شکار

با سلام و آرزوی سعادت برای شما

این مطلبی که در کتاب توحید مفضل درباره ی دلفین ها گفته شده است چگونه توضیح داده می شود:

متن عربی : و الدلفين يلتمس صيد الطير فيكون حيلته في ذلك أن يأخذ السمك فيقتله ويسرحه حتى يطفو على الماء ثم يكمن تحته ويثور الماء الذي عليه حتى لا يتبين شخصه فإذا وقع الطير على السمك الطافي وثب إليها فاصطادها.

فانظر إلى هذه الحيلة كيف جعلت طبعا في هذه البهيمة لبعض المصلحة.

ترجمه ی فارسی : و دلفین هم که پرنده شکار می کند . هنگامی که در میان آب است . نیرنگ او برای شکار اینگونه است : یک ماهی را می گیرد و می کشد و آن را بر روی آب می گذارد تا بر آب بماند . آنگاه بر زیر آن مخفی می شود . آب را حرکت می دهد تا از بیرون آب پیدا نباشد وقتی که پرنده بر ماهی نشست حمله می برد و آن را فرا چنگ می آورد!!!

نگاه کن که چگونه به خاطر بعضی مصلحتها این حیله در طبع این جانور قرار داده شده است.

در جانور شناسی جدید که خوراک دلفین ها فقط ماهی ها و موجودات آبزی شمرده شده است.

حتی در کتابهای قدیمی جانورشناسی مسلمانان نیز خوراک دلفین ها را فقط ماهی دانسته اند مثل این منبع:

حیاه الحیوان الکبری نوشته دمیری ( اواسط قرن هشتم هجری) جلد اول صفحه 470 ذیل مدخل دلفین : (( ولا يؤذي أحدا ولا يأكل إلا السمك. )) ترجمه : هیچکس را آزار نمی دهد و هیچ چیزی جز ماهی نمی خورد.

حتی در صورتی که چنین چیزی درست هم باشد چرا امام صادق به مطلبی نادر و شاذ و غریب در جانوران برای اثبات حکمت خدا اشاره می کند؟ آیا استناد به امری نادر و کمیاب که خود مورد بحث است برای موضوعی چون تدبیر خدا منطقی است؟

از طرف دیگر از اینکه دلفین دو مثقال گوشت ماهی را که راحت شکار کرده است برای به دست آوردن یک مثقال گوشت پرنده آن هم به سختی طعمه قرار دهد به جای اینکه حکمت و تدبیر خدا اثبات شود بیشتر می شود از آن به بی حکمتی و بی تدبیری خدا در طبیعت پی برد. لقمه ای که می توان راحت در دهان گذاشت را چرا باید با چرخاندن تناول کرد؟

بنام خدا
سلام علیکم
در مناطقی که شکار ممنوع است ولی اهالی پول ندارند 40 روز یکبار گوشت سالم بخورند. در حالی شکار را ممنوع کرده اند که اگر همه به حق خود قانع باشند و در سال به یک یا دو شکار قناعت کنند، مشکلی پیش نمی آید. ولی الان قانون منع شکار گذاشتند و اونوقت یک عده خدا نشناس تا دلشان میخواد شکار می کنند و عده ای هم که به قانون احترام میگذارند در حسر گوشت طبیعی می مانند. آیا این عده ای که به قانون احترام میگذارند میتوانند سالی یک شکار کنند؟ مطمئن باشید با این یک شکار برای هر خانوار ضرری وارد نمی شود. ضرر را آن کسانی می زنند که هفته ای چندتا پرنده شکار میکنند. بچه های این خانواده هایی که به قانون احترام میگذارند چشمشان در گوشت شکار مانده، هر چند پول هم ندارند که گوشت بخرند مگر این مرغهای ماشینی که نان کباب شده حرمتش بیشتر است.
راه حل چیست؟