جمع بندی آثار جانبی مصیبت با وجود صبر
تب‌های اولیه
با سلام . بنده تو زندگیم سختی های زیادی کشیدم . چه از نظر شغلی چه مشکلات خانوادگی چه تحصیلات و این سختی ها همگی از جنس مصیبت و بحران بوده نه فقط مسئولیت های سنگین .
اما مدتی هست احساس میکنم افسرده شدم . منظورم افسردگی با تعریف علمی هست . چون نسبت به خیلی از لذتها بی میل و انگیزه شدم و هیچ آرزویی تو زندگیم ندارم و نا خداآگاه همش میرم تو فکر . هوش و حواسم سر جاش نیست حواسپرتی شدید دارم بطوری که یکی دوبار توی شهر کوچیکی که توش زندگی میکنم خیابونارو قاطی کردم و موقعیتمو فراموش کردم . شغل من دقت بالایی رو میطلبه اما حواسپرتی و بی روحیه بودن باعث شده شغلمو به خطر بندازم .
نمازهام پر از اشتباه شده ، از کارای خوبی که میکردم بخاطر فراموش کاری دیگه خبری نیست .
من به تمام اتفاقات بد زندگیم صبر کردم و میکنم اما مسأله ای که بهش دچار هستم دیگه دست خودم نیست . سوألم اینه که مسئولیت قصورهایی که به خاطر مشکلات روحی ازم سر میزنه با کیه؟
من به خدا ایمان دارم و داشتم و صبر کردم تا همه چیز درست بشه ... اما الان که بعضی چیزا خوب شده عوارض اون مصیبتهایی که دیدم داره اینجوری خودشو نشون میده ... اگه امر خدا اینه که "به من اعتماد کنید همه چی حل میشه" حالا پس چرا مشتم انقدر سست و ضعیف شده که دارم دوباره با دست خودم همه چیو ول میکنم؟
من به تمام اتفاقات بد زندگیم صبر کردم و میکنم اما مسأله ای که بهش دچار هستم دیگه دست خودم نیست . سوألم اینه که مسئولیت قصورهایی که به خاطر مشکلات روحی ازم سر میزنه با کیه؟
من به خدا ایمان دارم و داشتم و صبر کردم تا همه چیز درست بشه ... اما الان که بعضی چیزا خوب شده عوارض اون مصیبتهایی که دیدم داره اینجوری خودشو نشون میده ... اگه امر خدا اینه که "به من اعتماد کنید همه چی حل میشه" حالا پس چرا مشتم انقدر سست و ضعیف شده که دارم دوباره با دست خودم همه چیو ول میکنم؟
باسلام و احترام
الحمدلله طبق فرمایش خودتان اهل ایمان هستید و بر همه مشکلات صبر کرده اید و ناشکری و ناسپاسی هم ننموده اید. منتها بر اثر فشار مصائب و گرفتاریهایی که داشته اید، گویا، گاهی اوقات فرماموشی ها یا مشکلات روحی برایتان پیش آمده است. اولا باید عرض کنم که شما نگران نباشید و بدانید که خداوند متعال هر کسی را به اندازه درک و تحملش امتحان و بازخواست می کند. «لایکلف الله نفسا الا وسعها». یعنی اگر شما در این مسیر کوتایی هایی داشته باشید که دست خودتان نباشد و آثار آن فشارها و مصائب باشد، شما تکلیفی ندارید و خداوند متعال شما را در این زمینه بازخواست نمی کند.
همچنین باید بدانید که برای پیروز شدن و صبر بر مشکلات و قابل تحمل شدن، به افرادی که از شما بیشتر به آنها فشار آمده و مصیبت کشیده اند نگاه کنید. بهتر از همه به اهل بیت عصمت و طهارت بنگیرد. به امام حسین علیه السلام و خواهرشان حضرت زینب سلام الله علیها توجه کنید که بدون هیچ گناهی، این همه مصائب و فشارها را در کربلا تحمل کردند، إسارت کشیدند، تازیانه ها خوردند، آبروی ریزی ها از آنها کردند، آنها را بین مردم حقیر نمودند، با این که هیچ گناهی نداشتند بلکه محبوبترین افراد نزد خدا بودند.
