اگر

سلام

اگرکسي دو نفر را در حالت زنا ديد و آن شخص دوستش بود و به خاطر آبروي دوستش سکوت کرد آيا اين شخص هم به خاطر سکوتش گناهکار ميشود؟

خير، بلکه بهتر آنست که سکوت کند و آنرا نزد کسي بازگو نکند، و بعدا آنها را نصيحت کند.

پيامبر صلي الله عليه وآله فرموده :
«من ستر مسلما ستره الله في الدنيا و الآخرة».
يعني: هر کس عيب مسلماني را بپوشاند، خدا عيب او را در دنيا و آخرت مي‌پوشاند».

در ضمن اگر کسي دو نفر را در حال زنا ببيند، چنانکه بعد از آن در بين مردم اظهار بدارد که فلاني مرتکب زنا شده است، در آنصورت قاضي شرع از وي مي خواهد که براي اثبات ادعايش سه شاهد ديگر بياورد که آن صحنه را ديده باشند، اگر سه شاهد نياورد او را به جرم اتهام حد مي زنند، چنانکه خداوند متعال مي‌فرمايد :

«وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلاَتَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَ أُولَئِکَ هُمْ الْفَاسِقُونَ». (نور: 4)

يعني:«کساني که به زنان پاکدامن نسبت زنا مي‌دهند؛ سپس چهار شاهد نمي‌آورند؛ بديشان هشتاد شلاق بزنيد و هرگز گواهي دادن آنان را نپذيريد، و چنين کساني فاسق هستند».

اگر چهار مرد مسلمان، آزاد و عادل شهادت بدهند که آلت تناسلي فلان مرد را در فرج فلان زن مانند فرورفتن ميل در سرمه‌دان، و ريسمان در چاه، ديده‌اند بر آن زن و مرد حد جاري مي‌شود.
ولي اگر سه نفر شهادت بدهند و چهارمي شهادت ندهد، حد قذف (تهمت) بر آن سه نفر جاري مي‌شود، به دليل آيه کريمه.
و هدف از اين احکام اينست که :
اولا: بندگان گناهکار فرصت توبه بيابند، و پشيمان شوند و چه بسا توبه کنند و خداوند گناهشان را بخشيد بدون آنکه بر آنها حدي جاري گردد.
دوما: هرکسي که با شخص ديگري عداوت يا کينه داشت ممکن است به دروغ و از سر بي تقوايي به کسي تهمتي بزند، بنابراين براي جلوگيري از اين فتنه، احکام سختي را براي اثبات جرم قرار داده اند.
سوما: گناه در بين مردم افشاء نشود، زيرا افشاي گناه در جامعه، فساد بدنبال دارد، لذا شايسته است که گناه خود و ديگران را مخفي نمود و آنرا در بين مردم افشاء نکرد.

بنابراين شايسته آنست که اگر کسي مرتکب گناهي شد، در خفاء توبه کند و نزد ديگران مطرح نکند، همچنين اگر کسي گناه فرد مسلماني را مشاهده نمود آنرا مخفي کند و نزد کسي بازگو نکند.

والله اعلم