بنده این طور نتیجه گرفتم که تقوی و قرب الهی خالصانه برای خدا(نه برای این که شخص دنیا را بخواهد) باعث نورانی بودن صورت مومن و عزت وی می شود و با تامل در آیه فوق الذکر می فهمیم که مومنان علاوه بر محبوبیت اصلی که در نزد خداوند دارند ،در نزد خلق خدا هم محبوب خواهند شد.
سوال های من از کارشناس محترم که لطف کنند پاسخ دهند:
سوال نخست: آیا این نتیجه گیری صحیح است؟
سوال دوم:با توجه به این مباحث ،
الف) آیا در اسلام موردی وجود داشته است که شخص یا اشخاصی به خاطر صورت آرامش بخش و نورانی نبی مکرم(ص) به دین مبین اسلام ایمان بیاورند؟
ب) هم چنین آیا موردی وجود دارد که اشخاصی به خاطر چهره نورانی ائمه علیهم السلام به اسلام ایمان آورند و ولایت پذیر این بزرگواران شوند؟
سوال سوم: در خصوص دیگر انبیاء الهی از جمله حضرت عیسی(ع) هم آیا چنین مواردی وجود داشته است؟
امالى طوسى بسندش تا رسول خدا (ص) فرمود: نگاه به عالم عبادتست، نگاه به امام عادل عبادت است نگاه مهرورزى بوالدين عبادتست، نگاه به برادر دينى از روى دوستى عبادت است.
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ج71 73 باب 2 بر الوالدين و الأولاد و حقوق بعضهم على بعض و المنع من العقوق ..... ص : 22