احکام غیبت

سلام طبق نظر رهبر اگر کسی به ما بدی کن د و ما درباره بدی که در حقمون کرده با کسی حرف بزنیم آیا غیبت است یا خیر ؟ 

سلام مرجع تقلید من رهبر است میخوام بدونم اگه  به عنوان مثال توی محیط دانشگاه اکثر افراد بدانند فلان استاد بد اخلاق است و فقط عده کمی در جریان نباشند و من برای اون چند نفر حقیقت رو بگم غیبته چون توی استفتات ها خواندم که اگر اکثر یک جامعه عیبی رو در مورد شخصی بدونن و عده کمی ندونن گفتن اون عیب برای اون عده حکم غیبت ندارد، اما نمیدونم منظور از جامعه کدام جامعه است؟ یعنی چون فلانی رو بیشتر افراد میدونن بداخلاقه پس گفتنش به بقیه موردی نداره؟  و سوال دومم اینه که اگه عیبی رو در مورد شخصی یک عده بدانند و انها در باره آن عیب با یکدیگر حرف بزنند این غیبت است؟ چون یکی از شروط غیبت مستور بودن است سوال آخرم اینه : طبق گفته رهبر      غیبت به معنای بیان عیب مستور کسی در غیابش به قصد مذمت و انتقاص است.   یعنی اگر یکی از این شرایط نباشد غیبت محقق نمیشه؟ مثلا عیب مستور کسی رو بگیم ولی قصدمون انقاصش نباشه یا یا برعکس قصد انقاص داشته باشیم ولی عیب مستور نباشه و عیب مکشوف رو بیان کنیم آیا غیبت محقق میشه؟ ازتون کمال تشکر را دارم اگه سوالاتم رو مثل همیشه جامع پاسخ بدید