ اهل‏بیت(ع) آشنا می‏شوند. به راستی عزاداری و مجالس تعزیه، یکی از عناصر و عوامل برجسته‏ای است تا آموزه‏های نظری و عملی امامان راستین، به نسل‏های آینده منتقل شود. مراسم عزاداری، به دلیل قالب و محتوا، بهترین راه برای تعلیم و تربیت نسل جدید و آشنایی آنان با گفتار و کردار اهل‏بیت(ع) است.
آنچه که در آموزه‌های دینی سفارش شده، اصل عزاداری است. از این رو پیشوایان ما برای امام حسین(ع) عزاداری می‌نمودند و دیگران را نیز به عزاداری فرا می‌خواندند.
اما کیفیت و چگونگی عزاداری‌ها مبتنی بر سنت و آداب جامعه است. برخی از مردم در قالب کیفیت و چگونگی عزاداری‌ها مبتنی بر سنت‌ها و آداب جامعه است. برخی از مردم در قالب سینه‌زنی به ساحت مقدس امام حسین(ع) عرض ارادت می‌نمایند. بعضی در قالب شعر خواندن و نوحه‌سرایی.
این امر باید به گونه‌ای باشد که موجب اهانت نگردیده و آثار مفیدی را در پی داشته باشند. اسلام به ما اجازه نداده است که با سینه زدن به خود آسیب برسانیم و حتی در آموزه‌های دینی از عزاداری‌های که ضرر و زیان را در پی دارد، نهی شده است.
یکی از وظایف مهم همگان آن است که از عزاداری‌های غیر معقول و غیر شرعی پرهیز گردد. همین طور اگر عزاداری‌های به گونه‌ای صورت گیرد که موجب بدبینی نسبت به اسلام و مسلمانان گردد، باید از آن پرهیز نمود.
متأسفانه امروزه برخی به گونه‌ای عزاداری می‌نمایند که خلاف اسلام و شرع می‌باشند. این نحو عزاداری موجب گردیده است که برخی شیعیان را به خشونت‌گرایی متهم نمایند و اصل عزاداری را زیر سؤال ببرند.
بر این اساس باید سینه‌زنی‌ها و عزاداری‌ها به گونه‌ای باشد که به عزاداران آسیب نرساند. از این رو بعضی از مراجع قمه‌زنی را جایز ندانسته و از مقلدان خود خواسته‌اند که قمه نزنند.
بدین‌سان نباید اصل عزاداری را زیر سؤال برد، بلکه باید کیفیت عزاداری را اصلاح نمود و از مردم خواست که عزاداری‌های آنان باید بر اساس آموزه‌های دینی باشد و در عزاداری آداب و شرایط عزاداری را رعایت کنند.:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Mohabbat:
پی­نوشت­ها:
1. امالی، ص 305.
2. تاریخ النیاحة الامام الشهید الحسین بن علی، ج 1، ص 157-159.

سلام علیکم

طبق نظر رهبری

آسيب زدن به بدن بصورتي كه باعث ضررقابل توجهي كه عقلا به آن اعتناء ميكنند بشود حرام است.
واعمالي كه باعث وهن مذهب بشود حرام است ودر غير اين صورت اشكالي ندارد.

منبع: اجوبة الاستفتائات رهبر،احكام عزاداري

سلام عليكم

طبق نظر رهبري:

اعمالي که موجب وهن مذهب مى‏شوند جايز نيست.

منبع:اجوبة الاستفتائات رهبري،احكام عزاداري

سلام عليكم

طبق نظر رهبري:
به اين چند استفتاء از ايشان توجه كنيد:

1- استفاده از عَلَم در مراسم عزادارى سيدالشهدا(عليه‌السلام) با قرار دادن آن در مجلس عزا يا حمل آن در دسته عزادارى چه حکمى دارد؟
ج: فى‌نفسه اشکال ندارد ولى نبايد اين امور جزء دين شمرده شوند.

2-آيا آنچه متداول شده که به عنوان عزادارى براى امام حسين(عليه‌السلام) گوشت بدن را سوراخ کرده و قفل و سنگ کيلو به آن آويزان مى‏کنند، جايز است؟
ج: اين گونه اعمال که موجب وهن مذهب مى‏شوند جايز نيست.

