جمع بندی آیا برداشته شدن عذاب از یک قبرستان صحت دارد ؟

با سلام
این داستان ها و این قضایا درست است و نمونه های زیادی دارد
در مفاتیح الجنان بعد از زیارت عاشورا شیخ عباس قمی رحمةالله علیه حکایتی را نقل می کند :

مرحوم حاج محمد علی یزدی مرد فاضل و صالحی بود. ایشان در زمان حیات خود، حکایت آموزنده ای را این چنین نقل کرده است :

در دوران کودکی یکی از همسایگان ما دارای پسری بود که من با او دوست بودم. با هم بزرگ شدیم و هر کدام راه زندگی را پیش گرفتیم. او شغل خوب و مورد تأییدی نداشت و در مجموع، انسان خوب و درستی نشد . تا این که از دنیا رفت. مدتی پس از فوتش، شبی او را به خواب دیدم که دارای جایگاه خاصی بود و ظاهر خوب و آراسته ای داشت. از او پرسیدم: من تو را در دنیا می شناختم؛ تو کار خیری انجام نداده بودی که حال چنین جایگاهی به تو داده اند. او گفت درست است؛ من در دنیا انسان خوبی نبودم و از همان شب فوتم تا شب قبل، گرفتار عذاب بودم و سختی زیادی کشیدم، اما از شب قبل چنین مقامی به من بخشیده اند.
در کمال تعجب از او پرسیدم: چه اتفاقی سبب این تغییر در وضعیت تو شد؟ او گفت: دیشب خانمی را به این قبرستان آورده، دفن کردند. او همسر استاد اشرف حداد(آهنگر) بود. هنگامی که او را به قبرستان آوذدند ، امام حسین علیه السلام به دیدارش آمدند. پس از خاک سپاری،‌بار دیگر امام حسین علیه السلام به دیدار او آمدند. مرتبه سوم که امام علیه السلام تشریف فرما شدند،‌دستور دادند تا عذاب از همه مردگان قبرستان برداشته شود. سپس از خواب بیدار شدم. فردا صبح زود به بازار آهنگران رفته، استاد اشرف حداد را یافتم.
از او پرسیدم:‌آیا همسر شما به رحمت خدا رفته؟
با تعجب گفت: این چه سوالی است؟!
از او پرسیدم : آیا همسرت به کربلا مشرف شده بود یا روضه خوان حضرت بود یا در منزل خود مجلس عزا برپا می کرد؟
استاد اشرف دلیل سؤالاتم را پرسید و من به او گفتم که چه خوابی دیده ام ؛ سپس استاد برایم توضیح داد که همسر من هیچ یک از اعمالی را که شما برشمردید،‌انجام نداده بود؛ تنها در خواندن زیارت عاشورا مداومت میکرد. و من دانستم که به برکت زیارت عاشورا، نه تنها امام حسین علیه السلام به دیدار او آمده و قطعا مقام و مرتبه ای رفیع در بهشت به او بخشیده، که به برکت وجود او ، گناه کاران را نیز مورد رحمت حق قرار داده است.

این گونه داستان ها واقعی است در عالم تکوین که به برکت وجود ائمه مخصوصا امام حسین(ع) رخ می دهد
حضرات معصومین در درگاه خدا دارای آنچنان جایگاهی هستند که خدا از حق خود که همان عذاب گناهکاران است به خاطر آنها در می گذرد و به برکت وجود آنها از عقوبت گنه کاران چشم پوشی می کند
گاهی این لطف و مرحمت الهی آنچنان شدید می شود که به خاطر زیارت عاشورا خوان امام حسین و ورود او در قبرستانی عذاب را از اهل آن دیار بر می دارد این احترام خدا به امام حسین به خاطر تقرب او در درگاه الهی است.
اما این که برداشته شدن عذاب از قبرستان بدین واسطه عدالت الهی را مخدوش کند این گونه نیست
چرا که ما در عقاید داریم که تخلف از وعد قبیح است و برای خدا جایز نیست اما تخلف از وعید نه تنها قبیح نیست و جایز است بلکه لطف و پسندیده است
توضیح بیشتر این که عقاب کردن گنه کار حقی از حقوق الهی است که خدا می تواند آن را بر گنه کار جاری کند و می تواند از آن در گذرد و اگر خدا از عذاب گناهکار درگذشت لطف اوست.
و به عدالت او ضربه ای نمی زند.
برای روشن شدن بیشتر یک مثال عرفی می زنیم اگر فردی از کسی طلبکار باشد و در عوض طلب خود چکی داشته باشد سر رسید وصول طلب فرد بدهکار نمی تواند دهی خود را بدهد یا تخلف می کند فرد می گوید فلان روز چک را به اجرا می گذارم و تو را به زندان می اندازم اگر در روز مقرر فرد را به زندان انداخت که حق خود را گرفته و اگر به خاطر آمدن یکی از نزدیکانش از سفر مثلا خارجی که منتظر او بوده فرد را زندان نیانداخت و طلب خود را بخشید یا به تاخیر انداخت این کار او تقبیح نشده بلکه تحسین نیز می شود

