جمع بندی من جزو کدوم گروه هستم؟! (پرهیزکاران/کافران/منافقان)

با سلام و عرض ادب
ایمان مراتب و درجاتی دارد . فرد مومن هر چه بر میزان عمل و تقوایش افزوده شود بر مراتب ایمانش افزوده خواهد شد . درقرآن کریم در ایات متعددی بر مساله افزایش مراتب و درجات ایمان مومنین تصریح شده است :

إنّما المؤمنون الّذین اذا ذکر اللّهُ وَجِلَت قُلوبُهُم و إذا تُلیتَ علیهم آیاته زادَتهم ایماناً و علی رَبّهم یتوکّلون(انفال/2) مؤمنان همان کسانی هستند که چون خدا یاد شود، دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنها خوانده می شود، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل می کنند.

هُوَ الّذی انزَلَ السَّکینَة فی قُلوب المؤمنینَ لیزدادوا ایمَاناً مَعَ ایمانهم… (فتح/4)اوست آن کسی که در دلهای مؤمنان، آرامش فرو فرستاد تا ایمانی بر ایمان خود بیفزایند

وَ یزیدُ اللّهُ الّذینَ اهتدوا هُدی… (مریم/76)و خداوند کسانی را که هدایت یافته اند، بر هدایتشان می افزاید

بنابر آیات فوق ایمان ،مقوله ای دارای مراتب و درجات است که قابل افزایش است .

پرسش: داشتم تفسیر سوره بقره رو میخوندم که به یه متنی برخورد کردم
ابتدای این سوره مردم رو در ارتباط با آئین اسلام به سه بخش تقسیم کرده
پرهیزکاران(متقین)/کافران/منافقان
الان میخواستم بدونم من جزو هیچکدوم از این گروها نیستم که!! آدمایی مثل من چه اسمی روشون گذاشته میشه؟

پاسخ: ایمان مراتب و درجاتی دارد . فرد مومن هر چه بر میزان عمل و تقوایش افزوده شود بر مراتب ایمانش افزوده خواهد شد . درقرآن کریم در ایات متعددی بر مساله افزایش مراتب و درجات ایمان مومنین تصریح شده است :
إنّما المؤمنون الّذین اذا ذکر اللّهُ وَجِلَت قُلوبُهُم و إذا تُلیتَ علیهم آیاته زادَتهم ایماناً و علی رَبّهم یتوکّلون(انفال/2) مؤمنان همان کسانی هستند که چون خدا یاد شود، دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنها خوانده می شود، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل می کنند.

هُوَ الّذی انزَلَ السَّکینَة فی قُلوب المؤمنینَ لیزدادوا ایمَاناً مَعَ ایمانهم… (فتح/4)اوست آن کسی که در دلهای مؤمنان، آرامش فرو فرستاد تا ایمانی بر ایمان خود بیفزایند

وَ یزیدُ اللّهُ الّذینَ اهتدوا هُدی… (مریم/76)و خداوند کسانی را که هدایت یافته اند، بر هدایتشان می افزاید

بنابر آیات فوق ایمان ،مقوله ای دارای مراتب و درجات است که قابل افزایش است .همانگونه که کفر و نفاق دارای شعب و درکات مختلفی است که باید از آنها آگاه بود تا از ورود به شعب آن در امان ماند .(1)
بر اساس آنچه عرض شد شما در گروه مومنین هستید ان شاء الله ،منتها هر چه در ترک گناه و رعایت تقوا و ورع سعی و کوشش بیشتری نمایید ، بر مراتب ایمان و تقوای شما افزوده خواهد شد.

