پزشکی

سلام
من دانش آموزش پایه دهم تجربی مدرسه تیزهوشان هستم.
از همین اولین سالی که رشته تجربی رو انتخاب کردم نسبت به رشته ام تردید دارم. یعنی هم علاقه دارم و هم علاقه ندارم. قبل از انتخاب رشته ، به رشته پزشکی خیلی علاقه داشتم و
الان هم همینطوره ولی مشکل اینجاست که از طرفی رشته های مهندسی و ریاضی و فیزیک فکرم رو مشغول کرده و همش با خودم دارم میگم که کاش ریاضی رو انتخاب می کردم.
این رو هم بگم که هیچ کسی من رو مجبور نکرده که بیام تجربی بخونم و پزشک بشم ، البته برادر و مادرم خیلی من رو تشویق می کردند که پزشک بشم و همش می گفتن که پزشکان
پول پارو میکنن که من به این پول اصلا توجهی نداشتم. چون هدفم از زندگی و تحصیل پول و ثروت نیست. اگه هم باشه تو اولویت های سوم یا چهارمه و از اهمیت چندان بالایی برخوردار نیست.
بالاخره خودم با علاقه ای که داشتم ، خواستم که تجربی بخونم و الانم مشغول به تحصیل در تجربی هستم . اما حالا با دیدن بعضی از دروس مثل زیست شناسی یه مقدار نسبت به تجربی مردد شدم و میگم که کاش میرفتم ریاضی.
این تردید هم به خاطر یه سری از خرافات و چیز های بیهوده به وجود اومده ، مثلا همش با خودم میگم که مهندسان کمتر از پزشکان درس میخونن و سطح علمیشون از پزشکا بالاتره و به مهندسان بیشتر ارزش قائل میشن و به پزشکان احترامی گذاشته نمیشه و دروس پزشکی بیهوده و بیخود و سطح پایین هستند ولی فیزیک و ریاضی قوی تر و کامل تر هستند و ....................... . این فکرها همش منو مشغول کردن

لطفا کمکم کنید. همین تردیدی که از اول سال داشتم باعث شده که نتونم خوب درس بخونم و افت پیدا کنم. از نظر شما با توجه به این اطلاعاتی که گفتم بهتره که من پزشکی رو ادامه بدم؟ یا برم سراغ مهندسی؟
مشخص نبودن هدفم خیلی منو اذیت میکنه و نمیتونم درس بخونم.
خواهش میکنم کمکم کنید !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

