جمع بندی یک تحریف ماهرانه: می‌گویند اشک بریزید، حسین(ع) گناه شما را می‌بخشد!

کارشناس بحث: استاد صادق

.
استاد شهید مرتضی مطهری/ یک تحریف ماهرانه: می‌گویند اشک بریزید، حسین(ع) گناه شما را می‌بخشد!
استاد مرتضی مطهری در یکی از سخنرانی‌هایش درباره تحریفات مربوط به واقعه عاشورا فریاد می‌زند که ما امام حسین خراب کن هستیم! و از علل آن می‌گوید :
«حسین(ع) می‌گوید من نهضت کردم برای امر به معروف، برای اینکه دین را زنده کنم، برای اینکه با مفاسد مبارزه کنم. نهضت من یک نهضت اصلاحی اسلامی است. ما آمدیم یک چیز دیگری گفتیم و تحریف کردیم.
ما گفتیم حسین یک شرکت بیمه تاسیس کرد، بیمه‌ی گناه. گفت شما را از نظر گناه بیمه کردم. در عوض چه می‌گیرم؟ شما برای من اشک بریزید، من در عوض گناهان شما را جبران می‌کنم، اما شما هرچه می‌خواهید باشید، ابن‌زیاد باشید، عمرسعد باشید. ما می‌گوییم یک ابن‌زیاد در دنیا کم بود، یک عمرسعد در دنیا کم بود، یک سنان‌بن‌انس در دنیا کم بود، یک خولی در دنیا کم بود، امام حسین خواست خولی در دنیا زیاد شود، عمر سعد در دنیا زیاد شود، گفت أیها‌الناس هرچه می‌توانید بد باشید که من بیمه‌ی شما هستم!»

پاسخ:
باسلام وتقدیر از شما که برای درک بهتر معارف حسینی تلاش می کنید .
در این باره باید به یک نکته توجه نماید :
1_قبل از همه باید توجه داشت که شهید مطهری آن بحث را قبل از پیروزی انقلاب اسلامی وبر اساس نیاز جامعه آن روز اراد نموده که در جای خود بسیار مفید وآموزنده است . بخصوص در آن زمان شرایط به گونه ی بود که آن گونه بر داشت ها از قیام عاشورا بیشتر رایج بود از این رو شهید مطهری به عنوان یک دین شناس جامع وآگاه با این گونه برداشت های ناقص از قیام عاشورا مبارزه نمود .
2_ به طور یقین مسله امر به معروف ونهی از منکر در شکل گیری نهضت حسینی نقس اساسی داشته است واین مطلبی است که در خود کلمات آن حضرت به تصریح شده که در کتاب های شهید مطهری در باره آن به تفصیل بح ث شده .
3ـ نکته دیگر که در این باب باید دقت نمود این که در قیام امام حسین نباید در پی یک عامل برای فلسفه قیام بود چون عوامل متعدد ومختلف در این قیام نقس داشته ولی مهم‌ترین عامل که آن را علت کامل و یا علت تکمیل کننده سایر عوامل تلقی کرد ، همان است که در زیارت نورانی اربعین آمده:
«وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة وحیرة الضلالة؛(1) جانش را در راه تو فدا کرد تا بندگانت را از نادانی و حیرت گمراهی نجات دهد».
بنابر این اساس قیام امام برای نجات مردم از جهالت نوین و گمراهی جدید بود که به نام دین و خلیفه مسلمانان می‌خواست از سوی یزید اجرا شود. حضرت با قیام خود حقایق را روشن ساخت . برای ابد روشن نمود که جهالت نوین یزیدی ربطی به دین ندارد . نباید نفاق در لباس دین مردم را به حقایق آسمانی بدبین کند.
4_ با ید توجه داشت که شهید مطهری در صدد نفی تاثیر گریه برا ی مظلومیت آن حضرت در گناه زدای نیست چون این مسله در روایات فراوان مطرح شده واین گریه نوعی توبه است بی ترید توبه عامل پاکی انسان از گناه می شود . چه این که خود شهید مطهری نیز اگر نوار های روضه ی او را که در روز عاشورا خوانده است گوش دهید می بیند که برا ی مظلومیت امام حسین ع زار زار و مثل بچه با صدای بلند گریه نموده است .
. ولی مراد شهید مطهری از حرف های مطرح شده این است که نباید با براداشت ناقص از قیام حسین ع فلسفه قیام حسینی را تنها در یک جنبه محدود نمود واز آثار گوناگون ومختلف آن غفلت نمود .
5_ نکته دیگر این که گریه برای امام حسین تنها برای پاک شدن گناه انسان نیست بلکه در این باب نکته های بسیاری نفهفته است . درست است که ائمه (ع)، به واسطه شهادت به عالی ترین حد تکامل و بالاترین مقام نزد پروردگار رسیدند، ولی عزاداری و گریه بر آنها به جهت وضعیت کنونی ایشان نیست تا گفته شود وقتی آنان در بهشتند برچه اندوهگینید؛ در واقع این عزاداری ها دارای فلسفه ای مستقل بوده و از جهات دیگر دارای اهمیت است، هر چند اصل مظمویتی که برای این بزرگواران رخ داده و ظبلمی که بشریت در حق ایشان و البته در حق خود و نسل های بعد کرده را نمی توان در این اندوه و غم نادیده گرفت.
اما به هر حال عاوه بر این مصیبت و اندوه بر انسان و انسانیت، این عزاداری ها دارای حکمت ها و ثمرات گوناگونی است که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم:
الف. محبت و دوستى:
قرآن و روايات، دوستى خاندان رسول اكرم (ص) و اهل‏بيت (ع) را بر مسلمانان واجب كرده است(1). روشن است كه دوستى لوازمى دارد و محبّ صادق، كسى است كه شرط دوستى را- چنان كه بايد و شايد- به جا آورد. يكى از مهم‏ترين لوازم دوستى، هم دردى و هم دلى با دوستان در مواقع سوگ يا شادى آنان است(2) از اين رو در احاديث، بر برپايى جشن و سرور در ايام شادى اهل‏بيت (ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأكيد فراوان شده است.
حضرت على (ع) در روايتى مى‏فرمايد:«شيعیان و پيروان ما بر شادى ما شادند و بر حزن ما محزونند». «يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»(3) امام صادق (ع) نيز فرمودند: «شيعتنا جزء منا خلقوا من فضل طينتنا يسوؤهم ما يسؤنا و يسرّهم ما يسرّنا»(4) «شيعيان ما پاره‏اى از خود ما بوده و از زيادى گل ما خلق شده‏اند آنچه كه ما را بدحال يا خوشحال مى‏سازد، آنان را بدحال و خوشحال مى‏گرداند.»
وقتی خود اهل بیت در ایام عزداری پدران خود مانند ماه محرم محزون بودند و ما را نیز به حزن و اندوه سفارش نمودند، اين وظيفه عقلانى و شرعى، ايجاب مى‏كند كه در ايام عزادارى اهل‏بيت (ع)، حزن و اندوه خود را به شکل های گوناگون اظهارکرده و همانند افراد غم‏ زدهباشیم و ابعاد مختلفمان حكايت‏گر اندوه و ناراحتى مان باشد(5).
ب. انسان‏سازى:
از آنجا كه در فرهنگ شيعى، عزادارى بايد از سر معرفت و شناخت باشد هم ‏دردى با آن عزيزان، در واقع يادآورى فضايل، مناقب و آرمان‏هاى آنان بوده و بدين شكل، آدمى را به سمت الگوگيرى و الگوپذيرى از آنان سوق مى‏دهد.
فردى كه با معرفت در مجالس عزادارى، شركت مى‏كند شعور و شور، شناخت و عاطفه را درهم مى‏آميزد و در پرتو آن، انگيزه‏اى قوى در او پديدار گشته و هنگام خروج از مراسم عزادارى، مانند محبى مى‏شود كه فعّال و شتابان، به دنبال پياده كردن اوصاف محبوب در وجود خويشتن است.
ج. جامعه‏سازى:
هنگامى كه مجلس عزادارى، موجب انسان‏سازى گشت تغيير درونى انسان به عرصه جامعه نيز كشيده مى‏شود و آدمى مى‏كوشد تا آرمان‏هاى اهل‏بيت (ع) را در جامعه حكم‏ فرما كند.
به بيان ديگر، عزادارى بر اهل‏بيت (ع) در واقع با يك واسطه زمينه را براى حفظ آرمان‏هاى آنان و پياده كردن آنها فراهم مى‏سازد. به همين دليل مى‏توان گفت: يكى از حكمت‏هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.
در واقع یمی از مهمترین کارکردهای این قبیل مجالس امور عمیق اجتماعی و سیاسی است. چنان که نتایج آن هم در انقلاب ایران و برخی کشورهای دیگر مشاهده می شود؛ در تاریخ نیز می بینیم که گریه حضرت زهرا(ع) به عنوان حربه ای در نمایاندن چهره غاصبان خلافت به کار افتاده و موجبات وحشت آن ها را برانگیخته بود؛ در حادثه جانگداز عاشورا می بینیم که امام سجاد(ع) بیست سال بعد از واقعه، هنوز از این حرکت افشاگرانه دست نمی کشد و به نوحه سرایی برای کشتگان کربلا می پردازد، و با بیدارگری سعی در نقش بر آب ساختن تبلیغات سوء بنی امیه می نماید.(6)
حضرت امام خمینی(رحمه الله) نیز در یکی از سخنانشان می فرمایند:
«زنده نگه داشتن عاشورا یک مسأله بسیار مهم سیاسی ـ عبادی است. عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داده است یک مسأله سیاسی است.... باید به این مظاهر، شعائر و اموری که در اسلام به آن سفارش شده فکر کنید که این ها یک مسأله سطحی نبوده است که می خواستند جمع بشوند و گریه کنند، خیر، ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشک ها سیل جریان می دهیم و سدهایی که در مقابل اسلام ایستاده است را خرد می کنیم.»(7)
د. انتقال‏دهنده فرهنگ شيعى به نسل بعد:
كسى نمى‏تواند منكر اين حقيقت شود كه نسل جديد در سنين كودكى، در همین مجالس اعم از مجالس عزا و شادی اهل بیت ، با فرهنگ اهل‏بيت (ع) آشنا مى‏شوند. به راستى این مجالس يكى از عناصر و عوامل برجسته‏اى است تا آموزه‏هاى نظرى و عملى امامان راستين، به نسل‏هاى آينده منتقل شود. البته در این میان مراسم عزادارى، به دليل قالب و محتوا و ارتباط عمیق عاطفی که در آن برقرار می شود ، یکی از بهترين راهکارها براى انتقال مبانی معرفتی دینی و تعليم و تربيت نسل جديد و آشنايى آنان با گفتار و كردار اهل‏بيت (ع) است.
پى‏نوشت ها ‏:
1. مفاتیح الجنان، ص 775.
2 . رک:شورى (42)، آيه 23 ؛ هود (11)، آيه 29 ؛ محمدي ري شهري ، ميزان‏الحكمه،دارالحديث، سال 1416هـ .ق ، ج 2، ص 632.
3. .رک : محمد محمدي ري شهري، المحبة فى الكتاب والسنة، دارالحديث،‌ بي تا، ص 170- 169 و 181- 281.
4. . علامه مجلسي، بحارالانوار،بيروت، موسسه الوفاء ، 1404 هـ.ق ، ج 44، ص 782.
5. . شيخ طوسي، الامالى،قم ، انتشارات دارالثقافه ، 1414 هـ.ق ، ص 299.
6 . طبق فرموده امام صادق (ع) به معاوية بن وهب،« عزاداران سيدالشهدا در روز عاشورا از آب و غذا دورى جويند تا آن كه يك ساعت از وقت فضيلت نماز عصر بگذرد، و در حد لزوم به غذاى معمول صاحبان مصيبت، سدّ جوع و عطش كنند ». رک : نبيل رضا علوان، تاريخ النياحة الامام الشهيد الحسين بن على، مركز اطلاعات و مدارك اسلامي، بي تا ، ج 1، ص 751- 951.
7. امام خمینی، صحیفه نور، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی ، تهران، ج 13، ص 156.