سوال:
طبق روایتی در کتاب کیمیای محبت (یادنامه مرحوم شیخ رجبعلی خیاط) داریم؛

بوی سیب سرخ
یكی از دوستان شیخ نقل میكند كه: ھمراه ایشان به كاشان رفتیم. عادت شیخ این بود كه ھر جا وارد میشد به
زیارت اھل قبور میرفت. ھنگامی كه وارد قبرستان كاشان شدیم، شیخ گفت:
« السلام علیك یا أبا عبدالله »
چند قدم جلوتر رفتیم فرمود: بویی به مشامتان نمیرسد؟
گفتیم: نه! چه بویی؟
فرمود:بوی سیب سرخ استشمام نمیكنید ؟
گفتیم: نه!
قدری جلوتر آمدیم به مسؤول قبرستان رسیدیم، جناب شیخ از او پرسید: امروز كسی را اینجا دفن كرده اند؟
او پاسخ داد: پیش پای شما فردی را دفن كرده اند و ما را سر قبر تازه ای برد.
در آن جا ھمه ما بوی سیب سرخ را استشمام كردیم. پرسیدم این چه بویی است؟
شیخ فرمود: وقتی كه این بنده خدا را در این جا دفن كردند، وجود مقدس سید الشھدا(ع) تشریف آوردند این جا و به واسطه این شخص عذاب از اھل قبرستان برداشته شد.
اگر این داستان یا روایاتی از این دست صحیح باشند ، این سوال ایجاد میشه که ؛
آیا برداشته شدن عذاب از یک قبرستان ، با عدل الهی منافاتی ندارد ؟

جواب:
این داستان ها و این قضایا درست است و نمونه های زیادی دارد
در مفاتیح الجنان بعد از زیارت عاشورا شیخ عباس قمی رحمةالله علیه حکایتی را نقل می کند :

مرحوم حاج محمد علی یزدی مرد فاضل و صالحی بود. ایشان در زمان حیات خود، حکایت آموزنده ای را این چنین نقل کرده است :

در دوران کودکی یکی از همسایگان ما دارای پسری بود که من با او دوست بودم. با هم بزرگ شدیم و هر کدام راه زندگی را پیش گرفتیم. او شغل خوب و مورد تأییدی نداشت و در مجموع، انسان خوب و درستی نشد . تا این که از دنیا رفت. مدتی پس از فوتش، شبی او را به خواب دیدم که دارای جایگاه خاصی بود و ظاهر خوب و آراسته ای داشت. از او پرسیدم: من تو را در دنیا می شناختم؛ تو کار خیری انجام نداده بودی که حال چنین جایگاهی به تو داده اند. او گفت درست است؛ من در دنیا انسان خوبی نبودم و از همان شب فوتم تا شب قبل، گرفتار عذاب بودم و سختی زیادی کشیدم، اما از شب قبل چنین مقامی به من بخشیده اند.
در کمال تعجب از او پرسیدم: چه اتفاقی سبب این تغییر در وضعیت تو شد؟ او گفت: دیشب خانمی را به این قبرستان آورده، دفن کردند. او همسر استاد اشرف حداد(آهنگر) بود. هنگامی که او را به قبرستان آوذدند ، امام حسین علیه السلام به دیدارش آمدند. پس از خاک سپاری،‌بار دیگر امام حسین علیه السلام به دیدار او آمدند. مرتبه سوم که امام علیه السلام تشریف فرما شدند،‌دستور دادند تا عذاب از همه مردگان قبرستان برداشته شود. سپس از خواب بیدار شدم. فردا صبح زود به بازار آهنگران رفته، استاد اشرف حداد را یافتم.
از او پرسیدم:‌آیا همسر شما به رحمت خدا رفته؟
با تعجب گفت: این چه سوالی است؟!
از او پرسیدم : آیا همسرت به کربلا مشرف شده بود یا روضه خوان حضرت بود یا در منزل خود مجلس عزا برپا می کرد؟
استاد اشرف دلیل سؤالاتم را پرسید و من به او گفتم که چه خوابی دیده ام ؛ سپس استاد برایم توضیح داد که همسر من هیچ یک از اعمالی را که شما برشمردید،‌انجام نداده بود؛ تنها در خواندن زیارت عاشورا مداومت میکرد. و من دانستم که به برکت زیارت عاشورا، نه تنها امام حسین علیه السلام به دیدار او آمده و قطعا مقام و مرتبه ای رفیع در بهشت به او بخشیده، که به برکت وجود او ، گناه کاران را نیز مورد رحمت حق قرار داده است. (1)

