خدا و من

سلام

خیلی سایت رو زیر و رو کردم تا یه جای خوب برای طرح سوال مطرح کنم.(هرچند نمیدونم آزادی بیان اینجا چطوره و آیا این مطلبم پاک میشه یا پاسخ داده میشه)

یک جوان هستم ، خانواده مذهبی داشتم. با نماز و هیئت و قرآن بزرگ شدم.

متاسفانه و یا خوشبختانه حدود 5 سال هست که به صحت اعتقادی خدای خود به دین خود به طرز فکر خود مشکوک شدم.

از همون اول که با شبهات قرآنی روبرو شدم سریع به دنبال تفسیر های مختلف گشتم با روحانی های مختلف گفت و گو کردم هرکسی که میشد ازش کمک بگیرم گرفتم.

کم و بیش بعضی پاسخ ها منو قانع می کرد و بعضی هم نه قانع نمی شدم (به ناچار خودم رو قانع نشون میدادم).

برا یاینکه یک طرفه به قاضی هم نرفته باشم تا الان 7 جلد اول از کتاب تفسیر نمونه آیت ا.. مکارم رو هم کامل خواندم و این طور نبوده که فقط به دنبال شبهات بگردم.

اما الان و بعد از گذشت این پیگیری ها خدای گذشته من کمی غیر قابل باور شده و با منطقم اصلا نمیتونم چیزی که در گذشته باور داشتم رو به همون شکل گذشته باور داشته باشم.

از طرفی دوست ندارم از دینی که اسمش رو منه حکم مرتد بگیرم و جدا بشم و از طرفی این اعتقادات برای ذهن و درک و منطقم غیر قابل باور شده.

سوالم اینه که

1. نظر شما برای این وضعیتی که الان دارم چیه و چه تحلیلی دارین و چه راه کاری دارید؟

2. آیا الان که دچار سستی اعتقادی شدم از نظر اسلام من یک مرتد هستم ؟ آیا اصلا من مسلمان بوده ام که بخواهم مرتد باشم ؟

تشکر