3- آيا جايز است زنان با حفظ حجاب و پوشيدن لباس خاصى که بدن آنان را بپوشاند، در دسته‏هاى سينه‌زنى و زنجيرزنى شرکت کنند؟
ج: شرکت زنان در دسته‏هاى سينه زنى و زنجير زنى شايسته نيست.

4-آيا قمه زدن به‌طور مخفى حلال است يا اينکه فتواى شريف حضرت عالى عموميت دارد؟
ج: قمه زنى علاوه بر اينکه از نظر عرفى از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمى‏شود و سابقه‏اى در عصر ائمه(عليهم‌السلام) و زمانهاى بعد از آن ندارد و تأييدى هم به شکل خاص يا عام از معصوم(عليه‌السلام) در مورد آن نرسيده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مى‏شود بنا بر اين در هيچ حالتى جايز نيست.

5-معيار شرعى ضرر اعم از جسمى يا روحى چيست؟
ج: معيار، ضررى است که در نظر عرف، قابل توّجه و معتنابه باشد.

6-زنجيرزدن به بدن همانگونه که بعضى از مسلمانان انجام مى‏دهند، چه حکمى دارد؟
ج: اگر به نحو متعارف و به‌گونه‏اى باشد که از نظر عرفى از مظاهر حزن و اندوه در عزادارى محسوب شود اشکال ندارد.

منبع: استفتائات رهبري،احكام عزاداري،سوال1444و1450و1451و1455و1461و1462و1463

http://www.askdin.com/thread33168.html
جمع بندی 1_
سوال : برای شادی دل یوسف زهرا، تنها حجت خدا(عج)،بدعت وارد عزاداری محرم نکنیم،عاقلانه عزاداری کنیم

