اجابت

با عرض سلام . متن زیر را یکی از کارشناسان محترم سایت " جناب ا ستاد" قرار داده بودند که از یکی از علما نقل شده. سوال بنده این است که بحث باور و اعتقاد به دعا را چگونه باید در خود ایجاد کرد؟؟ مگر غیر از این است که باید تاثیر چیزی را ببینی تا به آن ایمان بیاوری؟ وقتی شخصی فلان ذکر را برای حل فلان مشکل میگوید و اثری نمیبیند؛ وقتی فلان دعا را برای درمان بیماری اش می خواند و در نهایت مجبور به استفاده از دارو می شود و اثر دارو را بیشتر از اثر ذکر می بیند؛ وقتی ذکر میگوید برای آرامش قلبش و بهبود اضطرابهایش، قرآن میخواند تا آرامش بگیرد اما اثری نمیبیند چطور باور به دعا داشته باشد؟؟؟ آیا نیت شخص مشکل دارد؟ باور شخص مشکل دارد؟ ایمان ضعیف است؟ چه راهی پیشنهاد میکنید برای بهبود این وضعیت و باور قلبی به خداوند و حسن ظن به خدای متعال؟؟ ممنون می شوم اگر بنده را راهنمایی بفرمایید :Gol: :Gol: :Gol: " بى ‏شك وعده‏ هاى خداوند هيچگاه خلاف ندارد. پس علت اينكه گاهى انسان از عمل خود نتيجه نمى‏ گيرد، بيشتر مربوط به نقصان ايمان و باور خود اوست. لذا كسى كه دعاهاى وارده را مى‏ خواند و به دستورات عبادى عمل مى‏ كند، پيش از هر چيز بايد به گفته‏ هاى پيامبر اكرم و ائمه‏ ى اطهار عليهم‏ السلام «ايمان» داشته باشد.
مهم اين است كه فرموده‏ هاى آنها را «باور» داشته باشيم، لذا اگر كسى عملى را با ترديد، انجام دهد و بگويد: «فعلاً اين دعا را مى‏ خوانم تا ببينم چه مى ‏شود» نه تنها فايده ‏اى نبرده، بلكه خودش را خسته مى ‏كند. و البته اگر متوجه شود كه باور ندارد، پيش از هر چيز بايد بررسى كند كه چرا باور ندارد و علت آن را برطرف سازد. "

علت دادن اينهمه رنج به ادمها چيه؟ مگه نميگن خدا مهربانترينه؟
چرا افرادي كه اعتقاد به هيچي ندارن اينهمه تو زندگيشون موفق هستن؟ همه روحيه هاي خوب دارن زندگي هاشون پر از شادي و خوشيه؟ چرا هر چي بدبختي است برا انسان هاي مومنهً
حتي ائمه هم سختي هاي زيادي داشتن
اگه امتحانه چرا براي ادمهاي مومن هست ؟ ادمهايي كه چه خدا امتحانشون بكنه چه نكنه بهش اعتقاد دارن
خدا ادمهاي بي دين رو امتحان نميكنه چرا؟
خدا مگه مهربانتر از مادر نيست؟ مگه نميگن مادر حاضر نيست يه خار به پاي بچش بره
چرا خدا خار تو چشم ادمهاي مومن ميكنه ؟
مگه نميگن خدا با دلهاي شكسته است از رگ گردن به ادمها نزديكتره چرا وقتي تنهايي تنهات ميذاره؟
چرا هر چي ايمانت قوي تر ميشه بدبختي هات بيشتر ميشه؟
زماني كه ايمان نداري تمام دنيا به كامته
من به وجود خدا شك دارم
حس ميكنم همه اينها بازيه
يه روزي مياد كه ميگن همش قصه بوده اصلا خدايي نيست بهشت و جهنمي نيست
مگه خدا نميگه توكل ؟ چرا دو سال بهش توكل ميكني ضجه ميزني ولي يه نيم نگاه نميكنه؟
مگه نميگن گناه نكن و توسل كن چرا اينها همش بي جواب ميمونه؟
پس من به چي دلخوش كنم؟
نه توسل جواب داده نه توكل نه صبر نه تفكر نه گذشت نه ايمان
چه راهي جز اينها هست برا حل مشكل؟

اگر به خدا توسل جویم خب فقط من نیستم که توسل میجویم بلکه در هر لحظه خدا باید حواسش به میلیاردها انسان و میلیونها توسل باشد (به فرض اینکه در کل کائنات حیات هوشمند فقط در کره زمین باشد) خب خدا موجودی است که توانایی های منحصر به فرد دارد و میتواند از پس این کارها برآید اما ائمه چطور؟ ائمه که مثل ما انسان هستند و موجودی ناشناخته نیستند که بگوییم میشود. چطور مثلا امام رضا میتواند به دعاهای همه متوسلین به او گوش فرا دهد و همه را بررسی کند در صورتی که او انسانی هست مثل من و شما.

چگونه از نقطه نظر منطقی چنین چیزی ممکن است؟