بسمهُ و هوالحق
ابتدائا سلام و تحیت تام خود را خدمت تمامی اساتید و دوستان فاعل در این حیطه ارزشمند و غنی از محتوی را به عرض میرسانم
عذرخواهی مرا بابت نقصان و خللی که از نحوه کمک خواستن وارد است را منت نهاده و پذیرا باشید زیرا که اولین پست بنده هست و در بدو کار،خطا ممکن است بسیار.
بیش از این مجال دوستان را زائل ننمایم و با رخصت دوستان،پرسش خود را با شرح اندکی از خویش که لازمه تبیین آن است بیان میکنم
بنده حمیدرضا هستم 17 ساله و محصل در مقطع پیش دانشگاهی از رشته تجربی و ساکن شمال ایران،دیار گیلان و شهر رشت هستم و از آنجا که پدرم دبیر قرآن و دین بوده آمیختگی زیادی در این باره در زندگی من هویدا بوده، علی هذا ماجرا از زمانی تولد یافت که در گذری از دوران عمر با پدیده انتخاب رشته مواجه گشتم و گزینه های انتخابی من فزونی یافت و من خود را سرگردان در بین هجوم موارد انتخابی یافتم ،بر حسب شدت علاقه و استعداد که در من نهادینه بود موارد را سازماندهی کردم به این چند فاکتور مهم دستیابی پیدا کردم 1-حوزه علمیه و پزشکی 2-دبیری 3-برنامه نویسی و انیمیشن سازی و سایر متعلقات بماهو
که در هر زمینه استعداد و مطالعه یا مهارتی هرچند کم را دارا بودم در زمینه علوم حوزوی از علم و کلام و حدیث ... علاقه زیادی را مشاهده کردم و در مباحث زیادی از مکاتب توحید، وحدت وجود ابن عربی و عرفان و اسفار و ممدالهمم گرفته تا مطالعه کتب ادیان دیگر اعم از عهد عتیق و جدید اناجیل اربعه و اوستا و ...و از اصول کافی و عیون اخبار و حدیقة الشیعه تا منطق مظفر و من لایحضر الفقیه نگاهی به اجمال و مطالعه ای داشتم غرض از ذکر کتب اینکه آشنایی تقریبی با دین داشته و دارم و در زمینه علوم پزشکی هم علاقه زیادی داشته و کتاب های فیزیولوژی گایتون هال و بافت شناسی جان کوئیرا و ... هم نگاهی به اجمال داشته و مورد پسند و علاقه این حقیر واقع گشته و همینطور در مورد زبان برنامه نویسی هم که برادرم کمک حال من بود و زبان های تحت وب php و یا vb.net و خانواده C،... هم برای من جالب توجه بوده و در انیمیشن سازی و موشن گرافیک هم تجربیاتی کم دارم اجمالا تا اینجای کار شدم دریایی به عمق یک سانت که علومی را پراکنده و ناعمیق فراگرفته بودم
در ابتدای کار با مشورت هایی که با مشاورها انجام دادم منو متقاعد کردند که مدرک پیش دانشگاهی را گرفته و بعد به حوزه یا دانشگاه بروم به گذشت زمان و شاید گناهان یا تقصیرات علاقه زیادی که به حوزه داشتم تواما با میزان دین داری من شروع به افول کرد و گاها در بدیهیات و وجود خداوند متعال نیز گاها دچار شک میشدم که متاسفانه با خواندن کُفریات راسل و داوکینز و امثالهم فزونی هم می یافت
من حیث المجموع این عرض را خدمت رسانم که در بستر علوم دنیوی تجربی جز فزونی بر شبهات چیزی عایدم نشد از نظریات داروین و فرگشت گرفته (کتاب استاد یدالله سحابی و سایر توضیحات افراد دینی را هم خوانده و گوش دادم)تا نظرات مکانیک کوانتوم و ... چون متخصص در هیچکدام از موارد فوق الذکر نبوده اشتباها یا به هر نحو دیگری گمان میکنم که با دینداری من در تعارض است و شبهاتی را عایدم گردانیده
الا ای حال سوال بنده این است که من همین رشته تجربی و علاقه پزشکی خود را دنبال کنم ممکن است که مسائل با یافتن تخصص بر من حل شود؟از طرفی ترس آن دارم که با فاصله گرفتن از علوم حوزوی گرفتار متعلقات دنیوی شوم چون همانطور که مستحضرید ارتباط چندانی(فارق از در نظر گرفتن افراد و نییات و اعمال)بین علم پزشکی و علم حوزوی وجود ندارد اما از طرف دیگر هم تمایل زیادی برای رسیدن سریع به شغل و کار و تشکیل زندگی دارم
در مجموع من به کتاب های دینی که مرتبط با عقاید و اطمینان خاطر میشود علاقه زیادی داشته ولی به یادگیری زبان عربی احساس بی علاقگی دارم ازانجا که عربی و مبادی العربیة هم بنای دروس حوزوی است و طرف دیگر هم تمامی کتب پزشکی رو خیلی علاقه مندم و دو راه انشقاق یافته از هم در برابر من به وجود آورده بنظر اساتید و دوستان درخشندگی بنده در عالمین در معنای متعالیه آن در کدام بستر فراهم است؟از همه عزیزان خواهشمندم اگر توانایی کمکی را دارند با عنایت خویش بر بنده مبذول بدارند
در پایان هم عذر مرا از زیادی سخن و تشکر پیشاپیش مرا پذیرا باشید
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

بسم رب الحیدر

سلام و عرض ادب و احترام
میخواستم نظرتون رو در مورد این متن و همینطور تکلیف خودمون رو بدونم

معصوم می‌فرماید: اگر مردم می‌دانستند در نمک چه هست، به غیر نمک مداوا نمی‌کردند، اما پزشکی روز می‌گوید نمک نخورید!

معصومین می‌فرمایند گوشت ماهی کم بخورید. امیرالمؤمنین می‌فرماید مرغ، خوکِ پرندگان است.

آن‌وقت دکترها می‌گویند گوشت سفید مصرف کنید، ماهی زیاد بخورید، مرغ بخورید.

معصومین می‌فرمایند: گوشت گوسفند دواست، اما دکترها می‌گویند گوشت قرمز کم بخورید. روایت داریم که گوشت شتر را نمی‌خورد مگر مؤمن. روایت داریم آب کم بخورید،

ولی دکترها می‌گویند روزانه حداقل 6 تا 8 لیوان آب بخورید.
پس معلوم است که منبع اهل بیت نیستند. خب، حالا چرا این‌قدر اختلاف؟
فرض کنید اصلاً تحقیق کرده‌اند و به این‌جا رسیده‌اند، ولی آیا می‌شود این فرض را پذیرفت؟
چه‌طور تحقیقات‌شان خلاف فرمایش معصومین از آب در می‌آید؟ وقتی بررسی کنید می‌فهمید منبع جای دیگریست!

وقتی یک بررسی اجمالی می‌کنیم می‌بینیم علوم ما، یعنی همان مطالبی که دارد در دانشگاه‌های ما تدریس می‌شود، از همان جا می‌آید که قرآن می‌گوید «أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً».
خداوند در قرآن می فرماید : «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَ الَّذینَ أَشْرَکُوا»1؛ ای پیامبر! تحقیقاً، یقیناً، موکداً شدیدترین دشمنی را نسبت به مؤمنین در یهودیان و مشرکین پیدا می‌کنی.
قرآن وقتی چیزی را بزرگ حساب می‌کند واقعاً بزرگ است: «أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً». اما مسلمانان دقیقاً برعکس این آیه رفتار کرده‌اند. آن افرادی را که قرآن می‌گوید دشمن سرسخت شما هستند و شدیدترین دشمنی را با شما دارند، مسلمان‌ها بیش‌ترین دوستی را با آن‌ها برقرار کرده‌اند! کجا؟ کی؟ در عمل!

من یک سوال از شما می‌پرسم. این مطالبی که الآن به عنوان علم در دانشگاه‌های ما تدریس می‌شود و به جوانان تعلیم داده می‌شود، از کجا می‌آید؟ تا حالا فکر کرده‌ایم یا نه؟ این مطالب از امام صادق و امام باقر است؟ این علم پزشکی که الآن در جامعه‌ی ما و در دانشگاه‌های ماست، منبعش فرمایشات معصومین است یا از جای دیگری می‌آید؟ اگر از امام صادق باشد که نباید این همه تعارض بین نظرات پزشکی روز و فرمایشات معصومین باشد؟
حالا به این روایات توجه کنید :
امیر المومنین (ع) در مورد ماهی می فرماید : أقلوا من أکل الحیتان فإنها تذیب البدن وتکثر البلغم، وتغلظ النفس.

کمتر ماهی بخورید - چون بدن را ذوب می کند و بلغم را زیاد می نماید و نفس را سنگین می کند .
بلغم ، خلط سرد و تری است که ریشه خیلی از بیماری ها ست از جمله تنگی نفس ، فشار خون ....

آن‌ها را دوست خالص و مخلص خودمان فرض کرده‌ایم. چه‌طور؟

مثلا توصیه می کنند به مصرف گوشت ماهی آنهم هفته ای دو تا سه بار . توصیه به مصرف شیر ماست لبنیات گوشت سفید ، آب و ... در صورتی که ریشه هر دردی در غلبه سردی است . گاهی بیمار مراجعه می کند ، بیست تا مریضی دارد و خودش هم فکر می کند که بیست تا مریضی دارد در حالی که وقتی که بررسی می کنیم می بینیم تمام این بیست مریضی در واقع یک مریضی بیشتر نیست و آن مریضی ، غلبه سردی است و اگر سردی را از وجود این بیمار بردارند در خیلی از موارد مشکل حل می شود
خلاصه حالا بی‌رویه توصیه به خوردن گوشت سفید می‌کنند! در مورد گوشت مرغ از

امیرالمومنین روایت داریم که «الدُّجاجُ خِنزیرُ الطَّیر»؛

مرغ، خوکِ پرندگان است. علتش هم گفته شده؛ مرغ مثل خوک نجاست‌خوار است، با این تفاوت که خوک نجاست خودش را می‌خورد، اما مرغ هر نجاستی را که بیابد می‌خورد و پشتک هم می‌زند و کیف هم می‌کند!

