ازدیاد جمعیت

بی مقدمه به اصل موضوع میپردازم.

اینهمه در روایات ما به لذت جنسی حلال تاکید شده، اون رو جزو لذت بخشترین فعل های این دنیا و حتی آخرت شمردن. پیامبر ما با زنان متعددی آمیزش داشتن، ائمه ما بعضا چند ده فرزند داشتند و همشون ما رو به رابطه حلال سفارش اکید کردن. که البته هیچ اشکالی هم نداره. دست مردم رو برای رابطه حلال بازگذاشتن و تاکید کردند به ازدواج کمک کنید.
اما واقعیتی که در تمام موارد بالا وجود داره اینه که اینهمه تاکید صرفا به امیزش جنسی شده. غافل از اینکه فرزندی که متولد میشه خیلی خیلی مهمتر از لذت چند دقیقه ای پدر و مادره. توجه کنید همه ما محصول همین لذت چند دقیقه ای هستیم. به شخصه روایتی ندیدم که در اون فرزند اوری مهمتر از امیزش باشه، مگر وقتی که صحبت از ازدیاد جمعیت باشه. در احکام ما احترام به پدر و مادر واجب اعلام شده اما حرمتی برای بی احترامی به فرزند وجود نداره. انگار ارزش این موجود زمانی مشخص میشه که خودش شخص دیگری رو به اصطلاح خوشبخت کنه.البته خداوند برخلاف تمام مخلوقات به این موجود اشاره کرده و گفته :«خلق الانسان من نطفه فاذا هو خصیم مبین» یعنی خود خداوند هم بی چیزی انسان رو به یادش آورده و اون رو مایه عبرتش قرار داده.
با این وجود چطور انسان میتونه مسجود ملایکه باشه؟ انسانی که ممکن بود با دعوای یک شبه پدر. و مادر وجود «روح متعالیش» زیر سوال بره،؟