نوشته اصلی توسط شهید علی اصغر پازوکی
.
استاد شهید مرتضی مطهری/ یک تحریف ماهرانه: می‌گویند اشک بریزید، حسین(ع) گناه شما را می‌بخشد!
استاد مرتضی مطهری در یکی از سخنرانی‌هایش درباره تحریفات مربوط به واقعه عاشورا فریاد می‌زند که ما امام حسین خراب کن هستیم! و از علل آن می‌گوید :
«حسین(ع) می‌گوید من نهضت کردم برای امر به معروف، برای اینکه دین را زنده کنم، برای اینکه با مفاسد مبارزه کنم. نهضت من یک نهضت اصلاحی اسلامی است. ما آمدیم یک چیز دیگری گفتیم و تحریف کردیم.
ما گفتیم حسین یک شرکت بیمه تاسیس کرد، بیمه‌ی گناه. گفت شما را از نظر گناه بیمه کردم. در عوض چه می‌گیرم؟ شما برای من اشک بریزید، من در عوض گناهان شما را جبران می‌کنم، اما شما هرچه می‌خواهید باشید، ابن‌زیاد باشید، عمرسعد باشید. ما می‌گوییم یک ابن‌زیاد در دنیا کم بود، یک عمرسعد در دنیا کم بود، یک سنان‌بن‌انس در دنیا کم بود، یک خولی در دنیا کم بود، امام حسین خواست خولی در دنیا زیاد شود، عمر سعد در دنیا زیاد شود، گفت أیها‌الناس هرچه می‌توانید بد باشید که من بیمه‌ی شما هستم!»

پاسخ:
باسلام وتقدیر از شما که برای درک بهتر معارف حسینی تلاش می کنید .
در این باره باید به چند نکته توجه نماید :
1_قبل از همه باید توجه داشت که شهید مطهری آن بحث را قبل از پیروزی انقلاب اسلامی وبر اساس نیاز جامعه آن روز اراد نموده که در جای خود بسیار مفید وآموزنده است . بخصوص در آن زمان شرایط به گونه ی بود که آن گونه بر داشت ها از قیام عاشورا بیشتر رایج بود از این رو شهید مطهری به عنوان یک دین شناس جامع وآگاه با این گونه برداشت های ناقص از قیام عاشورا مبارزه نمود .
2_ به طور یقین مسله امر به معروف ونهی از منکر در شکل گیری نهضت حسینی نقس اساسی داشته است واین مطلبی است که در خود کلمات آن حضرت به صراحت بیان شده که در کتاب های شهید مطهری در باره آن به تفصیل بحث شده .
3ـ نکته دیگر که در این باب باید دقت نمود این که در قیام امام حسین نباید در پی یک عامل برای فلسفه قیام بود چون عوامل متعدد ومختلف در این قیام نقس داشته ولی مهم‌ترین عامل که آن را علت کامل و یا علت تکمیل کننده سایر عوامل تلقی کرد ، همان است که در زیارت نورانی اربعین آمده:
«وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة وحیرة الضلالة؛(1) جانش را در راه تو فدا کرد تا بندگانت را از نادانی و حیرت گمراهی نجات دهد».
بنابر این اساس قیام امام برای نجات مردم از جهالت نوین و گمراهی جدید بود که به نام دین و خلیفه مسلمانان می‌خواست از سوی یزید اجرا شود. حضرت با قیام خود حقایق را روشن ساخت . برای ابد روشن نمود که جهالت نوین یزیدی ربطی به دین ندارد . نباید نفاق در لباس دین مردم را به حقایق آسمانی بدبین کند.
4_ با ید توجه داشت که شهید مطهری در صدد نفی تاثیر گریه برا ی مظلومیت آن حضرت در گناه زدای نیست چون این مسله در روایات فراوان مطرح شده واین گریه نوعی توبه است بی ترید توبه عامل پاکی انسان از گناه می شود . چه این که خود شهید مطهری نیز اگر نوار های روضه ی او را که در روز عاشورا خوانده است گوش دهید می بیند که برا ی مظلومیت امام حسین ع زار زار و مثل بچه با صدای بلند گریه نموده است .
. ولی مراد شهید مطهری از حرف های مطرح شده این است که نباید با براداشت ناقص از قیام حسین ع فلسفه قیام حسینی را تنها در یک جنبه محدود نمود واز آثار گوناگون ومختلف آن غفلت نمود .
5 _ نکته دیگر این که گریه برای امام حسین تنها برای پاک شدن گناه انسان نیست بلکه در این باب نکته های بسیاری نهفته است . درست است که ائمه (ع)، به واسطه شهادت به عالی ترین حد تکامل و بالاترین مقام نزد پروردگار رسیدند، ولی عزاداری و گریه بر آنها به جهت وضعیت کنونی ایشان نیست ؛ در واقع این عزاداری ها دارای فلسفه ای مستقل بوده و از جهات دیگر دارای اهمیت است، هر چند اصل مظلومتی که برای این بزرگواران رخ داده و ظلمی که بشریت در حق ایشان و البته در حق خود و نسل های بعد کرده را نمی توان در این اندوه و غم نادیده گرفت.
اما به هر حال علاوه بر این مصیبت و اندوه بر انسان و انسانیت، این عزاداری ها دارای حکمت ها و ثمرات گوناگونی است که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم:
الف. محبت و دوستى:
قرآن و روايات، دوستى خاندان رسول اكرم (ص) و اهل‏بيت (ع) را بر مسلمانان واجب كرده است(1). روشن است كه دوستى لوازمى دارد و محبّ صادق، كسى است كه شرط دوستى را- چنان كه بايد و شايد- به جا آورد. يكى از مهم‏ترين لوازم دوستى، هم دردى و هم دلى با دوستان در مواقع سوگ يا شادى آنان است(2) از اين رو در احاديث، بر برپايى جشن و سرور در ايام شادى اهل‏بيت (ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأكيد فراوان شده است.