تازه مرغی که امیرالمومنین می‌فرمایند مرغ رسمی خانه‌گی است، نه این مرغ ماشینی با این فرمولی که الآن وجود دارد! مرغِ آن زمان، که نماز شب می‌خواند!!!!

بالا بردن آمار طلاق - عقیمی و ناباروری - تضعیف قوه جنسی - ضعف اعصاب - ضعف و بی حالی - افسردگی عمومی- مشکلات ذهنی و کند فهمی ها .... از جمله مشکلاتی هست که سردی خواری در سطح جامعه بر جای میگذارد.

یکی از سیاست های مهم دشمن که خیلی روی آن مانور می دهد و کار می کند سیاست شوم « سردی خواری » است که سعی کرده اند به عنوان علم پزشکی در مراحل مختلف سردی خواری را ترویج کنند، در صورتی که ریشه هر دردی در غلبه ی سردی بر جسم انسان است و اگر این یک کلمه از جامعه ما برداشته شود بسیاری از مشکلات جامعه ما حل خواهد شد .
پزشکان روز دائما می گویند که سردی بخورید و در تجویزهایشان سفارش به خوردن گرمی خیلی کم پیدا می شود .

دوستی می گفت : مادری آمد پیش من در دوران بارداری. وگفت من بهترین رژیم غذایی را داشتم.شیر، لبنیات و ماه
ی نیز زیاد مصرف می‌کردم. وقتی بچه به دنیا آمد رفتیم آزمایش. به ما گفتند بچه کمبود کلسیم دارد!» بنده عرض کردم؛ «خانم! شما که می‌فرمایید ماهی زیاد خوردید، لبنیات زیاد خوردید، پس چرا بچه‌تان مشکل کمبود کلسیم پیدا کرده؟ یک سرّی دارد؛ یک فن و فوتی دارد که آن را به شما نمی‌گویند
مثل کوزه‌گری که یک فن و فوتی دارد.»
بله، فوت کوزه‌گری را که نقطه‌ی اصلی است دست مردم نمی‌دهند!

بچه‌ای که مادرش در دوران بارداری لبنیات و سردی‌جات زیاد بخورد، انواع بیماری‌ها و گرفتاری‌ها را از روز تولدش خواهد داشت و این بچه سربار جامعه و خانواده می‌شود.

یا آشامیدن آب . حتما شنیدید که اطبا فرنگی می فرمایند روزی 7-8 لیوان خوردن آب بر همگان واجب است در حالی که :

امام صادق (ع) می فرمایند :
«أقلِل‏ مِن شُربِ الماءِ؛ فَإِنَّهُ يَمُدُّ كُلَّ داءٍ، وَاجتَنِبِ الدَّواءَ ما احتَمَلَ بَدَنُكَ الدّاء».
(الكافي، ج ۶، ص ۳۸۲، ح۲)
«آب بسيار مخور كه هر دردي را به سوي تو مي كشد و تا تاب داري دوا مخور».

« لا تُكثِر مِن شُربِ الماءِ؛ فَإِنَّهُ مادَّةٌ لِكُلِّ داءٍ».(الكافي، ج ۶، ص ۳۸۲، ح ۴)
«زياد آب ننوشيد كه ماده هر بيماري است».

یا در رابطه با نمک : لو یعلم الناس ما فی الملح ما تداووا الا به . اگر مردم از آنچه در نمک هست آگاهی داشتند به غیر نمک با چیزی دیگر مداوا نم کردند.
خداوند عز و جل به موسى بن عمران وحى كرد كه : «با نمك ، آغاز كن و با نمك ، پايان ده ؛ چرا كه درمان هفتاد درد ، در نمك است و كمترينِ اين دردها ديوانگى ، جذام ، پيسى ، گلودرد ، دندان‏درد و شكم‏درد است» .
هر كس پيش از هر چيز و پس از هر چيز ، نمك بخورد ، خداوندْ سيصد و سى نوع بلا را كه كمترينش جذام است ، از او برمى‏دارد .

بالاخره بسیاری از مطالبی که طب جدید اصرار بر آن دارد از دیدگاه طب اسلامی مردود است.