پاسخ :
اصل عزاداری و سوگواری از خود اهل بیت پیامبر به ما رسیده است. ولی چگونگی آن مانند سینه زنی، زنجیر زنی، سیاه پوشی و...تا حدود زیادی با شیوه‌های قومی، ملی و سنت‌های اجتماعی عجین شده است. در ابتدا باید به فلسفه و برخی از حکمت‌های عزاداری اشاره شود : :Sham::Sham::Sham::Sham::Sham::Gol:
1_امام صادق(ع) فرمود : «شیعتنا جزء منا خلقوا من فضل طینتنا یسوؤهم ما یسؤنا و یسرّهم ما یسرّنا؛ شیعیان ما پاره‏ای از خود ما هستند و از زیادی گل ما خلق شده‏اند؛ آن چه که ما را بدحال یا خوشحال می‏سازد، آنان را نیز بدحال و خوشحال می‏گرداند».(1)
بنا بر این لازم است که در ایام عزاداری اهل‏بیت(ع)، حزن و اندوه خود را با «زبان حال» ابراز بداریم؛ یعنی، با اشک، آه و ناله و زاری و کم خوردن و کم آشامیدن و...‏ امام صادق(ع) به معاویة بن وهب فرمود: «عزاداران سیدالشهدا در روز عاشورا از آب و غذا دوری جویند تا آن که یک ساعت از وقت فضیلت نماز عصر بگذرد، و در حد لزوم به غذای معمول صاحبان مصیبت، سدّ جوع و عطش کنند.(2) و از نظر پوشاک، با پوشیدن لباسی که از حیث جنس و رنگ و نحوه پوشش در عرف، حکایت‏گر اندوه و ناراحتی است، آشکار سازیم.
2- رشد معنوی و انسان‏سازی: از آن جا که در فرهنگ شیعی، عزاداری باید از سر معرفت و شناخت باشد؛ هم‏دردی با آن عزیزان، در واقع یادآوری فضایل، مناقب و آرمان‏های آنان بوده و بدین شکل، آدمی را به سمت الگوگیری و الگوپذیری از آنان سوق می‏دهد. فردی که با معرفت در مجالس عزاداری، شرکت می‏کند؛ شعور و شور، شناخت و عاطفه را درهم می‏آمیزد و در پرتو آن، انگیزه‏ای قوی در او پدیدار می­شود و هنگام خروج از مراسم عزاداری، مانند محبی می‏شود که فعّال و شتابان، به دنبال پیاده کردن اوصاف محبوب در وجود خویشتن است.
3- فرهنگ سازی: هنگامی که مجلس عزاداری، موجب رشد معنوی وانسان‏سازی می­شود، تغییر درونی انسان به عرصه جامعه نیز کشیده می‏شود و آدمی می‏کوشد تا آرمان‏های اهل‏بیت(ع) را در جامعه حکم‏فرما کند. به بیان دیگر، عزاداری بر اهل‏بیت(ع) در واقع با یک واسطه زمینه را برای حفظ آرمان‏های آنان و پیاده کردن آن‌ها فراهم می‏سازد. به همین دلیل می‏توان گفت: یکی از حکمت‏های عزاداری، ساختن جامعه براساس الگوی ارائه شده از سوی اسلام است.
4- انتقال‏دهنده فرهنگ شیعی به نسل بعد: کسی نمی‏تواند منکر این حقیقت شود که نسل جدید در سنین کودکی، در مجالس عزاداری با فرهنگ اهل‏بیت(ع) آشنا می‏شوند. به راستی عزاداری و مجالس تعزیه، یکی از عناصر و عوامل برجسته‏ای است تا آموزه‏های نظری و عملی امامان راستین، به نسل‏های آینده منتقل شود. مراسم عزاداری، به دلیل قالب و محتوا، بهترین راه برای تعلیم و تربیت نسل جدید و آشنایی آنان با گفتار و کردار اهل‏بیت(ع) است.
آنچه که در آموزه‌های دینی سفارش شده، اصل عزاداری است. از این رو پیشوایان ما برای امام حسین(ع) عزاداری می‌نمودند و دیگران را نیز به عزاداری فرا می‌خواندند.
اما کیفیت و چگونگی عزاداری‌ها مبتنی بر سنت و آداب جامعه است. برخی از مردم در قالب کیفیت و چگونگی عزاداری‌ها مبتنی بر سنت‌ها و آداب جامعه است. برخی از مردم در قالب سینه‌زنی به ساحت مقدس امام حسین(ع) عرض ارادت می‌نمایند. بعضی در قالب شعر خواندن و نوحه‌سرایی.
این امر باید به گونه‌ای باشد که موجب اهانت نگردیده و آثار مفیدی را در پی داشته باشند. اسلام به ما اجازه نداده است که با سینه زدن به خود آسیب برسانیم و حتی در آموزه‌های دینی از عزاداری‌های که ضرر و زیان را در پی دارد، نهی شده است.
یکی از وظایف مهم همگان آن است که از عزاداری‌های غیر معقول و غیر شرعی پرهیز گردد. همین طور اگر عزاداری‌های به گونه‌ای صورت گیرد که موجب بدبینی نسبت به اسلام و مسلمانان گردد، باید از آن پرهیز نمود.
متأسفانه امروزه برخی به گونه‌ای عزاداری می‌نمایند که خلاف اسلام و شرع می‌باشند. این نحو عزاداری موجب گردیده است که برخی شیعیان را به خشونت‌گرایی متهم نمایند و اصل عزاداری را زیر سؤال ببرند.
بر این اساس باید سینه‌زنی‌ها و عزاداری‌ها به گونه‌ای باشد که به عزاداران آسیب نرساند. از این رو بعضی از مراجع قمه‌زنی را جایز ندانسته و از مقلدان خود خواسته‌اند که قمه نزنند.
بدین‌سان نباید اصل عزاداری را زیر سؤال برد، بلکه باید کیفیت عزاداری را اصلاح نمود و از مردم خواست که عزاداری‌های آنان باید بر اساسآموزه‌های دینی باشد و در عزاداری آداب و شرایط عزاداری را رعایت کنند.:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Mohabbat:
پی­نوشت­ها:
1. مفید . امالی،نشر منشورات اسلامی . قم بی تا . ص 305.
2. تاریخ النیاحة الامام الشهید الحسین بن علی،نشر حاذق .قم بی تا ج 1، ص 157-159.

http://www.askdin.com/thread33168-2.html#post515586
جمع بندی _2
سوال : در برخی از مراسم ها من دیدم برای قشنگ بودن عزاداری یکی یکی مثل موج مکزیکی (اخه مگه فوتباله) .بالا و پایین می پرند و سینه زنی می کنند . حالا که گذشته
ولی میخواهم حکم عرفی و شرعی اش را بدونم .
پاسخ :
در ابتدا باید گفت : آنچه در روایات فراوان مورد سفارش و تأکید است، عزاداری و محزون و گریان بودن در مصیبت شهادت و مظلومیت و فقدان اولیای الهی به ویژه سالار شهیدان، امام حسین(ع) است. شکل عزاداری و چگونگی آن به حسب عرف و عادت و مراسم و فرهنگ جامعه ای مختلف است .
مهم اصل عزاداری و بزرگداشت هدف امام حسین(ع) و یادآوری فضایل و رشادت و کمال و جانبازی در راه حق و دفاع از دین خدا و مبارزه با کجروی و بی عدالتی و ظلم می باشد . شکل و حالت خاصی در روایات مورد نظر نمی باشد. بهترین شکل عزاداری بیان فضایل و کمالات و سخنان ارزنده و نورانی و راهگشای سیدالشهدا(ع) و سایر اولیای بزرگ و مکرم خداوند است. ممکن است فردی بدون حرکت و حالت خاصی اهل معرفت و بصیرت باشد و با مطالعه نهضت مقدس امام حسین(ع) و اهداف الهی و انسانی او، در درون بر این مصیبت و جنایت بزرگ غمگین و نالان باشد . ممکن است کسی با وجود شور گرفتن و بالا و پایین پریدن به این درجه از معرفت و بصیرت نرسیده باشد. البته باید از سوء ظن و بدبینی جدا پرهیز نمود چون کم نیستند انسان های با معرفت و آگاه و دلسوخته ای که عمق احساسات و ارادت خالصانه خود را به ساحت اقدس سیدالشهدا و اولیای خداوند به صورت شور گرفتن و هروله کردن نشان می دهند . این حرکات و اعمال هیچ منافاتی با معرفت و شناخت و بصیرت آنها ندارد.اگر چه باید از کارهایی که موجب وهن اسلام و تشیع می شود ،خودداری نمود.
پرواز محبان اهل بیت به سرمنزل عشق و محبت به معصومین با دو بال میسر است:
الف : عامل احساس محبت وعاطفه
ب : عامل شناخت وآگاهی
شیعیان به هردو عامل و هردو بال نیاز دارند، یعنی عشق بدون شناخت وعاطفة بدون آگاهی چندان مفید نسیت .شناخت بدون عشق ومحبت نیز کارساز نخواهد بود .هر یک از این دو عامل در دیگری تولید اثر می کند. پس نباید از این دو عامل غفلت کرد. خصوصاً عامل شناخت وآگاهی. زیرا سوز و گداز شیعیان در مصائب اهل بیت وخصوصاً مصائب سید الشهدا با الطاف خداوندی واستمداد از روح سالار شهیدان در ما علاقمندان به ابا عبدالله بسیار است اما مراتب آگاهی و شناخت ما نسبت به اهداف آن بزرگوار و چگونگی پیدایش انقلاب عاشورا کم است .
جهت روشن تر شدن پاسخ،آن را با کلام نورانی امام باقر علیه السلام متبرک می کنیم :
«یا جابر! بلغ شیعتى عنى السلام و اعلمهم انه لا قرابه بیننا و بین الله عزوجل و لا یتقرب الیه الابالطاعه یا جابر من اطاع الله و احبنا فهو ولینا و من عصى الله لم ینفعه حبنا؛(1)