این گونه داستان ها واقعی است در عالم تکوین که به برکت وجود ائمه مخصوصا امام حسین(ع) رخ می دهد
حضرات معصومین در درگاه خدا دارای آنچنان جایگاهی هستند که خدا از حق خود که همان عذاب گناهکاران است به خاطر آنها در می گذرد و به برکت وجود آنها از عقوبت گنه کاران چشم پوشی می کند
گاهی این لطف و مرحمت الهی آنچنان شدید می شود که به خاطر زیارت عاشورا خوان امام حسین و ورود او در قبرستانی عذاب را از اهل آن دیار بر می دارد این احترام خدا به امام حسین به خاطر تقرب او در درگاه الهی است.
اما این که برداشته شدن عذاب از قبرستان بدین واسطه عدالت الهی را مخدوش کند این گونه نیست
چرا که ما در عقاید داریم که تخلف از وعد قبیح است و برای خدا جایز نیست(2) اما تخلف از وعید نه تنها قبیح نیست و جایز است بلکه لطف و پسندیده است (3)
توضیح بیشتر این که عقاب کردن گنه کار حقی از حقوق الهی است که خدا می تواند آن را بر گنه کار جاری کند و می تواند از آن در گذرد و اگر خدا از عذاب گناهکار درگذشت لطف اوست.
و به عدالت او ضربه ای نمی زند.
برای روشن شدن بیشتر یک مثال عرفی می زنیم اگر فردی از کسی طلبکار باشد و در عوض طلب خود چکی داشته باشد سر رسید وصول طلب فرد بدهکار نمی تواند دهی خود را بدهد یا تخلف می کند فرد می گوید فلان روز چک را به اجرا می گذارم و تو را به زندان می اندازم اگر در روز مقرر فرد را به زندان انداخت که حق خود را گرفته و اگر به خاطر آمدن یکی از نزدیکانش از سفر مثلا خارجی که منتظر او بوده فرد را زندان نیانداخت و طلب خود را بخشید یا به تاخیر انداخت این کار او تقبیح نشده بلکه تحسین نیز می شود.
اما اگر در در مورد حق الناس سوال شود که اگر فردی در آن قبرستان حق الناس بر گردن داشته باشد چطور؟
همانگونه که می دانیم ثواب و عقاب واقعی در آخرت است و برزخ مقدمه ای برای حساب رسی در آخرت است
عذاب و یا ثواب در قبر به معنای حسابرسی اعمال نیست و برای افراد مختلف معانی مختلفی دارد مثلا برای مومن تخفیف عذاب و آماده شدن برای قیامت و برای کافر نشان دادن گوشه ای از جهنم عملکرد می باشند به معنای برداشته شدن تمامی عقوبت ها و عملکرد آن ها نیست بلکخه تخفیف یا تاخیر در عذاب قبر به خاطر احترام ویژه ی خدا به اولیای خود است .
یک مثال برای روشن تر شدن بحث:
فرزند یک خانواده با اعمال خود موجبات ناراحتی پدر خانواده را فراهم آورده و پدر در صدد تنبیه فرزند خود می باشد و به محض دیدن فرزند با او برخورد می کند. در همین هنگام میهمانی عزیز که مورد احترام ویژه ی پدر است وارد خانه می شود و پدر برای اینکه موجبات ناراحتی میهمان فراهم نشود و به احترام وی که از جایگاه ویژه ای در نزد پدر خانواده برخوردار است، از تنبیه فرزند خود دست بر می دارد و یا به تاخیر می اندازد تا گرد ناراحتی بر خاطر میهمان ننشیند. البته برخورد مقطعی پدر در زمان حضور میهمان و اینکه آیا کلا از تنبیه فرزند دست بر می دارد یا خیر، بستگی به میزان خطای فرزند هم دارد! اگر خطای بسیار بزرگی که احتیاج به تنبیه داشته باشد رخ داده باشد ممکن است تنبیه به زمان دیگری موکول شود و اگر خطای رخ داده قابل چشم پوشی باشد، ممکن است دیگر تنبیهی در کار نباشد.
در مورد بحث مورد نظر، خداوند نیز به احترام حضور یکی از محبین امام حسین در قبرستان و حضور امام حسین عذاب را از اهل قبرستان برداشته و به فرصت دیگری (قیامت) محول می کند.
البته در مورد حق الناس در صحنه قیامت به طور کامل به حساب فرد رسیدگی خواهد شد و عذاب و عقاب جاری خواهد بود.

پاورقی:
1- مفاتیح الجنان، بخش زیارات ، زیارت امام حسین در روز عاشورا.
2- أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج‏۱۰، ص۳۶۰.
3- همان، ج1، ص299.