الميزان

وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (122)
و شايسته نيست مؤمنان همگى [براى جهاد] كوچ كنند. پس چرا از هر فرقه‏اى از آنان، دسته‏اى كوچ نمى‏كنند تا [دسته‏اى بمانند و] در دين آگاهى پيدا كنند و قوم خود را -وقتى به سوى آنان بازگشتند بيم دهند- باشد كه آنان [از كيفر الهى‏] بترسند؟
در قرانی که نزد من است و ترجمه آیت الله مکارم است در ترجمه این آیه آمده است: و شایسته نیست مومنان همگی به سوی میدان جهاد کوچ کنند چرا از هر گروهی از آنان طایفه ای کوچ نمی کنند و طایفه ای در مدینه بماند تا در دین و معارف و احکام ا سلام آگاهی یابند و به هنگام بازگشت به سوی قوم خود آنها را بیم دهند شاید از مخالفت فرمان پروردگار بترسند و خودداری کنند. خب این آیه درباره تبوک است چرا این گونه ترجمه شده است. اینهایی که در مدینه می مانند وقتی رسول الله رفته به جنگ می خواهند از کی یاد بگیرند معارف دین را ، تازه در آیات قبل گفته بود که همه گی بروند به تبوک و هر که نرود گناه کرده است.منظور این آیه چیست ؟ کجا و چگونه نازل شده است؟ یعنی در چه جریانی نازل شده است؟ چرا از این آیه برای درس دینی خواندن استفاده می کنند؟

وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (106)
و عدّه‏اى ديگر [كارشان‏] موقوف به فرمان خداست: يا آنان را عذاب مى‏كند و يا توبه آنها را مى‏پذيرد، و خدا داناى سنجيده‏كار است.
در این آیه می فرماید عده ای از مشرکان کارشان با خداست. یا می بخشد یا نه . چرا کارشان با خداست، مگر پیامبر انجا نبود چرا در نپذیرفتن پیامبر آزاداند و کارشان را خداوند به خود واگذار کرده است؟ حکمت این کار چیست ؟

وَ ما تَكُونُ في‏ شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودا ( آیه 61 سوره یونس )و در هيچ كارى نباشى و از سوى او [=خدا] هيچ [آيه‏اى‏] از قرآن نخوانى و هيچ كارى نكنيد، مگر اينكه ما بر شما گواه باشيم‏.
چرا در این آیه ابتدا خطابها مفرد است و ناگهان خطاب عوض می شود در حالی که معلوم نیست اگر مخاطب پیامبر است چرا ناگهان خطاب بعد ا ز آنکه مفرد آمده جمع می آید؟ این نوع سخن گفتن الان میان کسی رسم نیست که ناگهان از خطاب مفردی که به شخص مقابل خطاب می شد دست شسته و به خطاب جمع روی آورند. چرا قرآن این گونه سخن گفته ؟ آیا نمونه دیگری هم در قرآن از این سبک هست؟

وَ أَمَّا الَّذينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خالِدينَ فيها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلاَّ ما شاءَ رَبُّكَ عَطاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ (108) اما كسانى كه نيكبخت شده‏اند، تا آسمانها و زمين برجاست، در بهشت جاودانند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد. [كه اين‏] بخششى است كه بريدنى نيست.
طبق این آیه بهشت دائمی نیست و تا زمانی که آسمانها و زمین پا برجاست خوبان در بهشت به سر می برند. چرا که آیات دیگر قران می گوید که در پایان دنیا آسمان و زمین را نابود می کنیم. پس بهشت دائمی کجاست؟