حقیقت عبودیت

به نام خدا

با سلام خدمت استاد گرامی

در حدیث عنوان بصری، امام صادق (علیه السلام) حقیقت عبودیت رو به صورت زیر در سه بند بیان کردند؟



1. این که عبد برای خود در مورد آنچه که خدا به وی سپرده است مالکیتی قائل نباشد؛ چرا که بندگان مالکیتی ندارند؛ بلکه همه اموال را مال خدا می بینند و آن را در جایی می نهند که خدا امر کرده است.. "پس آنگاه که عبد در آنچه که خدا به او واگذار کرده احساس مالکیتی نداشته باشد، انفاق در آنچه که خدا امر کرده است برای او آسان خواهد شد"

2. عبد برای خود تدبیری نمی کند (چرا که تدبیر عبد به دست رب او است). "و چون عبد تدبیر خود را بر مدبر خود واگذار کند، سختی های دنیا بر او آسان می شود."

3. تمام مشغولیت عبد معطوف به انجام دادن کاری است که خدای تعالی به او امر نموده است و پرهیز از آنچه که او را نهی کرده است. "و چون عبد مشغولیت و اهتمامش منحصر در امر و نهی خداوند باشد دیگر مجال و فرصتی برای خود نمایی و مباهات به مردم نخواهد یافت"

اما سوالی که در این مطلب برای من پیش اومده در واقع از بند دوم عبارت بالا هست؟

(1). تدبیر نمی کند به چه معنی هست؟

ما اهداف مون رو مشخص می کنیم، برای آینده برنامه ریزی می کنیم، و در نهایت مسیری رو برای سرنوشت مون تعیین می کنیم (گرچه ممکن هست تقدیر خدا سرنوشت دیگه ای برای ما رقم بزند)

(2). آیا این تعیین مسیری که برای آینده مون میکنیم به معنی تدبیری هست که در بالا مطرح شد؟

با تشکر از شما :Rose: