« ختم ترجمه فارسی قران کریم به نیّت گرفتن برات کربلای سه نفراز شرکت کنندگان .یا رقیه سلام الله علیک»

[h=1]مراتب انس با قرآن
[/h]

مرتبه چهارم، استفاده از نور قرآن است.
اگر انسان به این مقام برسد که نور قرآن را ببیند، راه‌های سلامتی برای او گشوده می‌شود. قرآن می‌فرماید:
«قَدْ جاءَکمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ کتابٌ مُبینٌ یهْدی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ یهْدیهِمْ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ» [2]
حقّا که براى شما از جانب خداوند نور و کتابى روشن و روشنگر آمده است. خداوند به وسیله آن، کسانى را که از رضاى او پیروى کنند، به راه‏هاى سلامت هدایت مى‏کند و آنها را از تاریکى‏ها به‌ سوى نور به توفیق خود بیرون مى‏آورد و به سوى راهى راست هدایت مى‏کند.

نور قرآن، انسان را به راه‌های سلامتی هدایت می‌کند. به این معنی که علاوه بر گرفتن دست سالک، او را به جایی می‌رساند که به جز خدای سبحان، کسی را نمی‌بیند. افزون بر این، مسیر صحیح و راه رسیدن به خدای متعال را نیز به او نشان می‌دهد خداوند تعالی می‌فرماید:
«وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنین‏» [3]؛ و کسانى که در راه ما جهاد کردند به یقین آنها را به راه‏هاى (وصول به مقام قرب) خود راهنمایى مى‏کنیم، و همانا خداوند با نیکوکاران است.
اگر کسی با قرآن مأنوس شود، مطمئناً قرآن هم با او انس می‌گیرد و به او یاری می‌رساند.
والاترین مرتبه انس با قرآن که از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است، عمل به قرآن می‌باشد. در همه امور زندگی می‌شود از قرآن کریم استفاده کرد و به آن دستورات عمل نمود. روایتی از پیامبر گرامی«صلی الله علیه و آله و سلم» وارد شده که می‌فرمایند: وقتی ظلم‌، گرفتاری و فساد، مثل ابر تاریک بر شما هجوم می‌آورد، ‌قرآن بخوانید. زیرا قرآن برای سعادت دنیا و آخرت شما شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود. ‌بعد پیامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» می‌فرمایند: هر کس قرآن را سرمشق زندگی خود قرار دهد، بهشت آن شخص از همان جا شروع می‌شود تا به بهشت موعود برسد. و کسی که به قرآن پشت پا بزند و به آن عمل نکند، جهنّم او از همان جا شروع می‌شود تا به جهنّم موعود برسد.
جرج جرداق در کتاب تمدن اسلامی می‌نویسد: در زمان پیامبراکرم«صلی الله علیه و آله و سلم»، مردم پا برهنه بودند، غلاف شمشیر نداشتند و با لیف خرما شمشیر را به گردنشان وصل می‌گردند، حتّی در بعضی اوقات یک خرما را دو نفر با هم می‌خوردند. ولی ایمان در قلب آنان رسوخ پیدا کرده بود و با یقین می‌جنگیدند و پیروز می‌شدند. ایمان واقعی به پیامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» و قرآن داشتند و به آیات الهی عمل می‌کردند.

«فَإِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیکمُ الْفِتَنُ کقِطَعِ اللَّیلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیکمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ مَاحِلٌ مُصَدَّقٌ وَ مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَی الْجَنَّةِ وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَی النَّار». [4]
متأسّفانه جامعه کنونی آن‌طور که شایسته است به ‌قرآن عمل نمی‌کند. قرآن شریف در چندین آیه راجع به رعایت حجاب سخن می‌گوید و کمتر کسی به آن آیات عمل می‌کند، در چندین آیه بر اقامه نماز در اوّل وقت تأکید می‌فرماید و به خواندن نماز شب و رسیدن به مقام محمود سفارش می‌نماید، ولی متأسّفانه عمل به آن آیات در بین مردم ظهور کافی ندارد. قرآن کریم در مورد انفاقات واجب و مستحب و پرداخت خمس و زکات، پافشاری فراوانی دارد، ولی اندکی از مردم به دستور قرآن عمل می‌کنند. اکثر مردم خود را محتاج و مستضعف می‌پندارند و انفاق نمی‌کنند، حتّی با تکیه بر تصوّر احتیاج، دیون واجب خود را نیز پرداخت نمی‌کنند، در حالی که خداوند می‌فرماید:
«لِینْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیهِ رِزْقُهُ فَلْینْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ لا یکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها سَیجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یسْرا» [5]
قرآن در این آیه شریفه به مسلمانان آموزش می‌دهد که آنچه برای خود می‌خواهند، برای دیگران نیز بخواهند. یعنی همه باید همانگونه که به فکر رفاه معیشتی خود و خانواده هستند، به رفاه دیگران نیز بیندیشند. همان اهمیّتی که پدر و مادر برای ازدواج فرزند خود قائل هستند، برای فرزند همسایه یا اقوام هم قائل باشند. و بالأخره خود خوری و خود محوری، در فرهنگ قرآن کریم، جایگاهی ندارد. اگر همه اعضای جامعه به همین یک آیه عمل کنند، فقر و مشکلات اقتصادی و معیشتی از جامعه رخت بر می‌بندد.
اگر افراد جامعه به دستورات اخلاقی قرآن کریم عمل کنند، دروغ، غیبت، تهمت و شایعه پراکنی جای خود را به صدق، صفا و صمیمیّت خواهد داد. قرآن مجید می‌فرماید:



«قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ، الَّذینَ هُمْ فی‏ غَمْرَةٍ ساهُونَ» [6]؛
مرده باد دروغ‏پردازان؛ آنهایى که در گردابى (از نادانى) غافل مانده‌اند.رواج گناهان اجتماعی در بین افراد یک جامعه، از عمل نکردن آن جامعه به آیات انسان ساز قرآن کریم سرچشمه می‌گیرد.
جرج جرداق در کتاب تمدن اسلامی می‌نویسد: در زمان پیامبراکرم«صلی الله علیه و آله و سلم»، مردم پا برهنه بودند، غلاف شمشیر نداشتند و با لیف خرما شمشیر را به گردنشان وصل می‌گردند، حتّی در بعضی اوقات یک خرما را دو نفر با هم می‌خوردند. ولی ایمان در قلب آنان رسوخ پیدا کرده بود و با یقین می‌جنگیدند و پیروز می‌شدند. ایمان واقعی به پیامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» و قرآن داشتند و به آیات الهی عمل می‌کردند.
بنابراین برای اصلاح مفاسد اجتماعی و نارسائی‌‌های اقتصادی و اخلاقی، چاره‌ای جز بازگشت به قرآن و عمل به آیات نورانی آن نیست.
آنچه در این مجال اندک بیان شد، قطره‌ای از دریای فضیلت قرآن کریم بود و امکان بازگوئی سایر فضائل آن کتاب نورانی در این کتاب میسّر نیست و فرصت جداگانه‌ای می‌طلبد. هرچند اگر کتاب‌های متعدّدی نیز در خصوص فضائل قرآن مجید نگاشته شود، باز هم تنها قطره‌ای از فضائل قرآن، بیان خواهد شد.
پی نوشت ها:
[1]. الواقعة / 78-77: «به‌یقین این قرآنی است کریم، که در نوشته‌ای مستور است که آن را جز پاکیزه‌شدگان لمس نکند.»
[2]. المائدة / 16-15
[3]. العنکبوت / 69
[4]. الکافی، ج 2، ص 598
[5]. الطلاق / 7: «کسی که دارای وسعت (مالى) است، از دارایى خود هزینه کند، و کسی که روزی بر او تنگ است از آن مقدار که خدا به وی داده هزینه کند هرگز خداوند کسی را جز به کاری که توانش را داده مکلّف نمی‌‏کند خدا به زودی پس از سختى آسانى قرار می‌دهد.»
[6]. الذاریات / 11-10
فرآوری : محمدی

[/SPOILER]

[h=1]اگر قصد سیر و سلوک دارید بخوانید![/h]

---

[/HR] هدف آرمانی مؤمنان قرب الهی است ولی چگونه می‌توان دوری و نزدیکی به قرب الی الله را ارزشیابی کرد. بنابر این، پس از تعیین قرب الهی به عنوان هدف آرمانی بایسته است که هدف‌های کلی عینی را تعیین کرد و سپس هدف‌های جزیی را در همان راستا تعریف نمود.
[SPOILER]

---

[/HR][h=2]
هدف های کوتاه مسیر موفقیت های بزرگ
[/h]برای پرهیز از شکست باید در گزینش هدف دقّت کرد. هدف‌های آرمانی جهت حرکت را مشخص می‌کنند ولی تنها هدف آرمانی کافی نیست؛ زیرا دوری و نزدیکی به هدف آرمانی قابل ارزش‌یابی نیست.