پس یکی از راهکارهای تحمل مصیبت، نگاه کردن به مصائب بالاتری است که دیگران کشیده اند، در اینصورت کمی از مصیبت ما کاسته می شود و صبور می گردیم.
در ضمن لازم است که به فلسفه وجود آفرینش،بلاها و مصائب هم فکر کنید و در این زمینه مطالعه داشته باشید تا سوالاتتان در این مسیر پاسخ داده شود.
با عرض سلام و ادب خدمت شما استاد بزرگوار
همچنین باید بدانید که برای پیروز شدن و صبر بر مشکلات و قابل تحمل شدن، به افرادی که از شما بیشتر به آنها فشار آمده و مصیبت کشیده اند نگاه کنید.
آیا این مورد با کمال طلبی انسانها تضادی نداره؟ چرا باید به پایینتر از خودمون نگاه کنیم؟! چرا نباید به آرزوها و اهداف ناکام و دوردستمون که با وجود بلاها و مصائب و فشارها،بهمون تحمیل شده،نگاه کنیم؟ و به کسانی که دچار مصائب نشدن و انگار راه خود به خود در همه زمینه ها براشون باز میشه؟!
گاهی وقتها اصلا آدم میمونه که مصائب و گرفتاریها،توی تقدیرش هست یا واقعا تقصیرش؟!
اهل بیت علیهم السلام همگی اطمینان داشتن که اگه در دنیا سختی کشیدن،ولی آخرت در بهشت جاویدان هستن. خدا مستقیم بهشون میفهموند که کار شما درسته ها،نگران نباشید!
ولی امثال ما که نه آخرت برامون مشخصه و نه این دنیا، باید چیکار کنیم؟! اگه یکی توی دنیاش همش سختی بکشه و آخرت هم بازم سختی بکشه،پس واقعا هدف از خلقت این آدم چی بوده؟ فقط رنج و عذاب و ناراحتی و حسرت؟! مشکلات روحی و جسمی ناشی از مصائب تحمیل شده؟
با تشکر
باسلام و احترام
الحمدلله طبق فرمایش خودتان اهل ایمان هستید و بر همه مشکلات صبر کرده اید و ناشکری و ناسپاسی هم ننموده اید. منتها بر اثر فشار مصائب و گرفتاریهایی که داشته اید، گویا، گاهی اوقات فرماموشی ها یا مشکلات روحی برایتان پیش آمده است. اولا باید عرض کنم که شما نگران نباشید و بدانید که خداوند متعال هر کسی را به اندازه درک و تحملش امتحان و بازخواست می کند. «لایکلف الله نفسا الا وسعها». یعنی اگر شما در این مسیر کوتایی هایی داشته باشید که دست خودتان نباشد و آثار آن فشارها و مصائب باشد، شما تکلیفی ندارید و خداوند متعال شما را در این زمینه بازخواست نمی کند.
همچنین باید بدانید که برای پیروز شدن و صبر بر مشکلات و قابل تحمل شدن، به افرادی که از شما بیشتر به آنها فشار آمده و مصیبت کشیده اند نگاه کنید. بهتر از همه به اهل بیت عصمت و طهارت بنگیرد. به امام حسین علیه السلام و خواهرشان حضرت زینب سلام الله علیها توجه کنید که بدون هیچ گناهی، این همه مصائب و فشارها را در کربلا تحمل کردند، إسارت کشیدند، تازیانه ها خوردند، آبروی ریزی ها از آنها کردند، آنها را بین مردم حقیر نمودند، با این که هیچ گناهی نداشتند بلکه محبوبترین افراد نزد خدا بودند.
پس یکی از راهکارهای تحمل مصیبت، نگاه کردن به مصائب بالاتری است که دیگران کشیده اند، در اینصورت کمی از مصیبت ما کاسته می شود و صبور می گردیم.
در ضمن لازم است که به فلسفه وجود آفرینش،بلاها و مصائب هم فکر کنید و در این زمینه مطالعه داشته باشید تا سوالاتتان در این مسیر پاسخ داده شود.
