نصیحتی عمیق از الیاس ـ علیه السلام ـ
حضرت الیاس ـ علیه السلام ـ در سیر و سیاحت خود در صحرا به یكی از سیاحان رسید، و ساعتی با هم همدم شدند.
بین الیاس و سیاح، گفتگوی زیر رخ داد:
الیاس: آیا ازدواج كردهای؟
سیاح: نه.
الیاس: حتماً ازدواج كن، و از تنها زندگی كردن بیرون بیا.
سیاح: بسیار خوب ولی با كدام بانویی، با چه ویژگیهایی ازدواج كنم.
الیاس: به تو نصیحت میكنم، با بانویی كه دارای یكی از این چهار خصلت باشد ازدواج نكن تا دارای زندگی آرام گردی.
آن چهار خصلت عبارت است از:
1. با زن «مختلعه»، یعنی زنی كه بدون جهت، تقاضای جدایی از همسرش دارد.
2. با زن «مُباریه» یعنی زن خودخواه فخر فروشی كه به چیزهای واهی افتخار میكند.
3. با زن «عاهره» یعنی زنی كه مرزهای شرم و عفت را رعایت نكرده و بیبند و بار است.
4. با زن «ناشزه» یعنی زن بلند پروازی كه میخواهد بر شوهرش چیره گردد، و اطاعت از شوهر نكند.»[1]
راز گریه جانسوز الیاس ـ علیه السلام ـ
مطابق بعضی از روایات، الیاس ـ علیه السلام ـ از زندگان است و همانند خضر ـ علیه السلام ـ زنده میباشد،
و خداوند این زندگی ابدی را به خاطر عشق و علاقهاش به مناجات با خدا به او داده است، در این راستا به روایت زیر توجه كنید:
روزی عزرائیل نزد الیاس آمد تا روحش را قبض كند. الیاس به گریه افتاد. عزرائیل گفت: «آیا گریه میكنی، با این كه به سوی پروردگارت باز میگردی؟»
الیاس گفت: «گریهام برای مرگ نیست، بلكه برای فراق از شبهای (طولانی) زمستان و روزهای (گرم و طولانی) تابستان است كه دوستان خدا این شبها را به عبادت میگذرانند، و در این روزها روزه میگیرند.
و در خدمت خدا هستند و از مناجات با محبوبشان، خدا لذّت میبرند، ولی من میخواهم از صف آنها جدا گردم و اسیر خاك شوم.
خداوند به الیاس چنین وحی كرد: «تو را به خاطر آن كه علاقه به مناجات داری و میخواهی در خدمت مردم باشی.
تا روز قیامت مهلت دادم، تا زندگی را ادامه دهی، و از صف اولیای خدا جدا نگردی، و با آنها به مناجات و راز و نیاز، مأنوس باشی.[2]
[1]. المحجّه البیضاء، ج 3.
[2]. المخازن،علّامه سید عباس كاشانی، ج 1، ص 286.
