اصلاح

با سلام
این اولین پست من هست و خوشحالم! با تجربه ایی که از خواندن مطالب در این فروم ها دارم تقریبا مطمئنم که بحث به حاشیه کشیده میشود پس تقاضا میکنم از بحث اصلی به هیچ عنوان منحرف نشوید.ممنون
موضوع ساده است_ مسلمانان و ایرانیان غالبا در مواجه با کشفیات علمی در غرب به مقابله مثل روی می اورند و از پیشرو بودن مسلمانان یا ایرانیان همچون ابن هیثم_ ابن سینا_زکریا رازی و غیره سخن میگویند یاغالبا از ادبیاتی مثل این استفاده میکنند:(در حالی که اروپائیان یا غربیان در قرون وسطی خبری از علم نداشتند و در عصری تاریک زندگی میکردند ایرانیان یا مسلمانان فلان کشف و فلان اختراع را انجام می‌دادند.)
اما نکته اصلی من این جا است که علم این دانشمندان یا کشفیات آنها ربطی به دین یا کشور آنها نداشته بلکه به کارگیری علم و درایتشان بوده که باعث این پیشرفتها شده. اگر بگوئیم دانشمند بزرگ ایرانی ابن سینا فلان بوده و به خاطر ایرانی بودنش افتخار کنیم پس در مورد ابن هیثم بصری یا ابن نفیس دمشقی کاشف جریان ریوی چرا به مسلمان بودن آنها استناد میکنیم و از برتری اسلام بر غرب سخن می‌گوییم? آیا این نشان نمیدهد نه دین و نه کشور هیچ ارتباطی با پیشرفت و علم ندارند و اینگونه سخن گفتن غلط است?

با سلام
من چند وقت پیش در یک مجله ی قدیمی یک داستان قابل تاملی را خواندم

پسری نقل میکرد که پدرش را از دست داده بود و دچار افسردگی شد و این باعث شد که به اعتیاد هم روی بیاورد
او برادر بزرگ تری هم داشت ...وقتی برادرش از سربازی برگشت و متوجه اعتیاد برادر کوچک خود شد بسیار ناراحت شد و چون تنومند و ورزشکار هم بود او را به زیر زمین خانه شان کشاند و زیر باد کتک گرفت طوری که این جوان معتاد به شدت ترسید و تصمیم گرفت حتما ترک کند!

فردای ان برادرش اونو به تختی بست و یک ماه خودش کارگری کرد تا هزینه دارو و غذای او را تامین کند

بردادر کوچک چند ماه بعد اصلاح شد و به زندگی طبیعی خود برگشت و حتی کنکور ثبت نام کرد و رشته پزشکی هم قبول شد!!

اما اصل ماجرا اینجا ست که حالا این بردار بزرگتر بود که دچار افسردگی شد و ابتدا به سیگار و کم کم به تریاک و هروئین معتاد شد ! ...که متاسفانه بعد مدتی هم فوت کرد!!

**************
و اما سوالم این هست که:

ایا این قانون درست هست که چیزی که بوجود بیاید دیگر از بین نمیرود و یا باید از حالتی به حالت دیگر تبدیل ، و یا باید از ظرفی به ظرف دیگر منتقل شود!؟

یعنی ایا ممکن هست برادر بزرگ تر میزبان و ظرف اماده ای بوده باشه برای بیماری و خسیسه های ناپسند برادر کوچک تر تا که اینگونه او بتواند رهایی بیابد و اصلاح شود؟

در جایی هم خواندم عالمی بود که مدتی را با بیماران صعب العلاج که درد می کشیدند می ماند تا بیماری انها را به درون خود منتقل کند و اینگونه دردش را به جان می خرید تا انها شفا یابند!....ایا ممکن هست این نظریه درست باشد؟

با تشکر

سلام
پسری هستم که در سال چهارم دبیرستان مشغول به تحصیل می باشم.
تعدادی از دوستایی که بیشتر با اونام نماز نمیخونن و یا فیلم های مستهجن رو میگن این که خیلی اشکالی نداره و کلا فلسفه میارن که به نظر ما اینجا دین اشتباه کرده .
مثلا یکیشون رو که میدونم به دلیل شرایط فرهنگی خونوادش الکل هم هراز گاهی میخوره و سیگار میکشه و پارتی هم میره.
البته بعضی وقت هام یه چند رکعتی نماز میخونه!!!
البته تو دوستی بحث سر این جور موارد نمیشه و طوری نیست که بخواد من رو از راه به در کنه و من هم سعی در اصلاح اون دارم.
اما چندجا شنیدم که میگن دوستی با آدم های فاسق مشکل داره...
منیخوام بدونم وظیفه ی من در قبال این دوستم چیه؟
چه جوری میتونم اصلاحش کنم؟؟