آیا در بهشت محرم و نامحرم داریم؟

در بهشت انسان نیکوکار میتواند در کنار خانواده و خویشانش به سر ببرد. همچنین حوری ها در بهشت در خیمه هایی نشسته اند و کسی ایشان را نیم بیند مگر شوهرشان.
حالا سوال من اینجاس اگر در بهشت محرم و نامحرم داریم بودن خویشان آدم در کنارش با چه قاعده ای قابل جمع است؟ چگونه می توان با دوستان و آشنایان در بهشت دیدار کرد در حالی که نامحرمند؟ آیا حوریان از خیمه ها اصلا خارج نمی شوند؟ روح بدون جسم آدمی در بهشت مگر می تواند لذت جنسی ببرد؟ آیا امواتی که الان در جهان آخرت هستند، می توانند از حوری استفاده کنند؟ آنها که روح محض اند و جسمشان اینجاست.لطفا با دلایل قرآنی جواب دهید

در بهشت انسان نیکوکار میتواند در کنار خانواده و خویشانش به سر ببرد. همچنین حوری ها در بهشت در خیمه هایی نشسته اند و کسی ایشان را نیم بیند مگر شوهرشان. حالا سوال من اینجاس اگر در بهشت محرم و نامحرم داریم بودن خویشان آدم در کنارش با چه قاعده ای قابل جمع است؟

روح بدون جسم آدمی در بهشت مگر می تواند لذت جنسی ببرد؟

بلکه این روح است که از بدن مادی جدا شده و رؤیاهایی مشاهده می کند و از آنها لذت برده یا غمگین می شود.

پس جسم چه میشود؟
یعنی جسم هیچ تاثیری ندارد؟
این طوری که نمی شود

با سلام
در بهشت روح و جسم با هم هست نه اینکه جسم تو دنیا باقی بمونه و فقط روح ما به بهشت بره

در قیامت و بهشت و جهنم به هیچ عنوان روح و جسم از هم جدا نیستند .

موفق و سربلند باشید

[/size]

خیلی جالب بود به نظرم از بقیه جوابها کاملتر بود.در برخی از روایات که بیان کرده اند شنیدم هنگامی که حضرت زهرا روز محشر می خواهند عبور کنند دستور می آید به خلایق که چشمان خود را ببندند اگر محرم و نامحرمی نیست این دستور چه معنایی دارد؟

در برخی از روایات که بیان کرده اند شنیدم هنگامی که حضرت زهرا روز محشر می خواهند عبور کنند دستور می آید به خلایق که چشمان خود را ببندند اگر محرم و نامحرمی نیست این دستور چه معنایی دارد؟

با سلام و تبریک سال جدید

سادگی است که فکر کنیم آخرت مثل دنیاست ؛ اصلا کلماتی مانند بالا و پائین دور و نزدیک و قبل و بعد ومحرم ونامحرم و.... وبطور کلی زمان و مکان وحواس مخصوص عالم ماده است وهیچکس نمیتواند حق مطلب و عمق موضوع را در قالب کلمات ادا کند.(کلمات در این دنیا معنی دارند)

بزبان دیگر هرآنچه که بصورت آیه و روایه از تجسم اعمال و آلام و لذات و بهشت وجهنم آمده حداکثر تقرب به اصل را دارد اما خود آن نیست .

مثلا امام علی (ع) برای بیان شدت و عمق و طول و مدت عذاب آخرت میگوید که آسمانها و زمین تاب وتحمل عذاب خدای متعال را ندارند : وهذا مالا تقوم له السماوات والارض .همچنین قرآن میفرماید که : ثم لا یموت فیها ولا یحیی : این حالت بین مرگ وزندگی واقعا وحشتناک است وعذابش قابل تصور نیست.

آیا کسی میتواند به عمق این آیه و جمله امام برسد ؟ اگر برسد قطعا قالب تهی میکند.ویا در مورد اوج لذت هم در قرآن گفته شده : فیه ما تشتهیه الانفس : وفکر نکنم کسی هنوز به عمق این معنی رسیده باشد که در بهشت منتهای آروز واشتهای نفوس برآورده خواهد شد یعنی چه ؟


انسان با مردن بی انتها میشود و ظرفیت بی نهایت لذت و یا بی نهایت درد را پیدا میکند واصولا چنین مواردی مثل محرم و نامحرم و ... معنی ومفهوم خود را از دست میدهند.


یا رب ارحم ضعف بدنی .

سلام
باید عرض شود که در روایت نیامده چشمهایشان را ببندند بلکه آمده سرهایشان را پایین بیندازند و این می تواند به معنای تواضع باشد دیگر اینکه نعوذ بالله حضرت فاطمه ع در محشر چگونه حاضر می شوند که مستلزم بستن چشمها باشد ؟
و اما اگر بهشت و جهنم شناخته شود عدم وجود این اعتبارات دنیایی هم دانسته می شود؟ بهشت و جهنم بیش از آنکه بیرونی باشد درونی است و همه داراییهای فرد آخرتی از آن او هستند لذا بدینگونه تصور محرمی و نامحرمی صحیح نخواهد بود .
موفق در پناه حق

[FONT=&quot][1] .امالی مفید،ص130.

[FONT=&quot][2] .امالی صدوق، ص70؛ مناقب، شاذان بن جبرئیل القمی، ص11.

«فلا يبقى يومئذ نبي ولا كريم ولا صديق ولا شهيد إلا غضوا أبصارهم حتى تجوز فاطمة بنت محمد سيدة نساء العالمين فتجوز حتى تحاذي عرش ربها جل جلاله»[2] شايد بستن چشم و يا سر به زير افکندن در این احادیث، با آنکه آنجا عالم تکليف نيست، اشاره به عظمت آن بانو داشته باشد که هر چشمي نبايد او را بنگرد حتی انبیاء و اوصیاء و شهداو... البته حقیقت برزخ چه رسد به عالم آخرت بر ما پوشیده است و کسی نمی تواند در مواردی که نقل صحیح وجود ندارد به صورت قطع به نتیجه ای برسد.