[h=2]نقطه گذاری هدف ها[/h]برای رسیدن به هدف‌های بزرگ شایسته است كه هدف‌های كوتاه را هم به عنوان هدف در نظر گرفت و پس از رسیدن به هر كدام از آن‌ها، آن را موفّقیت دانسته و برای هدف بعدی قدم برداشت.

[h=2]تنها هدف آرمانی کافی نیست[/h]برای نمونه كسی كه ساك سنگینی را برای بردن به داخل قطار بلند می‌كند، باید چندین نقطه را به عنوان هدف برگزیند و پس از رسیدن به آن نقطه ساك را زمین گذارد و دوباره با دیدن نقطه بعدی ساك را بردارد و سرانجام به قطار برساند. او در این كار هم به هدف نهایی‌اش رسیده است و هم چندین موفّقیت را تجربه كرده است. امّا اگر از ابتدا ساك را به قصد رساندن به قطار از زمین بردارد. به ناچار چندین‌بار ساك را بر زمین می‌گذارد و خود را هم ناتوان و ضعیف می‌یابد. برای پرهیز از شکست باید در گزینش هدف دقّت کرد. هدف‌های آرمانی جهت حرکت را مشخص می‌کنند ولی تنها هدف آرمانی کافی نیست؛ زیرا دوری و نزدیکی به هدف آرمانی قابل ارزش‌یابی نیست.

نمونه دیگر، رسیدن به مدارج علمی امری ستوده است امّا پشت سر نهادن هر مرحله، خود موفقیتی ستودنی است و كسی كه كارشناسی خود را با موفقیت به دست آورده است، باید از نتیجه كارش خشنود باشد و برای آزمون كارشناسی ارشد تلاش كند و اگر در این مرحله موفّق نشد، هرگز نباید موفقیت پیشین خود را هم نادیده بگیرد. به هر حال، او برای به دست آوردن مدارك كارشناسی چندین مرحله‌ی موفّق را پشت سر نهاده و شكست در مرحله كارشناسی ارشد تنها یك ضربه است و به موفقیت‌های سابق زیانی وارد نمی‌كند.
[h=2]تقسیم هدف های کلّی به جزئی[/h]در سیر و سلوک مؤمنان نیز این قاعده کاربرد دارد. برای نمونه هدف آرمانی مؤمنان قرب الهی است ولی چگونه می‌توان دوری و نزدیکی به قرب الی الله را ارزشیابی کرد. بنابر این، پس از تعیین قرب الهی به عنوان هدف آرمانی بایسته است که هدف‌های کلی عینی را تعیین کرد و سپس هدف‌های جزیی را در همان راستا تعریف نمود. در همین مثال انجام واجبات و ترک محرمات و به جای آوردن مستحبات هدف‌های عینی هستند که قابل دست‌یابی و ارزش‌یابی هستند. اکنون همین هدف‌های کلّی را به هدف‌های جزیی تقسیم می‌کنیم. خواندن نماز، روزه ماه رمضان و خواندن قرآن می‌تواند پاره‌ای از هدف‌های جزیی ما باشد. اکنون کسی که نماز خود را در وقت خودش به جای آورده است ولی موفق به خواندن قرآن نشده است، خود را شکست خورده کامل نمی‌داند بلکه به قسمتی از هدفش دست یافته است و برای رسیدن به هدف‌های برتر تلاش می‌کند.

[h=2]
صعودی زیبا و بی شکست[/h]كسی كه بدون در نظر گرفتن توانایی‌اش تنها به آرمان خود می‌اندیشد. تلاش‌های خود را نادیده‌ می‌گیرد و همواره ضعف‌های خود را بیش از توانایی‌هایش می‌بیند.( اراده، ص44، آقاتهرانی)