حضرت على (ع) در روايتى مى‏فرمايد:«شيعیان و پيروان ما بر شادى ما شادند و بر حزن ما محزونند». «يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»(3) امام صادق (ع) نيز فرمودند: «شيعتنا جزء منا خلقوا من فضل طينتنا يسوؤهم ما يسؤنا و يسرّهم ما يسرّنا»(4) «شيعيان ما پاره‏اى از خود ما بوده و از زيادى گل ما خلق شده‏اند آنچه كه ما را بدحال يا خوشحال مى‏سازد، آنان را بدحال و خوشحال مى‏گرداند.»
وقتی خود اهل بیت در ایام عزداری پدران خود مانند ماه محرم محزون بودند و ما را نیز به حزن و اندوه سفارش نمودند، اين وظيفه عقلانى و شرعى، ايجاب مى‏كند كه در ايام عزادارى اهل‏بيت (ع)، حزن و اندوه خود را به شکل های گوناگون اظهارکرده و همانند افراد غم‏ زدهباشیم و ابعاد مختلف مان حكايت‏گر اندوه و ناراحتى مان باشد(5).
ب. انسان‏سازى:
از آنجا كه در فرهنگ شيعى، عزادارى بايد از سر معرفت و شناخت باشد هم ‏دردى با آن عزيزان، در واقع يادآورى فضايل، مناقب و آرمان‏هاى آنان بوده و بدين شكل، آدمى را به سمت الگوگيرى و الگوپذيرى از آنان سوق مى‏دهد.
فردى كه با معرفت در مجالس عزادارى، شركت مى‏كند شعور و شور، شناخت و عاطفه را درهم مى‏آميزد و در پرتو آن، انگيزه‏اى قوى در او پديدار گشته و هنگام خروج از مراسم عزادارى، مانند محبى مى‏شود كه فعّال و شتابان، به دنبال پياده كردن اوصاف محبوب در وجود خويشتن است.
ج. جامعه‏سازى:
هنگامى كه مجلس عزادارى، موجب انسان‏سازى گشت تغيير درونى انسان به عرصه جامعه نيز كشيده مى‏شود و آدمى مى‏كوشد تا آرمان‏هاى اهل‏بيت (ع) را در جامعه حكم‏ فرما كند.
به بيان ديگر، عزادارى بر اهل‏بيت (ع) در واقع با يك واسطه زمينه را براى حفظ آرمان‏هاى آنان و پياده كردن آنها فراهم مى‏سازد. به همين دليل مى‏توان گفت: يكى از حكمت‏هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.
در واقع یکی از مهمترین کارکردهای این قبیل مجالس امور عمیق اجتماعی و سیاسی است. چنان که نتایج آن هم در انقلاب ایران و برخی کشورهای دیگر مشاهده می شود؛ در تاریخ نیز می بینیم که گریه حضرت زهرا(ع) به عنوان حربه ای در نمایاندن چهره غاصبان خلافت به کار افتاده و موجبات وحشت آن ها را برانگیخته بود؛ در حادثه جانگداز عاشورا می بینیم که امام سجاد(ع) بیست سال بعد از واقعه، هنوز از این حرکت افشاگرانه دست نمی کشد و به نوحه سرایی برای کشتگان کربلا می پردازد، و با بیدارگری سعی در نقش بر آب ساختن تبلیغات سوء بنی امیه می نماید.(6)
حضرت امام خمینی(رحمه الله) نیز در یکی از سخنانشان می فرمایند:
«زنده نگه داشتن عاشورا یک مسأله بسیار مهم سیاسی ـ عبادی است. عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داده است یک مسأله سیاسی است.... باید به این مظاهر، شعائر و اموری که در اسلام به آن سفارش شده فکر کنید که این ها یک مسأله سطحی نبوده است که می خواستند جمع بشوند و گریه کنند، خیر، ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشک ها سیل جریان می دهیم و سدهایی که در مقابل اسلام ایستاده است را خرد می کنیم.»(7)
د. انتقال‏دهنده فرهنگ شيعى به نسل بعد:
كسى نمى‏تواند منكر اين حقيقت شود كه نسل جديد در سنين كودكى، در همین مجالس اعم از مجالس عزا و شادی اهل بیت ، با فرهنگ اهل‏بيت (ع) آشنا مى‏شوند. به راستى این مجالس يكى از عناصر و عوامل برجسته‏اى است تا آموزه‏هاى نظرى و عملى امامان راستين، به نسل‏هاى آينده منتقل شود. البته در این میان مراسم عزادارى، به دليل قالب و محتوا و ارتباط عمیق عاطفی که در آن برقرار می شود ، یکی از بهترين راهکارها براى انتقال مبانی معرفتی دینی و تعليم و تربيت نسل جديد و آشنايى آنان با گفتار و كردار اهل‏بيت (ع) است.
6_ گفتنی است در باره اسرارنهفته در نهضت امام حسین از جنبه های گوناگون تا کنون بحث شده که از مهتمرین آن رویکرد عرفانی آن است که مسله گریه بر امام هم با این روکرد بهتر قابل درک است . در این باره کتاب : ((جلوه های عرفانی نهضت حسینی )) نکته های نو وعرفانی بسیاری طرح نموده است . خواندن آن کتاب |( البته با ورایش سوم وچاپ 5) به شما توصیه می شودتا به اسرار این گونه معارف نهضت عاشورا بشتر آشنا شوید .
پى‏نوشت ها ‏:
1. مفاتیح الجنان، ص 775.
2 . رک:شورى (42)، آيه 23 ؛ هود (11)، آيه 29 ؛ محمدي ري شهري ، ميزان‏الحكمه،دارالحديث، سال 1416هـ .ق ، ج 2، ص 632.
3. .رک : محمد محمدي ري شهري، المحبة فى الكتاب والسنة، دارالحديث،‌ بي تا، ص 170- 169 و 181- 281.
4. . علامه مجلسي، بحارالانوار،بيروت، موسسه الوفاء ، 1404 هـ.ق ، ج 44، ص 782.
5. . شيخ طوسي، الامالى،قم ، انتشارات دارالثقافه ، 1414 هـ.ق ، ص 299.
6 . طبق فرموده امام صادق (ع) به معاوية بن وهب،« عزاداران سيدالشهدا در روز عاشورا از آب و غذا دورى جويند تا آن كه يك ساعت از وقت فضيلت نماز عصر بگذرد، و در حد لزوم به غذاى معمول صاحبان مصيبت، سدّ جوع و عطش كنند ». رک : نبيل رضا علوان، تاريخ النياحة الامام الشهيد الحسين بن على، مركز اطلاعات و مدارك اسلامي، بي تا ، ج 1، ص 751- 951.
7. امام خمینی، صحیفه نور، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی ، تهران، ج 13، ص 156.

سلام علیکم و رحمه الله

قبل از همه باید توجه داشت که شهید مطهری آن بحث را قبل از پیروزی انقلاب اسلامی وبر اساس نیاز جامعه آن روز اراد نموده که در جای خود بسیار مفید وآموزنده است . بخصوص در آن زمان شرایط به گونه ی بود که آن گونه بر داشت ها از قیام عاشورا بیشتر رایج بود از این رو شهید مطهری به عنوان یک دین شناس جامع وآگاه با این گونه برداشت های ناقص از قیام عاشورا مبارزه نمود .

شهید مطهری تبئینی هم دیل مطلب دارند که مربوط به زمان و شرایط خاصی نیست

ما گفتیم حسین یک شرکت بیمه تاسیس کرد، بیمه‌ی گناه. گفت شما را از نظر گناه بیمه کردم. در عوض چه می‌گیرم؟ شما برای من اشک بریزید، من در عوض گناهان شما را جبران می‌کنم، اما شما هرچه می‌خواهید باشید، ابن‌زیاد باشید، عمرسعد باشید. ما می‌گوییم یک ابن‌زیاد در دنیا کم بود، یک عمرسعد در دنیا کم بود، یک سنان‌بن‌انس در دنیا کم بود، یک خولی در دنیا کم بود، امام حسین خواست خولی در دنیا زیاد شود، عمر سعد در دنیا زیاد شود، گفت أیها‌الناس هرچه می‌توانید بد باشید که من بیمه‌ی شما هستم!»

[FONT=times new roman]ایشان هدف و ماهیت قیام را مد نظر قرار میدهند و حفظ شریعت منزل با تبئین نبوی برای نسل های بعدی است .

و سعی دارند بفرمایند که
گریه برای امام حسین علیه السلام و انکار و عمل نکردن شریعت با کیفیتی که ذکر شد در یکجا با هم جمع نمیشود و اینکه گفته میشود گریه بر امام حسین علیه السلام برای بخشش گناهان کفایت میکند و بعد میتوانید بروید از گام های شیطان پیروی نموده و مانند عمر سعد و یزید بن معاویه و ابن مرجانه عمل کنید تحریفی ماهرانه است از جنس دین نصارا و یهود .

یاحق

استاد مرتضی مطهری در یکی از سخنرانی‌هایش درباره تحریفات مربوط به واقعه عاشورا فریاد می‌زند که ما امام حسین خراب کن هستیم! و از علل آن می‌گوید :

«حسین(ع) می‌گوید من نهضت کردم برای امر به معروف، برای اینکه دین را زنده کنم، برای اینکه با مفاسد مبارزه کنم. نهضت من یک نهضت اصلاحی اسلامی است. ما آمدیم یک چیز دیگری گفتیم و تحریف کردیم.

ما گفتیم حسین یک شرکت بیمه تاسیس کرد، بیمه‌ی گناه. گفت شما را از نظر گناه بیمه کردم. در عوض چه می‌گیرم؟ شما برای من اشک بریزید، من در عوض گناهان شما را جبران می‌کنم، اما شما هرچه می‌خواهید باشید، ابن‌زیاد باشید، عمرسعد باشید. ما می‌گوییم یک ابن‌زیاد در دنیا کم بود، یک عمرسعد در دنیا کم بود، یک سنان‌بن‌انس در دنیا کم بود، یک خولی در دنیا کم بود، امام حسین خواست خولی در دنیا زیاد شود، عمر سعد در دنیا زیاد شود، گفت أیها‌الناس هرچه می‌توانید بد باشید که من بیمه‌ی شما هستم!»
سلام
از آنجا که عاشورا و شخصیت سیدالشهدا ع دارای جامعیت است در هر دوره و زمانی به حسب گرایشها و بلکه نیازها یک یا چند بعد خاص ان مورد توجه قرار گرفته است به نظر بنده ابعادی مثل استکبار ستیزی ، انقلابی بودن و داشتن هدفهای بزرگ ابعادی است که امروز بیشتر میتواند مد نظر قرار گیرد و البته معتقدم نباید ابعاد دیگر را بخاطر توجه دادن به این ابعاد نفی و انکار کرد
والله الموفق

سلام علیکم به همه عزاداران امام حسین (ع)

سوالی داشتم از خدمت کارشناسان محترم

با توجه به اینکه روز پنجم محرم رو به نام حضرت قاسم(ع) نامگذاری کرده اند و در برخی مجالس عزاداری گل پرپر میکنند و دستهایشان را حنا میگذارند و.... برخی کارهای دیگر
میخواهم بدانم آیا این قبیل کارها عزاداری ما را دچار اشکال میکند؟؟؟

البته میدانم طبق گفته های استاد شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی گرفتن عروسی و .... نوعی تحریف در عزاداری است ولی میخواهم بدانم به اینصورت که در بالا گفتم یعنی گل پر پر کنند و دستهایشان را حنا بگذارند عزاداری را دچار مشکل میکند؟؟؟؟

http://www.askdin.com/thread32966.html
جمع بندی 1
یک تحریف ماهرانه: می‌گویند اشک بریزید، حسین(ع) گناه شما را می‌بخشد!

پاسخ:
در این باره باید به یک نکته توجه نماید :
1_قبل از همه باید توجه داشت که شهید مطهری آن بحث را قبل از پیروزی انقلاب اسلامی وبر اساس نیاز جامعه آن روز اراد نموده که در جای خود بسیار مفید وآموزنده است . بخصوص در آن زمان شرایط به گونه ی بود که آن گونه بر داشت ها از قیام عاشورا بیشتر رایج بود از این رو شهید مطهری به عنوان یک دین شناس جامع وآگاه با این گونه برداشت های ناقص از قیام عاشورا مبارزه نمود .
2_ به طور یقین مسله امر به معروف ونهی از منکر در شکل گیری نهضت حسینی نقس اساسی داشته است واین مطلبی است که در خود کلمات آن حضرت به تصریح شده که در کتاب های شهید مطهری در باره آن به تفصیل بح ث شده .
3ـ نکته دیگر که در این باب باید دقت نمود این که در قیام امام حسین نباید در پی یک عامل برای فلسفه قیام بود چون عوامل متعدد ومختلف در این قیام نقس داشته ولی مهم‌ترین عامل که آن را علت کامل و یا علت تکمیل کننده سایر عوامل تلقی کرد ، همان است که در زیارت نورانی اربعین آمده:
«وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة وحیرة الضلالة؛(1) جانش را در راه تو فدا کرد تا بندگانت را از نادانی و حیرت گمراهی نجات دهد».
بنابر این اساس قیام امام برای نجات مردم از جهالت نوین و گمراهی جدید بود که به نام دین و خلیفه مسلمانان می‌خواست از سوی یزید اجرا شود. حضرت با قیام خود حقایق را روشن ساخت . برای ابد روشن نمود که جهالت نوین یزیدی ربطی به دین ندارد . نباید نفاق در لباس دین مردم را به حقایق آسمانی بدبین کند.
4_ با ید توجه داشت که شهید مطهری در صدد نفی تاثیر گریه برا ی مظلومیت آن حضرت در گناه زدای نیست چون این مسله در روایات فراوان مطرح شده واین گریه نوعی توبه است بی ترید توبه عامل پاکی انسان از گناه می شود . چه این که خود شهید مطهری نیز اگر نوار های روضه ی او را که در روز عاشورا خوانده است گوش دهید می بیند که برا ی مظلومیت امام حسین ع زار زار و مثل بچه با صدای بلند گریه نموده است .
. ولی مراد شهید مطهری از حرف های مطرح شده این است که نباید با براداشت ناقص از قیام حسین ع فلسفه قیام حسینی را تنها در یک جنبه محدود نمود واز آثار گوناگون ومختلف آن غفلت نمود .
5_ نکته دیگر این که گریه برای امام حسین تنها برای پاک شدن گناه انسان نیست بلکه در این باب نکته های بسیاری نفهفته است . درست است که ائمه (ع)، به واسطه شهادت به عالی ترین حد تکامل و بالاترین مقام نزد پروردگار رسیدند، ولی عزاداری و گریه بر آنها به جهت وضعیت کنونی ایشان نیست تا گفته شود وقتی آنان در بهشتند برچه اندوهگینید؛ در واقع این عزاداری ها دارای فلسفه ای مستقل بوده و از جهات دیگر دارای اهمیت است، هر چند اصل مظمویتی که برای این بزرگواران رخ داده و ظبلمی که بشریت در حق ایشان و البته در حق خود و نسل های بعد کرده را نمی توان در این اندوه و غم نادیده گرفت.
اما به هر حال عاوه بر این مصیبت و اندوه بر انسان و انسانیت، این عزاداری ها دارای حکمت ها و ثمرات گوناگونی است که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم:
الف. محبت و دوستى:
قرآن و روايات، دوستى خاندان رسول اكرم (ص) و اهل‏بيت (ع) را بر مسلمانان واجب كرده است(1). روشن است كه دوستى لوازمى دارد و محبّ صادق، كسى است كه شرط دوستى را- چنان كه بايد و شايد- به جا آورد. يكى از مهم‏ترين لوازم دوستى، هم دردى و هم دلى با دوستان در مواقع سوگ يا شادى آنان است(2) از اين رو در احاديث، بر برپايى جشن و سرور در ايام شادى اهل‏بيت (ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأكيد فراوان شده است.
حضرت على (ع) در روايتى مى‏فرمايد:«شيعیان و پيروان ما بر شادى ما شادند و بر حزن ما محزونند». «يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»(3) امام صادق (ع) نيز فرمودند: «شيعتنا جزء منا خلقوا من فضل طينتنا يسوؤهم ما يسؤنا و يسرّهم ما يسرّنا»(4) «شيعيان ما پاره‏اى از خود ما بوده و از زيادى گل ما خلق شده‏اند آنچه كه ما را بدحال يا خوشحال مى‏سازد، آنان را بدحال و خوشحال مى‏گرداند.»
وقتی خود اهل بیت در ایام عزداری پدران خود مانند ماه محرم محزون بودند و ما را نیز به حزن و اندوه سفارش نمودند، اين وظيفه عقلانى و شرعى، ايجاب مى‏كند كه در ايام عزادارى اهل‏بيت (ع)، حزن و اندوه خود را به شکل های گوناگون اظهارکرده و همانند افراد غم‏ زدهباشیم و ابعاد مختلفمان حكايت‏گر اندوه و ناراحتى مان باشد(5).
ب. انسان‏سازى:
از آنجا كه در فرهنگ شيعى، عزادارى بايد از سر معرفت و شناخت باشد هم ‏دردى با آن عزيزان، در واقع يادآورى فضايل، مناقب و آرمان‏هاى آنان بوده و بدين شكل، آدمى را به سمت الگوگيرى و الگوپذيرى از آنان سوق مى‏دهد.
فردى كه با معرفت در مجالس عزادارى، شركت مى‏كند شعور و شور، شناخت و عاطفه را درهم مى‏آميزد و در پرتو آن، انگيزه‏اى قوى در او پديدار گشته و هنگام خروج از مراسم عزادارى، مانند محبى مى‏شود كه فعّال و شتابان، به دنبال پياده كردن اوصاف محبوب در وجود خويشتن است.
ج. جامعه‏سازى:
هنگامى كه مجلس عزادارى، موجب انسان‏سازى گشت تغيير درونى انسان به عرصه جامعه نيز كشيده مى‏شود و آدمى مى‏كوشد تا آرمان‏هاى اهل‏بيت (ع) را در جامعه حكم‏ فرما كند.
به بيان ديگر، عزادارى بر اهل‏بيت (ع) در واقع با يك واسطه زمينه را براى حفظ آرمان‏هاى آنان و پياده كردن آنها فراهم مى‏سازد. به همين دليل مى‏توان گفت: يكى از حكمت‏هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.
در واقع یمی از مهمترین کارکردهای این قبیل مجالس امور عمیق اجتماعی و سیاسی است. چنان که نتایج آن هم در انقلاب ایران و برخی کشورهای دیگر مشاهده می شود؛ در تاریخ نیز می بینیم که گریه حضرت زهرا(ع) به عنوان حربه ای در نمایاندن چهره غاصبان خلافت به کار افتاده و موجبات وحشت آن ها را برانگیخته بود؛ در حادثه جانگداز عاشورا می بینیم که امام سجاد(ع) بیست سال بعد از واقعه، هنوز از این حرکت افشاگرانه دست نمی کشد و به نوحه سرایی برای کشتگان کربلا می پردازد، و با بیدارگری سعی در نقش بر آب ساختن تبلیغات سوء بنی امیه می نماید.(6)
حضرت امام خمینی(رحمه الله) نیز در یکی از سخنانشان می فرمایند:
«زنده نگه داشتن عاشورا یک مسأله بسیار مهم سیاسی ـ عبادی است. عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داده است یک مسأله سیاسی است.... باید به این مظاهر، شعائر و اموری که در اسلام به آن سفارش شده فکر کنید که این ها یک مسأله سطحی نبوده است که می خواستند جمع بشوند و گریه کنند، خیر، ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشک ها سیل جریان می دهیم و سدهایی که در مقابل اسلام ایستاده است را خرد می کنیم.»(7)
د. انتقال‏دهنده فرهنگ شيعى به نسل بعد:
كسى نمى‏تواند منكر اين حقيقت شود كه نسل جديد در سنين كودكى، در همین مجالس اعم از مجالس عزا و شادی اهل بیت ، با فرهنگ اهل‏بيت (ع) آشنا مى‏شوند. به راستى این مجالس يكى از عناصر و عوامل برجسته‏اى است تا آموزه‏هاى نظرى و عملى امامان راستين، به نسل‏هاى آينده منتقل شود. البته در این میان مراسم عزادارى، به دليل قالب و محتوا و ارتباط عمیق عاطفی که در آن برقرار می شود ، یکی از بهترين راهکارها براى انتقال مبانی معرفتی دینی و تعليم و تربيت نسل جديد و آشنايى آنان با گفتار و كردار اهل‏بيت (ع) است.
پى‏نوشت ها ‏:
1. مفاتیح الجنان، ص 775.
2 . رک:شورى (42)، آيه 23 ؛ هود (11)، آيه 29 ؛ محمدي ري شهري ، ميزان‏الحكمه،دارالحديث، سال 1416هـ .ق ، ج 2، ص 632.
3. .رک : محمد محمدي ري شهري، المحبة فى الكتاب والسنة، دارالحديث،‌ بي تا، ص 170- 169 و 181- 281.
4. . علامه مجلسي، بحارالانوار،بيروت، موسسه الوفاء ، 1404 هـ.ق ، ج 44، ص 782.
5. . شيخ طوسي، الامالى،قم ، انتشارات دارالثقافه ، 1414 هـ.ق ، ص 299.
6 . طبق فرموده امام صادق (ع) به معاوية بن وهب،« عزاداران سيدالشهدا در روز عاشورا از آب و غذا دورى جويند تا آن كه يك ساعت از وقت فضيلت نماز عصر بگذرد، و در حد لزوم به غذاى معمول صاحبان مصيبت، سدّ جوع و عطش كنند ». رک : نبيل رضا علوان، تاريخ النياحة الامام الشهيد الحسين بن على، مركز اطلاعات و مدارك اسلامي، بي تا ، ج 1، ص 751- 951.
7. امام خمینی، صحیفه نور، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی ، تهران، ج 13، ص 156.

