کاربر مهمان خوش آمدید
سلام
میخواستم علت و چرایی امتیاز دهی به فرزندان شهدا و ایثارگر به صورت سهمیه در آزمون رو بدونم.
با اینکه حق و دینی دارن اما چرا به این شکل و آیا راه بهتری هم هیت؟
ممنون
سلام
من دانش آموزش پایه دهم تجربی مدرسه تیزهوشان هستم.
از همین اولین سالی که رشته تجربی رو انتخاب کردم نسبت به رشته ام تردید دارم. یعنی هم علاقه دارم و هم علاقه ندارم. قبل از انتخاب رشته ، به رشته پزشکی خیلی علاقه داشتم و
الان هم همینطوره ولی مشکل اینجاست که از طرفی رشته های مهندسی و ریاضی و فیزیک فکرم رو مشغول کرده و همش با خودم دارم میگم که کاش ریاضی رو انتخاب می کردم.
این رو هم بگم که هیچ کسی من رو مجبور نکرده که بیام تجربی بخونم و پزشک بشم ، البته برادر و مادرم خیلی من رو تشویق می کردند که پزشک بشم و همش می گفتن که پزشکان
پول پارو میکنن که من به این پول اصلا توجهی نداشتم. چون هدفم از زندگی و تحصیل پول و ثروت نیست. اگه هم باشه تو اولویت های سوم یا چهارمه و از اهمیت چندان بالایی برخوردار نیست.
بالاخره خودم با علاقه ای که داشتم ، خواستم که تجربی بخونم و الانم مشغول به تحصیل در تجربی هستم . اما حالا با دیدن بعضی از دروس مثل زیست شناسی یه مقدار نسبت به تجربی مردد شدم و میگم که کاش میرفتم ریاضی.
این تردید هم به خاطر یه سری از خرافات و چیز های بیهوده به وجود اومده ، مثلا همش با خودم میگم که مهندسان کمتر از پزشکان درس میخونن و سطح علمیشون از پزشکا بالاتره و به مهندسان بیشتر ارزش قائل میشن و به پزشکان احترامی گذاشته نمیشه و دروس پزشکی بیهوده و بیخود و سطح پایین هستند ولی فیزیک و ریاضی قوی تر و کامل تر هستند و ....................... . این فکرها همش منو مشغول کردن
لطفا کمکم کنید. همین تردیدی که از اول سال داشتم باعث شده که نتونم خوب درس بخونم و افت پیدا کنم. از نظر شما با توجه به این اطلاعاتی که گفتم بهتره که من پزشکی رو ادامه بدم؟ یا برم سراغ مهندسی؟
مشخص نبودن هدفم خیلی منو اذیت میکنه و نمیتونم درس بخونم.
خواهش میکنم کمکم کنید !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام
من سال دیگه کنکور دارم.
رشته ام تجربیه.
من هدفم قبولی در رشته ی پزشکیه.
اما یه مدته که ذهنم مشغول شده. من دوست دارم برم حوزه.
من قبلاً هم که به پزشکی فکر می کردم واسه این بود که بتونم یه موقعیت اجتماعی خوب پیدا کنم ، تا مردم منو به عنوان آدم تحصیل کرده بپذیرند که بعد اگه خواستم حرفی از دین بزنم قبول کنند .
اگه خواستم تبلیغ دین کنم ، موثرتر باشه.
(ویژگی های اجتماعی جامعه ای که من توش زندگی می کنم میگه این جور تبلیغ موثر تره)
اما نگرانم که این تصمیم گیریم احساسی باشه و بعدا پشیمون بشم.
من توی یکی از مراکز استعدادهای درخشان درس می خونم. قبولی در رشته ی پزشکی توی مدرسه ی ما یه چیز عادیه. یعنی اگر من درست درسمو بخونم انشاءالله می تونم یه دانشگاه خوب پزشکی قبول بشم.
اما من هدفم از پزشکی ، خود پزشکی نیست.
و به خاطر همین یه مدته که شک کردم که برم دنبال هدف اصلیم یا به فکر تبلیغ بهتر دین برای جامعه ام باشم؟
به نظر شما چیکار کنم؟