جمع بندی تفاوت رفتن به روضه با گوش دادن به آن در خانه

Savora said in تفاوت رفتن به روضه با گوش دادن به آن در خانه

سلام. آیا فرقی بین این هست که من حتما از خانه ی خودم خارج بشم و به روضه برم با اینکه تو خونه بمونم و روضه از تلویزیون گوش کنم یا دانلود کنم؟ چه فرقی دارن؟ درهرصورت آدم داره به روضه گوش میده و غصه میخوره دیگه:-"

با سلام و احترام عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) عبادتی است که میتواند به صورت فردی و یا جمعی برگزار شود. اما در روایات دینی فضیلت زیادی برای شرکت در مجالس اهل بیت(علیهم السلام) و اقامه آن به صورت جمعی بیان شده است. امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاكَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْيُوهُ؛ به زيارت و ديدار يكديگر برويد. با هم به سخن و مذاكره بنشينيد و امر ما را زنده كنيد.»(1) «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: قَالَ لِفُضَيْلٍ:«تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟» قَالَ: نَعَمْ، جُعِلْتُ فِدَاكَ. قَالَ: «إِنَّ تِلْكَ الْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا، فَأَحْيُوا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا؛ امام صادق (ع) از فُضیل پرسید: آیا (دورهم) می‌نشینید و حدیث و سخن می‌گویید؟ گفت: آری. فرمود: این‌گونه مجالس را دوست دارم، پس امر (امامت) ما را زنده بدارید. خدا رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند».(2) پی نوشت ها: 1. الكافی، ج‏2، ص175.  2. قرب الإسناد،ص 36.  

برخی از آثار ویژه شرکت در مجالس اهل بیت(علیهم السلام) عبارت است از: برخورداری از معنویت محیط و یا افراد صاحب نفسی که در مجلس حضور دارند. تعظیم شعائر و رونق دهی به مجالس مذهبی با این وجود در برخی از موارد ممکن است ماندن در خانه و شنیدن روضه از رسانه های دیداری یا شنیداری ارجحیت و اولویت پیدا کند. مثلا: بی نظمی و همهمه مجلس اجازه بهره بردن از مراسم و حضور قلب را ندهد. بیرون رفتن از خانه با حفظ حجاب و حیا در تعارض قرار گیرد.

جمع بندی پرسش: آیا تفاوتی میان گوش کردن روضه در خانه و یا شرکت در مجالس عزاداری خارج از خانه وجود دارد؟ پاسخ: عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) عبادتی است که میتواند به صورت فردی و یا جمعی برگزار شود. اما در روایات دینی فضیلت زیادی برای شرکت در مجالس اهل بیت(علیهم السلام) و اقامه آن به صورت جمعی بیان شده است. امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاكَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْيُوهُ؛ به زيارت و ديدار يكديگر برويد. با هم به سخن و مذاكره بنشينيد و امر ما را زنده كنيد.»(1) «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: قَالَ لِفُضَيْلٍ:«تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟» قَالَ: نَعَمْ، جُعِلْتُ فِدَاكَ. قَالَ: «إِنَّ تِلْكَ الْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا، فَأَحْيُوا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا؛ امام صادق (ع) از فُضیل پرسید: آیا (دورهم) می‌نشینید و حدیث و سخن می‌گویید؟ گفت: آری. فرمود: این‌گونه مجالس را دوست دارم، پس امر (امامت) ما را زنده بدارید. خدا رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند».(2) برخی از آثار ویژه شرکت در مجالس اهل بیت(علیهم السلام) عبارت است از: برخورداری از معنویت محیط و یا افراد صاحب نفسی که در مجلس حضور دارند. تعظیم شعائر و رونق دهی به مجالس مذهبی با این وجود در برخی از موارد ممکن است ماندن در خانه و شنیدن روضه از رسانه های دیداری یا شنیداری ارجحیت و اولویت پیدا کند. مثلا: بی نظمی و همهمه مجلس اجازه بهره بردن از مراسم و حضور قلب را ندهد. بیرون رفتن از خانه با حفظ حجاب و حیا در تعارض قرار گیرد. پی نوشت ها: 1. کلینی، محمد بن یعقوب(329 ق)الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج‏2، ص175.  2. حميرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، موسسه آل البیت(علیهم السلام)، قم، ص 36.