http://www.askdin.com/thread32966.html
جمع بندی 2
یک تحریف ماهرانه: می‌گویند اشک بریزید، حسین(ع) گناه شما را می‌بخشد!
پاسخ:
در این باره باید به چند نکته توجه نماید :
1_قبل از همه باید توجه داشت که شهید مطهری آن بحث را قبل از پیروزی انقلاب اسلامی وبر اساس نیاز جامعه آن روز اراد نموده که در جای خود بسیار مفید وآموزنده است . بخصوص در آن زمان شرایط به گونه ی بود که آن گونه بر داشت ها از قیام عاشورا بیشتر رایج بود از این رو شهید مطهری به عنوان یک دین شناس جامع وآگاه با این گونه برداشت های ناقص از قیام عاشورا مبارزه نمود .
2_ به طور یقین مسله امر به معروف ونهی از منکر در شکل گیری نهضت حسینی نقس اساسی داشته است واین مطلبی است که در خود کلمات آن حضرت به صراحت بیان شده که در کتاب های شهید مطهری در باره آن به تفصیل بحث شده .
3ـ نکته دیگر که در این باب باید دقت نمود این که در قیام امام حسین نباید در پی یک عامل برای فلسفه قیام بود چون عوامل متعدد ومختلف در این قیام نقس داشته ولی مهم‌ترین عامل که آن را علت کامل و یا علت تکمیل کننده سایر عوامل تلقی کرد ، همان است که در زیارت نورانی اربعین آمده:
«وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة وحیرة الضلالة؛(1) جانش را در راه تو فدا کرد تا بندگانت را از نادانی و حیرت گمراهی نجات دهد».
بنابر این اساس قیام امام برای نجات مردم از جهالت نوین و گمراهی جدید بود که به نام دین و خلیفه مسلمانان می‌خواست از سوی یزید اجرا شود. حضرت با قیام خود حقایق را روشن ساخت . برای ابد روشن نمود که جهالت نوین یزیدی ربطی به دین ندارد . نباید نفاق در لباس دین مردم را به حقایق آسمانی بدبین کند.
4_ با ید توجه داشت که شهید مطهری در صدد نفی تاثیر گریه برا ی مظلومیت آن حضرت در گناه زدای نیست چون این مسله در روایات فراوان مطرح شده واین گریه نوعی توبه است بی ترید توبه عامل پاکی انسان از گناه می شود . چه این که خود شهید مطهری نیز اگر نوار های روضه ی او را که در روز عاشورا خوانده است گوش دهید می بیند که برا ی مظلومیت امام حسین ع زار زار و مثل بچه با صدای بلند گریه نموده است .
. ولی مراد شهید مطهری از حرف های مطرح شده این است که نباید با براداشت ناقص از قیام حسین ع فلسفه قیام حسینی را تنها در یک جنبه محدود نمود واز آثار گوناگون ومختلف آن غفلت نمود .
5 _ نکته دیگر این که گریه برای امام حسین تنها برای پاک شدن گناه انسان نیست بلکه در این باب نکته های بسیاری نهفته است . درست است که ائمه (ع)، به واسطه شهادت به عالی ترین حد تکامل و بالاترین مقام نزد پروردگار رسیدند، ولی عزاداری و گریه بر آنها به جهت وضعیت کنونی ایشان نیست ؛ در واقع این عزاداری ها دارای فلسفه ای مستقل بوده و از جهات دیگر دارای اهمیت است، هر چند اصل مظلومتی که برای این بزرگواران رخ داده و ظلمی که بشریت در حق ایشان و البته در حق خود و نسل های بعد کرده را نمی توان در این اندوه و غم نادیده گرفت.
اما به هر حال علاوه بر این مصیبت و اندوه بر انسان و انسانیت، این عزاداری ها دارای حکمت ها و ثمرات گوناگونی است که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم:
الف. محبت و دوستى:
قرآن و روايات، دوستى خاندان رسول اكرم (ص) و اهل‏بيت (ع) را بر مسلمانان واجب كرده است(1). روشن است كه دوستى لوازمى دارد و محبّ صادق، كسى است كه شرط دوستى را- چنان كه بايد و شايد- به جا آورد. يكى از مهم‏ترين لوازم دوستى، هم دردى و هم دلى با دوستان در مواقع سوگ يا شادى آنان است(2) از اين رو در احاديث، بر برپايى جشن و سرور در ايام شادى اهل‏بيت (ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأكيد فراوان شده است.
حضرت على (ع) در روايتى مى‏فرمايد:«شيعیان و پيروان ما بر شادى ما شادند و بر حزن ما محزونند». «يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»(3) امام صادق (ع) نيز فرمودند: «شيعتنا جزء منا خلقوا من فضل طينتنا يسوؤهم ما يسؤنا و يسرّهم ما يسرّنا»(4) «شيعيان ما پاره‏اى از خود ما بوده و از زيادى گل ما خلق شده‏اند آنچه كه ما را بدحال يا خوشحال مى‏سازد، آنان را بدحال و خوشحال مى‏گرداند.»
وقتی خود اهل بیت در ایام عزداری پدران خود مانند ماه محرم محزون بودند و ما را نیز به حزن و اندوه سفارش نمودند، اين وظيفه عقلانى و شرعى، ايجاب مى‏كند كه در ايام عزادارى اهل‏بيت (ع)، حزن و اندوه خود را به شکل های گوناگون اظهارکرده و همانند افراد غم‏ زدهباشیم و ابعاد مختلف مان حكايت‏گر اندوه و ناراحتى مان باشد(5).
