اصرار در دعا

با سلام آیا خدا توبه بندگانش را به این شیوه و حالتی که در روایتی منصوب به پیامبر به آن اشاره شده است میپذیرد ؟ میخواهم بدانم منبع روایی آن معتبر است؟ روایتی که خوانده ام چنین است :  از رسول اکرم (ص) نقل شده که خداوند متعال فرمود: وقتی که بنده می گوید: خداوندا! مرا ببخش، خدا از او روگردان می شود و اگر دفعه ی دوم هم بگوید، باز خداوند به وی اعتنا نمی کند. امّا در دفعه ی سوم، خداوند به ملائکه می فرماید:نمی بینید بنده ی مرا که از من مغفرت خواست و من به او اعتنا نکردم، دوباره خواست باز اعتنا نکردم، دفعه ی سوم هم خواست. پس این بنده ام معتقد است که کسی غیر از من نمی تواند گناهان را ببخشد. لذا من شما را شاهد می گیرم که گناهان این بنده ام را بخشیدم. ملائکه: خداوندا نمیخواهی با او قهر کنی؟ خدا:او جزء من کسی را ندارد....شاید توبه کرد.

  سلام خسته نباشید من مدت ها پیش چیزی رو از خدا میخواستم و مدام از خدا میخواستم اگ ب من اون چیز رو میده ب من ی نشونه بده !! بعد از نماز بود ک اتفاقی ی آیه از قران رو دیدم ک :شاید چیزی را دوست بدارید و شر شما در ان باشد... بعد این ماجرا مدام اعصابم خورده و فکر میکنم این یه نشونه از طرف خداست و خدا حاجتم رو نمیده و زندگیم پر شده از انرژی منفی و استرس،آیا واقعا یه نشونه از طرف خدا بوده؟ اگ پاسخ من رو بدید کلی دعاتون میکنم چون منو از سردرگمی درمیارید

با سلام. پرسشی که چندی ست برایم مطرح است چنین است که آیا ما مجاز به الحاح و پافشاری در طلب امری از خدا هستیم؟ چنانکه استجابت دعای ما به تاخیر افتد و اینکه ما همچنان آن را از خدا بخواهیم و به استجابت "آن امر" و نه از مجرای دیگری امیدوار باشیم آیا مغایر با رضایت به رضای خدا نیست؟ من مدتی است از خدا چیزی را می طلبم که مطمین نیستم خیر من و رضای خدا در تحقق آن باشد. اما همچنان "چشم گشاد از کرمش می دارم". این همه دعا و خواهش به درگاه خدا مرا تا اندازه زیادی شکاک و ناامید میکند که به سختی با این ناامیدی در ستیز هستم. آیا به نظر شما ادامه ی این وضعیت جایز است؟از سویی من متاسفانه معنای توکل را چندان نمیفهمم یا بهتر است بگویم در حین توکل به خدا آرامش ندارم. نمیدانم چه کنم و به راهنمایی بسیار نیاز دارم. با تشکر از اینکه حوصله کرده و پیام مرا خواندید.