توضیحات خوبی رو فرمودید ولی برای مسأله ی من راهی ارائه نشد . من مثال میزنم شاید ملموس تر بشه مشکلم :
بلای افسردگی بدترین بلایی هست که ممکنه سر کسی بیاد . چون فرد حتی رغبت و انگیزه ای به درمان خودش نداره . افسردگی باعث گوشه گیری و بدخلقی میشه . باعث کاهش میل جنسی میشه . باعث بی رغبتی به نعمتهای خدا و ترک دنیا میشه . همه ی اینا باعث بی میلی یا عدم توانایی ازدواج میشه . در نتیجه فرد جزو افرادی قرار میگیره که پیامبر میگه بدترین امت من هستن(مجردها) . همین فرمایش پیامبر باعث دلسردی دو چندان از عاقبت خودمون میشه . به حدی که من نوعی میگم اگه من همش تو نماز و روزه هم باشم بازم اون کسی که با هزار نفر زنا کرده و حالا ازدواج کرده و کارای گذشتشو ترک کرده بازم نسبت به من پیش خدا منزلت بهتری داره .و هیچ یک از 14 معصومین هم مجرد نبودن که بدونیم تنها نیستیم و این یعنی نا امیدی که بزرگترین گناه هست که مسببش بلایای گذشته هست .
یا فرض کنیم پدر و مادر توانایی جستجوی همسر برای فرزندشون رو نداشته باشن یا فرد خودش در یافتن کیس ازدواج ناکامی های پیاپی رو تجربه کرده باشه و ندونه این وقایع از سمت خداست یا از کوتاهی خودش. وقتی میگیم اراده ی خدا باعث شده ، آدم مطمئن میشه و آروم ولی وقتی بگیم اذن خدا دخیل بوده ، آدم میفهمه کوتاهی خودم و والدینم این شرایط رو فراهم کرده و این باعث میشه آدم راهشو گم کنه و یجایی کم بیاره و دیگه ازدواجو فراموش کنه .پس وقتی هم موردی پیدا شد نسبت بهش بی اعتنا میشه چون نیازشو و خودشو فراموش میکنه و بدین ترتیب به خودش ستم میکنه و حلالهارو بر خودش حرام میکنه در نتیجه خودش هست که اون دنیا باید پاسخگو باشه .
اگه صبر بر مصیبت منزلت انسانو پیش خدا بالا میبره عوارض مصیبت مثل افسردگی و عصبیت و خودسرکوبگری موجب انحرافاتی میشه که منزلت رو پایین میاره . با این اثرات چطوری باید مبارزه کرد؟
آیا این مورد با کمال طلبی انسانها تضادی نداره؟ چرا باید به پایینتر از خودمون نگاه کنیم؟! چرا نباید به آرزوها و اهداف ناکام و دوردستمون که با وجود بلاها و مصائب و فشارها،بهمون تحمیل شده،نگاه کنیم؟ و به کسانی که دچار مصائب نشدن و انگار راه خود به خود در همه زمینه ها براشون باز میشه؟!
باسلام مجدد
منظور از کمال طلبی ، همانطور که از اسمش پیداست یعنی کمال خواهی و میل به پیشرفت و سعادت. خداوند متعال برای سعادت و کمال تعریفی خاص دارد و آن این است که انسان به کمال نهایِ خود، یعنی قرب الهی برسد و به نعمتهای جاوید بهشتی دست یابد، نگاه کردن به بالا دست خود در مسائل مادی و دنیایی، نه تنها کمال طلبی نیست بلکه جز حسرت و ناامیدی چیزی به بار نمی آورد. زیرا انسان هر چه در دنیا به بالا دست خود نگاه کند، خود را کمتر از او می بیندو بیشتر تشنه ی دنیا شده و از زندگی خود ناراضی می گردد. منظور ما از کمال طلبی این است که انسان در دنیا از جهت معنوی به بالا دست خود نگاه کند، اولیای خدا و نیکان را بنگرد، نگاه کند که چگونه آنها به این مقامات رسیده اند، تا خود را به سمت آنها بکشاند. کمال طلبی یعنی این.