ب. انسان‏سازى:
از آنجا كه در فرهنگ شيعى، عزادارى بايد از سر معرفت و شناخت باشد هم ‏دردى با آن عزيزان، در واقع يادآورى فضايل، مناقب و آرمان‏هاى آنان بوده و بدين شكل، آدمى را به سمت الگوگيرى و الگوپذيرى از آنان سوق مى‏دهد.
فردى كه با معرفت در مجالس عزادارى، شركت مى‏كند شعور و شور، شناخت و عاطفه را درهم مى‏آميزد و در پرتو آن، انگيزه‏اى قوى در او پديدار گشته و هنگام خروج از مراسم عزادارى، مانند محبى مى‏شود كه فعّال و شتابان، به دنبال پياده كردن اوصاف محبوب در وجود خويشتن است.
ج. جامعه‏سازى:
هنگامى كه مجلس عزادارى، موجب انسان‏سازى گشت تغيير درونى انسان به عرصه جامعه نيز كشيده مى‏شود و آدمى مى‏كوشد تا آرمان‏هاى اهل‏بيت (ع) را در جامعه حكم‏ فرما كند.
به بيان ديگر، عزادارى بر اهل‏بيت (ع) در واقع با يك واسطه زمينه را براى حفظ آرمان‏هاى آنان و پياده كردن آنها فراهم مى‏سازد. به همين دليل مى‏توان گفت: يكى از حكمت‏هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.
در واقع یکی از مهمترین کارکردهای این قبیل مجالس امور عمیق اجتماعی و سیاسی است. چنان که نتایج آن هم در انقلاب ایران و برخی کشورهای دیگر مشاهده می شود؛ در تاریخ نیز می بینیم که گریه حضرت زهرا(ع) به عنوان حربه ای در نمایاندن چهره غاصبان خلافت به کار افتاده و موجبات وحشت آن ها را برانگیخته بود؛ در حادثه جانگداز عاشورا می بینیم که امام سجاد(ع) بیست سال بعد از واقعه، هنوز از این حرکت افشاگرانه دست نمی کشد و به نوحه سرایی برای کشتگان کربلا می پردازد، و با بیدارگری سعی در نقش بر آب ساختن تبلیغات سوء بنی امیه می نماید.(6)
حضرت امام خمینی(رحمه الله) نیز در یکی از سخنانشان می فرمایند:
«زنده نگه داشتن عاشورا یک مسأله بسیار مهم سیاسی ـ عبادی است. عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داده است یک مسأله سیاسی است.... باید به این مظاهر، شعائر و اموری که در اسلام به آن سفارش شده فکر کنید که این ها یک مسأله سطحی نبوده است که می خواستند جمع بشوند و گریه کنند، خیر، ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشک ها سیل جریان می دهیم و سدهایی که در مقابل اسلام ایستاده است را خرد می کنیم.»(7)
د. انتقال‏دهنده فرهنگ شيعى به نسل بعد:
كسى نمى‏تواند منكر اين حقيقت شود كه نسل جديد در سنين كودكى، در همین مجالس اعم از مجالس عزا و شادی اهل بیت ، با فرهنگ اهل‏بيت (ع) آشنا مى‏شوند. به راستى این مجالس يكى از عناصر و عوامل برجسته‏اى است تا آموزه‏هاى نظرى و عملى امامان راستين، به نسل‏هاى آينده منتقل شود. البته در این میان مراسم عزادارى، به دليل قالب و محتوا و ارتباط عمیق عاطفی که در آن برقرار می شود ، یکی از بهترين راهکارها براى انتقال مبانی معرفتی دینی و تعليم و تربيت نسل جديد و آشنايى آنان با گفتار و كردار اهل‏بيت (ع) است.
6_ گفتنی است در باره اسرارنهفته در نهضت امام حسین از جنبه های گوناگون تا کنون بحث شده که از مهتمرین آن رویکرد عرفانی آن است که مسله گریه بر امام هم با این روکرد بهتر قابل درک است . در این باره کتاب : ((جلوه های عرفانی نهضت حسینی )) نکته های نو وعرفانی بسیاری طرح نموده است . خواندن آن کتاب |( البته با ورایش سوم وچاپ 5) به شما توصیه می شودتا به اسرار این گونه معارف نهضت عاشورا بشتر آشنا شوید .
پى‏نوشت ها ‏:
1. مفاتیح الجنان،نشر طوبی . قم 1378 ش . ص 775.
2 . رک:شورى (42)، آيه 23 ؛ هود (11)، آيه 29 ؛ محمدي ري شهري ، ميزان‏الحكمه،دارالحديث، سال 1416هـ .ق ، ج 2، ص 632.
3. .رک : محمد محمدي ري شهري، المحبة فى الكتاب والسنة، دارالحديث،‌ بي تا، ص 170- 169 و 181- 281.
4. . علامه مجلسي، بحارالانوار،بيروت، موسسه الوفاء ، 1404 هـ.ق ، ج 44، ص 782.
5. . شيخ طوسي، الامالى،قم ، انتشارات دارالثقافه ، 1414 هـ.ق ، ص 299.
6 . طبق فرموده امام صادق (ع) به معاوية بن وهب،« عزاداران سيدالشهدا در روز عاشورا از آب و غذا دورى جويند تا آن كه يك ساعت از وقت فضيلت نماز عصر بگذرد، و در حد لزوم به غذاى معمول صاحبان مصيبت، سدّ جوع و عطش كنند ». رک : نبيل رضا علوان، تاريخ النياحة الامام الشهيد الحسين بن على، مركز اطلاعات و مدارك اسلامي، بي تا ، ج 1، ص 751- 951.
7. امام خمینی، صحیفه نور، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی ، تهران، ج 13، ص 156.