(1)- مثلا به این توضیحاتی که از ناحیه معصومین علیهم السلام درباب کفر وشرک و نفاق وارد شده دقت کنید:
نعمانى در تفسير خود در باب فضل قرآن از امير المؤمنين عليه السّلام روايت مى‏كند كه فرمود: كفرى كه در قرآن مجيد از آن نام برده شده پنج قسم مى‏باشد، و آنها عبارتند از كفر انكارى، كفر مطلق، كفر ترك، كفر برائت، و كفر نعمت.
اما كفر انكارى بر دو قسم است، يكى از آنها كفر وحدانيت است، و آن گفتار كسانى است كه مى‏گويند: نه خدائى هست و نه بهشتى و نه دوزخى و نه حشر و نشرى، اين جماعت از زنادقه و ملحدان مى‏باشند، و همچنين گروهى از دهريه كه مى‏گويند: وَ ما يُهْلِكُنا إِلَّا الدَّهْرُ روزگار ما را فانى مى‏كند نه غير آن.
اين نظريه‏اى است كه آنها مى‏دهند و براى آن برهانى هم ندارند، و فقط از روى گمان اين سخن را مى‏گويند، خداوند فرموده: إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ يعنى آنها به وحدانيت خداوند ايمان نخواهند آورد و به توحيد معتقد نخواهند شد.
وجه دوم كفر انكارى آن است كه حقيقت و واقعيت را مى‏شناسد ولى در عمل و هنگام حاجت انكار مى‏كند، خداوند در قرآن مى‏فرمايد: وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا، حقيقت را انكار مى‏كنند در حالى كه آن را در دل قبول دارند.
در آيه ديگرى خداوند مى‏فرمايد: وَ كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكافِرِينَ، آنها قبلا با كفار از فتح و
ايمان و كفر-ترجمه الإيمان و الكفر بحار الانوار، ج‏2، ص: 361
پيروزى سخن مى‏گفتند ولى بعد از اينكه حق آمد آن را نشناختند و كافر شدند و مورد نفرين قرار گرفتند (1) قسم سوم از كفر ترك اوامر خداوند مى‏باشد كه از معصيت‏ها شمرده مى‏شود خداوند متعال فرموده: وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ لا تَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ تا أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ.
هنگامى كه ما از شما پيمان گرفتيم كه خون يك ديگر را نريزيد، و همديگر را از خانه‏ها بيرون نكنيد، شما هم اقرار كرديد و پيمان بستيد، اكنون شما به بعضى از موارد ايمان مى‏آوريد ولى به پاره‏اى كافر مى‏گرديد.
خداوند آنها را كافر خواند زيرا آنان اوامر خداوند را اطاعت نكردند، و آنها را از آن جهت مؤمن دانست كه در ظاهر اقرار كردند اگر چه در باطن قبول نداشتند، ولى آن ايمان ظاهرى به آنها سودى نبخشيد، و جز رسوائى آخرت براى آنها اثرى نداشت.
وجه چهارم كفر آن است كه خداوند متعال از ابراهيم عليه السّلام نقل مى‏كند در آن جا كه فرمود: كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ، مقصود از كَفَرْنا بِكُمْ در اينجا يعنى تبرأنا منكم ما از شما برائت مى‏جوئيم.
در داستان ابليس در آنجا كه روز قيامت از دوستانش بيزارى حاصل مى‏كند مى‏گويد: إِنِّي كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ، يعنى من از شما برائت مى‏جويم از سخنان شرك‏آميزى كه قبلا به من ميگفتيد در جاى ديگر خداوند مى‏فرمايد: إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا تا آنجا كه فرمود: يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَ يَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضاً شما غير از خدا بت‏هائى براى خود اختيار كرديد و در دنيا با آنها به محبت رفتار نموديد، روز قيامت يك ديگر را لعن و تكفير خواهيد كرد.
بخش پنجم از كفر، كفر نعمت مى‏باشد، خداوند از قول سليمان عليه السّلام مى‏فرمايد: هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ، اين از عطاهاى خداوند است كه به من مرحمت كرده تا مرا بيازمايد كه در برابر اين نعمت‏ها او را سپاسگزارى‏
ايمان و كفر-ترجمه الإيمان و الكفر بحار الانوار، ج‏2، ص: 362
مى‏كنم و يا كفران نعمت مى‏نمايم. در جاى ديگرى مى‏فرمايد: لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ اگر سپاسگزارى كنيد بر نعمت‏ها خواهم افزود و اگر ناسپاس باشيد شما را عذاب خواهم كرد، و نيز فرموده: فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ، مرا به ياد بياوريد تا شما را بياد بياورم مرا سپاس گوئيد و كفران نكنيد.
در قرآن مجيد از شرك هم در چهار موضوع گفتگو شده است، در آنجا كه فرموده: لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قالَ الْمَسِيحُ يا بَنِي إِسْرائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ.
هر آئينه كافر شدند كسانى كه گفتند خداوند مسيح بن مريم است، در حالى كه خود مسيح گفت: اى بنى اسرائيل خداوند را پرستش كنيد كه پروردگار من و شما مى‏باشد، و هر كس به خداوند شرك آورده بهشت بر او حرام مى‏گردد و جاى در دوزخ دارد، و ستمگاران يارى‏كننده ندارند، اين را شرك در گفتار و وصف مى‏شمارند.
وجه دوم از شرك، شرك اعمال است، خداوند مى‏فرمايد وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِكُونَ، بيشتر آنها به خداوند ايمان نياوردند و در حال شرك ماندند، در جاى ديگرى فرموده: اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ، آنها علما و دانشمندان دينى خود را ارباب گرفتند و خدا را فراموش كردند.
البته معلوم است كه آنها براى رهبران دينى خود روزه نگرفتند و براى آنان نماز هم نگذاردند، ولى هر چه آنها گفتند مردم از آنها اطاعت كردند، حلال‏ها را براى آنها حرام نمودند، و حرام‏ها را حلال ساختند، مردم در نتيجه آنها را پرستيدند در حالى كه نمى‏دانستند آنها را مى‏پرستند اين را مى‏گويند شرك در اعمال و طاعات.
بخش سوم از شرك، شرك زنا مى‏باشد، خداوند متعال در قرآن مى‏فرمايد: وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ، پروردگار به شيطان مى‏فرمايند در اموال و فرزندان با
ايمان و كفر-ترجمه الإيمان و الكفر بحار الانوار، ج‏2، ص: 363
آنها شركت كن،
(در این مورد امام باقر می فرماید: هر كس به ناطقى گوش فرا دهد او را عبادت كرده، اگر ناطق از خداوند سخن مى‏گويد خدا را عبادت كرده و اگر غير از خدا مى‏گويد غير خدا را پرستيده است.)
قسمت چهارم از شرك، شرك ريا مى‏باشد، خداوند متعال مى‏فرمايد: فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً، هر كس مى‏خواهد خدا را ملاقات كند بايد كار نيك انجام دهد و در عبادت براى خداوند شريك نياورد.
اين گونه جماعت روزه مى‏گيرند و نماز بر پا مى‏دارند و كارهاى خير هم انجام مى‏دهند ولى در نيت خود خالص نمى‏باشند و براى خودنمائى و تظاهر كارها را مى‏كنند اينها كه در بالا ذكر شد اقسام شرك مى‏باشند كه خداوند آنها را در كتاب خود ذكر كرده است.
اما ظلم در كتاب خداوند اقسامى دارد يكى از آنها ظلمى است كه خداوند از لقمان نقل مى‏كند و مى‏فرمايد: يا بُنَيَّ لا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ، اى فرزند من شرك نياور كه شرك ظلم بزرگى مى‏باشد.
يكى از اقسام ظلم، ظلم‏هائى است كه مردم در باره يك ديگر انجام مى‏دهند، و در معاملات و روابط خود با همديگر نسبت به هم ستم مى‏كنند، خداوند مى‏فرمايد:
وَ لَوْ تَرى‏ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَراتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلائِكَةُ باسِطُوا أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَقُولُونَ تا آخر آيه.
اگر مشاهده كنى چگونه ستمگاران در چنگال مرگ گرفتار هستند و دست و پا مى‏زنند و فرشتگان دستهاى خود را باز كرده و به آنها مى‏گويند خود را بيرون كنيد، امروز عذاب و خوارى خواهيد چشيد و سزاى گفته‏هاى خود را مشاهده خواهيد كرد.
كسانى كه زياده‏روى در كفر را انكار مى‏كنند بايد متوجه شوند كه خداوند گفته‏ هاى آنان را رد كرده و فرموده: إِنَّمَا النَّسِي‏ءُ زِيادَةٌ فِي الْكُفْرِ، و يا در جاى ديگر مى‏فرمايد: وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ كافِرُونَ.
ايمان و كفر-ترجمه الإيمان و الكفر بحار الانوار، ج‏2، ص: 364
كسانى كه دلشان بيمار است پليدى روى پليدى مى‏آيد و آنها در حال كفر خواهند مرد و در جاى ديگر فرمودند: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً تا آخر آيه، كسانى كه ايمان آوردند و بعد كافر شدند، بار ديگر ايمان آوردند و باز كافر شدند و بر كفر خود افزودند. 29- امام صادق عليه السّلام در تفسير آيه شريفه وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِكُونَ فرمودند: يعنى از شيطان اطاعت مى‏كند و مشرك مى‏شود. 30- موسى بن اسماعيل گويد: موسى بن جعفر از پدرانش عليهم السّلام روايت مى‏كند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: شك و ترديد از كفر به شمار مى‏رود.