اى جابر! از طرف من به شیعیان سلام برسان و به آنها اعلام کن که هیچ قرابت وخویشاوندى بین ما و خدا نیست . فقط با طاعت و بندگى به درگاه الهى تقرب جسته مى‏شود. اى جابر! هرکس اطاعت خدا را کند و - همراه آن - به ما محبت ورزد ، دوست و محب ما مى‏باشد .هرکس معصیت خدا را کند ،حب ما برایش نافع نمى‏باشد».
بنابراین اولین شرط حب اهل بیت(ع) اطاعت حق تعالى و پرهیز از گناه مى‏باشد. ممکن است درجه پایین محبت ( میل باطنى و رغبت درونى) را داشته باشد؛ ولى عملاً اهل معصیت هم باشد، چنین حبى خیلى سود بخش نیست.
معصیت‏هاى اتفاقى که بعدش توبه باشد - باعث نمى‏شود که حب اهل بیت(ع) سودى نبخشد.بنابراین این حب اهل بیت (ع) باید در عمل متجلى شود.
یکی از راه های دوستى اهل‏بیت(ع،معرفت به اهل بیت است زیرا در سایه معرفت است که به کمالات و ویژگى‏هاى آنان واقف مى‏گردیم . آگاهی و معرفت ،شیفتگى و محبت نسبت به اهل بیت(ع) را در پى دارد.یکی از آثار و علایم شیفتگی و محبت به اهلبیت علیهم السلام، ابراز حزن و اندوه در هنگام غم و مصیبت آنان و اظهار شادی و خوشحالی در ولادت ها و اعیاد مربوط به آنان است .
نکته مهمی که در شیوه ابراز شادی و عزاداری آنان باید رعایت شود، این است که این مجالس و شیوه های به گرفته شده، باید با" فرهنگ وآموزه هایی" که آنان با قول وعمل خویش تبیین نموده اند ،هماهنگ باشد، به گونه ای که اگر حضرات ائمه علیهم السلام در مجلس حضور داشتند ، اجازه انجام آن کارها را می دادند.
قطعا هر کاری وهر شیوه عزاداری یا برگزاری جشنی که جنبه تنفر آمیز داشته باشد و سبب رویگردانی مردم واندیشمندان به دین و مذهب یا سست شدن عقاید و علاقه مردم به ائمه(ع) گردد، حرام است .
حضرت على علیه السلام مى‏فرمایند: «انا مع رسول الله(ص)و معى عترتى على الحوض، فمن ارادنا فلیأخذ بقولنا ولیعمل بعلمنا... ؛(2). با رسول الله(ص) در حالى که عترت با من هستند بر حوض [کوثر ]اشراف داریم. پس هر کس ما را مى‏خواهد، هم باید گفتار ما را بگیرد و هم عمل ما را عمل کند...».
پس در پرتو شناخت و معرفت به اهل بیت(ع)، و عمل کردن به خواست و آموزه های آنان، محبت آن بزرگواران به دست می آید.بسیاری از شیوه های نادرستی که در مجالس ائمه علیهم السلام به کار گرفته می شود ،مثل لخت شدن ،قلاده بستن و یا قمه زدن
و یا برخی حرف های دروغ و غیر واقعی، به خاطر عدم شناخت لازم و کافی به ائمه(ع) و فرهنگ ومعارف آنان است،اگر چه بعضی ها نیز جهت ریا ،خود نمایی ،هوس گرایی و یا به خاطر گرم کردن مجلس وگرفتن پول بیشتر به این کار ها اقدام می کنند.برای شناخت ائمه (ع)باید به این ویژگی ها توجه کرد :
اولاً، شناخت از منابع معتبر و موثق و مستند گرفته شود.
دوم، گستره‏اش شامل آموزه‏هاى اعتقادى، اخلاق فردی واجتماعی ،عبادى و آخرت گرایی ،فضایل و کرامات و معجزات، و دعا و مناجات های آنان گردد.
سوم، از آن‏جا که امام الگوى عملى براى انسان‏ها است، به ابعاد فکرى، عملى و روحى امام نیز ناظر باشد.
پی نوشت ها:
1 .ری شهری . میزان الحکمه، نشر دار الحدیث . قم 1378 ش . ج 2 ص 238، ح 3211.
2. همان، ح 3212.