بله، پیشرفت خوب است، ترقی امری پسندیده است، اما پیشرفت و ترقی ای خوب است که انسان را علاقه مند و وابسته به دنیا نکند، بلکه از آن برای تقرب به خدا استفاده کند. اگر من تعداد املاک و کارخانه های خود را زیاد کنم بدون این که از این امکانات برای رضای خدا و بخشش به مردم استفاده کنم، این نه تنها کمال طلبی نیست، بلکه تنزل و سقوط در دنیا و جهنم است. اما اگر نیتم خدمت به خلق خدا و جلب رضایت الهی باشد، این کمال خواهی است و امری پسندیده است.
گاهی وقتها اصلا آدم میمونه که مصائب و گرفتاریها،توی تقدیرش هست یا واقعا تقصیرش؟!
بله، خیلی از اوقات مصائب و گرفتاریهای دنیا، دست خودمان است، به خاطر کج فهمیها و غلط کاریهای خودمان است که دودش در چشم خودمان می رود.
اهل بیت علیهم السلام همگی اطمینان داشتن که اگه در دنیا سختی کشیدن،ولی آخرت در بهشت جاویدان هستن. خدا مستقیم بهشون میفهموند که کار شما درسته ها،نگران نباشید!
ولی امثال ما که نه آخرت برامون مشخصه و نه این دنیا، باید چیکار کنیم؟!
اگر اهل بیت علم به این مطالب داشتند، به خاطر این بود که به فرامین الهی گوش فرا می دادند، نه این که خدا بدون هیچ اقدامی از طرف اهل بیت، این علم و معرفت را به آنها داده باشد، ما هم اگر به فرامین اهل بیت گوش فرا دهیم، طبق وعده خودشان، به این کمالات و مقامها خواهیم رسید و هم دنیا و هم آخرت با اطاعت از فرامین اهل، برایمان روشن خواهد شد.
اگه یکی توی دنیاش همش سختی بکشه و آخرت هم بازم سختی بکشه،پس واقعا هدف از خلقت این آدم چی بوده؟ فقط رنج و عذاب و ناراحتی و حسرت؟! مشکلات روحی و جسمی ناشی از مصائب تحمیل شده؟
بله انسانهایی هستند که همین در این دنیا سختی می کشند و هم در آخرت، به تعبیر قرآن «خسر الدنیا و آلاخره» هستند، و برای این که از این نوع عاقبت به دور باشیم، کافی است که به فرامین قرآن و اهل بیت گوش فرا دهیم و هرآنچه که از آن می فهمیم عمل کنیم، و در حد توان سعی و تلاش نماییم، در اینصورت خسر الدنیا و الاخرت نخواهیم شد.
اگه صبر بر مصیبت منزلت انسانو پیش خدا بالا میبره عوارض مصیبت مثل افسردگی و عصبیت و خودسرکوبگری موجب انحرافاتی میشه که منزلت رو پایین میاره . با این اثرات چطوری باید مبارزه کرد؟
باسلام و عرض ادب
نه اسلام اجازه خودسرکوبگری داده، و نه این کار از جهت عقلی پسندیده و درست است، انسان باید به نیازهای شرعی خود پاسخ دهد و آنها را برآورده سازد و سرکوب ننماید. البته در این مسیر هم نباید افراط و تفریط کرد، بلکه به اندازه ای که نیاز طبیعی انسان از جهت دنیایی برآورده شد، کفایت می کند، منتها در این مسیر، صبر هم خوب است.
شما هم باید در مورد کیس هایی که در نظر داشتید و نتوانستید به آنها برسید با مشاورین ما صبحت کنید، خیلی از اوقات می بینید که خودتان مقصر بودید و با یک مشورت کوتاه و مخصتر، می توانستید کلی تجربه کسب کنید و به قول خودتان این همه سردرگمی پیدا نکنید و این همه بد بینی برایتان ایجاد نشود.
بله، خیلی از اوقات مصائب و گرفتاریهای دنیا، دست خودمان است، به خاطر کج فهمیها و غلط کاریهای خودمان است که دودش در چشم خودمان می رود.