99 ريشه‏ هاى كفر و پايه‏ هاى آن‏
1- ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: ريشه‏ هاى كفر بر سه گونه است:
حرص، استكبار و حسد، اما حرص همان است كه بر آدم غلبه كرد و او را وادار نمود تا از آن درخت بخورد در صورتى كه خداوند او را از نزديك شدن به آن درخت نهى كرده بود.
اما استكبار و خودخواهى همان است كه شيطان را براى سجده كردن بر آدم عليه السّلام منع كرد و او به خاطر تكبر آدم را سجده ننمود، و اما حسد آن است كه دو فرزند آدم را با هم دشمن ساخت تا آنجائى كه يكى از آنها برادرش را كشت. 2- سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت مى‏كند رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: پايه ‏هاى كفر بر چهار قسم است، رغبت، رهبت، عدم خوشنودى از آنچه خداوند برايش معين كرده و خشم و غضب.
ايمان و كفر-ترجمه الإيمان و الكفر بحار الانوار، ج‏2، ص: 366
8- عبد اللَّه بن سنان گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: هر كس سه خصلت در او باشد از منافقان بشمار مى‏رود، اگر چه نماز بخواند و روزه بگيرد و گمان كند كه مسلمان مى‏باشد، كسى كه دروغ بگويد، و هر گاه وعده دهد خلف وعده نمايد، و در امانت‏ها خيانت كند.
خداوند متعال در قرآن مجيد فرموده: خداوند خيانت‏كنندگان را دوست نمى‏دارد، و در جاى ديگر فرموده: لعنت خداوند بر دروغ گويان باد.

کلید واژه ها:کافر،منافق،مومن،وجوه کفر و نفاق و شرک