[h=2]آرمان‌گرایی وسواس‌گونه[/h]آرمان‌گرایی و تعیین‌هدفِ والا كاری پسندیده و ستودنی است. امّا باید میان توانایی‌های شخص و هدف، رابطه‌ای منطقی تنظیم كرد. تناسب میان هدف و توانایی راه درست رسیدن به هدف است. صعود به قلّه دماوند لذَت‌بخش است امّا برای كسی كه حدّاقل چندبار به دربند و دركه صعود كرده باشد، امّا برای كسی كه هرگز كوه‌پیمایی نكرده باشد بی‌تردید شكست را درپی می‌آورد. امیرمؤمنان (علیه السّلام) در سخن زیبایی فرموند:
«مَنْ سَأَلَ فَوْقَ قَدرِهِ اِستحقَّ الحِرمان» ؛ هركه بیش از توانایی‌اش را بخواهد سزاوار محرومیت است.(نزهة الناظر، ص 110 )
كسی كه بدون در نظر گرفتن توانایی‌اش تنها به آرمان خود می‌اندیشد. تلاش‌های خود را نادیده‌ می‌گیرد و همواره ضعف‌های خود را بیش از توانایی‌هایش می‌بیند و پس از مدتی اراده خود را برای به انجام رسانیدن اهدافش از دست می‌دهد.

چنین شخصی در رابطه با اعمال معنوی خود نیز چنین رفتار می کند با خود قول و قرار می گذارد که بشود مثل فلان عارف مشهور و زهد سختی را پیشه می کند و شتابان و دوان دوان می خواهد راه پر خار و سخت کمال و قرب الهی را یک شبه بپیماید و اصلا متوجه نیست که این هدف مقدس برنامه ریزی می خواهد صبر و تحمل می خواهد پیوستگی و تداوم می خواهد . این شخص به محض اینکه اولین خطا از وی سر زد یأس بر وجودش مستولی می شود و به طور کل خود را شکست خورده و نابود می داند و چه بسا که به یک مسیر انحرافی کشیده شود کما اینکه کم نیستند افرادی که در این وادی وارد شده و بر اثر بلند پروازی ها به بیراهه رفته اند . ما که عاشقانه می خواهیم در مسیر کمال گام برداریم باید نکاتی را خوب در ذهن خود حک کنیم : اینکه بدانیم ما انسانیم و انسان مجموعه ای است از خواست های ضد و نقیض از طرفی گرایش به کمال دارد و از طرفی خواهش های نفسانی قوی وجود وی را در بر دارد ما باید تمام گرایش ها نقاط ضعف و قوت خود را بشناسیم و متناسب با آن ها هدف گذاری کنیم .
آخر منی که وجودم پر از رذایل اخلاقی است که نمی توانم انتظار داشته باشم در اثر تکرار یک ذکر که یک عارف خداشناس انجام می دهد و به کشف و شهود می رسد ،من هم برسم ،باید اول این رذایل را از ریشه خشکاند و کم کم با توکل بر خدا در مسیر سلوک گام برداشت و پیش رفت .
اگر ما خطرات مسیر را هم خوب شناخته باشیم و این را هم بدانیم که در کدام زمینه لغزش ما بیشتر است در این صورت تلاش خود را مصروف می داریم که ضعفمان را از بین ببریم اگر هم در میانه راه شیطان فریبمان داد و لغزیدیم به ناگاه در شب ظلمانی یأس فرو نخواهیم رفت بلکه در چشمه توبه شستشویی می دهیم و چراغ امید بر می افروزیم و با عصای توکل پیچ و خم راه را از سر خواهیم گذراند . إن شاء الله

با سلام:Ealam:
من یک جا مسئول بودم:khandeh!:
با بدبختی برای خودمون یک اساسنامه و برنامه اجرایی تهیه کرده بودیم
و یک روز برای خودم یک معاون انتخاب کردم
یک روز رفته بودم مرخصی
وقتی که برگشتم دیدم
اساسنامه نیست
گفتم اساسنامه کجاست
معاون گفت:Sokhan: دیروز توی جلسه خوندیم دیدیم سخت
تصمیم گرفتیم اساسنامه را پاره کنیم:Moteajeb!:

اره کارو دو دقیقه بیشتر نیست که تحویل داده ایم
پاک جناب مبصر کارو از دستمون دراورد:khandeh!:
و دستو داده:_loool: پست های قبلی رو هم پاک کنم:Kaf:

از همه التماس دعا:Gol:

جزء 9 رو من انتخاب می نمایم

با سلام
ولین ایه ایکه ترجمه اش را اورده بودم تاکید کرده بودم
برای ختم فارسی حتما باید متن عربی را هم بخوانیم تا خدای نکرده شبهه ای بوجد نیاید

با سلام
اولس داوطلب
بطور واضح تکلیفش چیست؟