سبب و مسبب

سلام

استاد گرامی، بنده در رابطه با این مسأله جستجوی فراوان کردم که: چه لزومی دارد که خداوند حتماً به وسیله ی اسباب برای اعمال و اجرای اراده ی خود بهره جوید. و چرا پشت هر پدیده ای که وجود دارد، یک سلسله علل ناقصه وجود دارد؟

پاسخی که دریافت کردم به بخش داشت:
1- فاعلیت علت ناقصه و تاثیرات اسباب، در طول فاعلیت و تاثیر علت تامه یا همان خداوند قرار دارد.
2- حکمت خداوند این مساله را ایجاب می کند که با اسباب این عالم را خلق کند و ربوبیتش را نشان دهد.

سوال من اینجاست که اولاً چه مقوله ای در رابطه با حکمت خداوند ایجاب می کند که حتماً باید با اسباب این دنیا خلق شود؟

ثانیاً آن دسته از اسباب یا عللی (حالا تفاوت این دو کلمه را نمیدانم) که به صورت غیر مادی هستند، مثل دعا، نذر، در نهایت باید تبدیل به اسباب مادی بشوند، تا روی پدیده های مادی تاثیر گذار باشد. وگرنه نمی توان پذیرفت که در آزمایش ها و مشاهدات فیزیکی اسباب غیر مادی مثل فرشتگان و ماموران اللهی را نیز حین تاثیر گذاری روی عالم ماده مشاهده نمودند. پس نتیجه ای که گرفته می شود، عالم ماده به همین صورت که هست، بوده و خواهد بود، و با دعا و نیایش، نمی توان انتظار داشت که چیزی بیرون از عالم ماده در فعالیت ها و پدیده های عالم ماده تاثیر بگذارد. زیرا انتظار نمی رود اثر گذاری غیر مادیات بر مادیات از عالم ملکوت در آزمایشگاه ها مشاهده شود.
پس عوامل آسمانی مثل فرشتگان و ... با توجه به دعای انسان در عالم مادیات و فیزیکی تاثیری ندارند. یا اگر دارند، چگونه ممکن است حین اجابت دعای بنده، اثر دعا به شکل یک اثر فیزیکی مثل شفا یافتن بیمار یا حل شدن مشکل وام و ... نمود پیدا کند؟

این مسآله چگونه حل می شود؟