با سلام و احترام
از پاسختون سپاسگزارم
فرق بین تقدیر و تقصیر رو از کجا میشه فهمید؟ بر چه اساسی مصائب رو در نظر بگیریم و اسم تقصیر و یا تقدیر رو روی اونها بذاریم؟
نه این که خدا بدون هیچ اقدامی از طرف اهل بیت، این علم و معرفت را به آنها داده باشد
ولی کلا از همون اول،انتخاب شدن،در ابتدا که عمل و اقدامی نداشتن؟ (موقعی که تقدیر برای اونها نوشته شد و مقدر شد که امام یا امامزادگان یا پیامبر و یا پیامبر زادگان باشند)
با تشکر
فرق بین تقدیر و تقصیر رو از کجا میشه فهمید؟ بر چه اساسی مصائب رو در نظر بگیریم و اسم تقصیر و یا تقدیر رو روی اونها بذاریم؟
باسلام
تقصیرات آدمی را عقلا هم متوجه می شوند، خودم انسان نیز در بسیاری از موارد متوجه می شود که اگر فلان کار را نمی کردم و قدری می اندیشیدم کار به فلان جا کشیده نمیشد. خیلی از تقدیرات انسان نیز بر اثر تقصیرات آدمی رقم می خورد و این دو مساله به هم عجین است و گاهی پیچیده می شود، اولا ما باید راضی به رضای الهی و تقدیرات او باشیم، دوما باید عقلایی عمل کرده و از عواقب اعمال بدی که خداوند متعال برایمان تصویر کرده و در قرآن و روایات به آنها اشاره شده است، اجتناب کنیم.
ولی کلا از همون اول،انتخاب شدن،در ابتدا که عمل و اقدامی نداشتن؟ (موقعی که تقدیر برای اونها نوشته شد و مقدر شد که امام یا امامزادگان یا پیامبر و یا پیامبر زادگان باشند)
بله، اهل بیت از همان اول انتخاب شده اند اما این انتخاب بر اساس رفتار و اعمال اختیاری ای بوده است که خداوند با توجه به علم خودش نسبت به آینده، این تقدیراتِ ماقبلی را رقم زده است. یعنی خداوند در زندگی مردم نگاه کرده است و با توجه به علم غیبت خود متوجه شده است که در بین انسانهای عالم، این چند نفر از همه بهتر عمل می کنند، لذا قبل از این که به دنیا هم بیایند، یه سری امتیازات و کرامتهایی را به آنها عنایت کرده است. یعنی عنایات ویژه قبل از تولد، به خاطر علم خداوند به افعال اختیاری ویژه ی اهل بیت بعد تولد می باشد.
خودم انسان نیز در بسیاری از موارد متوجه می شود که اگر فلان کار را نمی کردم و قدری می اندیشیدم کار به فلان جا کشیده نمیشد
با سلام
ببخشید استاد،منظور من تشخیص چیزهای بدیهی نبود! مشکلاتی رو میگم که در زندگی با اونها دست و پنجه نرم میکنیم و نمیدونیم منشأشون از چی هست؟! مثلا انسان یکدفعه در شرایط به اصطلاح تحمیل شده ای قرار میگیره،و در تشخیص تقدیر و تقصیر میمونه،شاید از نظر خودش تقصیری هم در شرایط پیش اومده نداشته، شاید هم داشته ولی این شخص طبق علم و عقل خودش،میگه تقدیر من بوده،نه تقصیر من!!
من در مورد اینجور مسائل گفتم و عرض کردم راه تشخیص تقدیر و یا تقصیر چی هست!
بله، اهل بیت از همان اول انتخاب شده اند اما این انتخاب بر اساس رفتار و اعمال اختیاری ای بوده است که خداوند با توجه به علم خودش نسبت به آینده، این تقدیراتِ ماقبلی را رقم زده است.
اینجا یه سوال برام پیش میاد که خیلی در بحثها هم دیدم:
چرا در این موضوعات که میرسیم،میگیم خدا طبق علم خودش،تقدیرات رو رقم میزنه، ولی در مورد انسانهای عادی و معمولی که حرف میزنیم،میگن خدا تقدیر رو کاملا از قبل رقم نزده؟!
انگار همیشه یه تضاد وجود داره!
امیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم
با تشکر
سوال:
مسئولیت قصورهایی که به خاطر مشکلات روحی ازم سر میزنه با چه کسی است؟
پاسخ:
باسلام و احترام
الحمدلله طبق فرمایش خودتان اهل ایمان هستید و بر همه مشکلات صبر کرده اید و ناشکری و ناسپاسی هم ننموده اید. منتها بر اثر فشار مصائب و گرفتاریهایی که داشته اید، گویا، گاهی اوقات فرماموشی ها یا مشکلات روحی برایتان پیش آمده است. اولا باید عرض کنم که شما نگران نباشید و بدانید که خداوند متعال هر کسی را به اندازه درک و تحملش امتحان و بازخواست می کند. «لایکلف الله نفسا الا وسعها». یعنی اگر شما در این مسیر کوتایی هایی داشته باشید که دست خودتان نباشد و آثار آن فشارها و مصائب باشد، شما تکلیفی ندارید و خداوند متعال شما را در این زمینه بازخواست نمی کند.
همچنین باید بدانید که برای پیروز شدن و صبر بر مشکلات و قابل تحمل شدن، به افرادی که از شما بیشتر به آنها فشار آمده و مصیبت کشیده اند نگاه کنید. بهتر از همه به اهل بیت عصمت و طهارت بنگیرد. به امام حسین علیه السلام و خواهرشان حضرت زینب سلام الله علیها توجه کنید که بدون هیچ گناهی، این همه مصائب و فشارها را در کربلا تحمل کردند، إسارت کشیدند، تازیانه ها خوردند، آبروی ریزی ها از آنها کردند، آنها را بین مردم حقیر نمودند، با این که هیچ گناهی نداشتند بلکه محبوبترین افراد نزد خدا بودند.
پس یکی از راهکارهای تحمل مصیبت، نگاه کردن به مصائب بالاتری است که دیگران کشیده اند، در اینصورت کمی از مصیبت ما کاسته می شود و صبور می گردیم.
در ضمن لازم است که به فلسفه وجود آفرینش، بلاها و مصائب هم فکر کنید و در این زمینه مطالعه داشته باشید تا سوالاتتان در این مسیر پاسخ داده شود.
نه اسلام اجازه خودسرکوبگری داده، و نه این کار از جهت عقلی پسندیده و درست است، انسان باید به نیازهای شرعی خود پاسخ دهد و آنها را برآورده سازد و سرکوب ننماید. البته در این مسیر هم نباید افراط و تفریط کرد، بلکه به اندازه ای که نیاز طبیعی انسان از جهت دنیایی برآورده شد، کفایت می کند، منتها در این مسیر، صبر هم خوب است.
شما هم باید در مورد کیس هایی که در نظر داشتید و نتوانستید به آنها برسید با مشاورین ما صبحت کنید، خیلی از اوقات می بینید که خودتان مقصر بودید و با یک مشورت کوتاه و مخصتر، می توانستید کلی تجربه کسب کنید و به قول خودتان این همه سردرگمی پیدا نکنید و این همه بد بینی برایتان ایجاد نشود.
فرق بین تقدیر و تقصیر
تقصیرات آدمی را عقلا هم متوجه می شوند، خودم انسان نیز در بسیاری از موارد متوجه می شود که اگر فلان کار را نمی کردم و قدری می اندیشیدم کار به فلان جا کشیده نمیشد. خیلی از تقدیرات انسان نیز بر اثر تقصیرات آدمی رقم می خورد و این دو مساله به هم عجین است و گاهی پیچیده می شود، اولا ما باید راضی به رضای الهی و تقدیرات او باشیم، دوما باید عقلایی عمل کرده و از عواقب اعمال بدی که خداوند متعال برایمان تصویر کرده و در قرآن و روایات به آنها اشاره شده است، اجتناب کنیم.
اهل بیت از همان اول انتخاب شده اند اما این انتخاب بر اساس رفتار و اعمال اختیاری ای بوده است که خداوند با توجه به علم خودش نسبت به آینده، این تقدیراتِ ماقبلی را رقم زده است. یعنی خداوند در زندگی مردم نگاه کرده است و با توجه به علم غیبت خود متوجه شده است که در بین انسانهای عالم، این چند نفر از همه بهتر عمل می کنند، لذا قبل از این که به دنیا هم بیایند، یه سری امتیازات و کرامتهایی را به آنها عنایت کرده است. یعنی عنایات ویژه قبل از تولد، به خاطر علم خداوند به افعال اختیاری ویژه ی اهل بیت بعد تولد می باشد.