امام حسین (ع)

با سلام

امروز کتابی رو خوندم که چند روایت داخلش بود که درست این روایات با روایت صحیح و آیه قرآن در تعارض و تناقض بودند :

روایت صحیح اول :

توصیه حضرت امام حسین علیه السلام در شب عاشورا به بانوان مکرمه حرم :
« ا اختاه ، یا ام کلثوم ، و انت یا زینب ، و انت یا رقیه ، و انت یا فاطمه ، و انت یا رباب انظرن إذا انا قتلت فلا تشققن علی جیبا و لا تخمشن علی وجها و لا تقلن علی هجرا »
(( خواهرم ام کلثوم و تو ای زینب و تو ای رقیه و تو ای فاطمه و تو ای رباب زمانی که من به قتل رسیدم در مرگم گریبان چاک نزنید و روی نخراشید و کلامی ناروا ( که با رضا به قضای الهی ناسازگار است ) بر زبان نرانید .))

این روایت با همین مضمون و با الفاظ دیگر در کتب : لهوف ، ارشاد شیخ مفید ،بحار الانوار ، عوالم ، مستدرک الوسائل ، تاریخ طبری ، الکامل فی التاریخ ، البدایه و النهدایه ، الفتوح / آمده است .

بر طبق این روایت امام حسین صلوات الله علیه به بانوان حرم من جمله زینب کبری و ام کلثوم توصیه و سفارش میکند که پس از شهادت حضرت علیه السلام از اعمالی مثل گریبان چاک زدن و خراشیدن و زخمی ساختن صورت پرهیز کنند .

حال در روایات زیر علاوه بر اینکه بانوان معظمه حرم از اینگونه اعمال پرهیز نکرده اند و برعکس انجام هم داده اند !! یعنی فرمان و توصیه امام زمان و ولی خدا را فراموش کرده و زیر پا نهاده اند !!! چنین کاری از اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم کاملا بعید است ./

1)
«رأیت أهل البیت مهتّکات الجیوب مخمّشات الوجوه یلطمن الخدود داخلات إلی الکوفه و رأیت علی بن الحسین یبکی لسوء حاله و فقد رجاله»[تذکره الشهدا ، ج2 ، ص 270]
«دیدم اهل البیت علیهم السّلام را وقتی وارد کوفه می شدند؛ در حالی که گریبان چاک کرده بودند و صورت های خود را می خراشیدند و لطمه به گونه های خود می زدند و دیدم علی بن الحسین را در حالی که بر اسیری خود و کشته شدن مردان خود می گریید.»

2)
«و وضعن التّراب علي رؤوسهنّ و خمشن وجوههنّ و ضرَبنَ خدودهنّ»[لهوف ص 91 ، بحار الانوار ج 45 ، ص 112 ، العوالم ، ص 381 ، لواعج الاشجان ص 205]
«بانوان حرم خاک بر سر می ریختند و صورت هایشان را می خراشیدند و بر صورت می زدند.»

3)
روی أبوجدیله الأسدی (فی بعض النسخ حذیفه) قال: «کنت بالکوفه سنة قتل الحسین، فرأیت نساء أهل الکوفه مشققات الجیوب، ناشرات الشعور، لاطمات الخدود، مخمشات الوجوه، فأقبلت إلی شیخ کبیر فقلت: ما هذا البکاء والنحیب؟ فقال: هذا لأجل رأس الحسین»
[أسرارالشّهادات: 3/219؛ الدمع السجوم در ترجمه نفس المهموم: 359.]
«راوی می گوید: من در سال قتل حسین علیه السّلام در کوفه بودم، پس دیدم زنان کوفه را که گریبان ها دریده اند و موهای خود رها کرده اند و برگونه ها می زنند و صورت ها می خراشیدند. پس به طرف پیرمردی رفتم و گفتم: این بلند گریستن برای چیست؟ پس گفت: به خاطر سر حسین (علیه السّلام).»

*** در این روایت آمده که بانوان حرم مو های خود را در جلو آن همه نا محرم پریشان و رها کرده بودند !! و جالب تر آنست که مردی هم کاملا این صحنه را مشاهده و روایت کرده است !!!***

4)
«فما بقیت فی المدینة مخدّرة و لا محجّبة إلاّ برزن من خدورهنّ مکشوفة شعورهنّ مخمشة وجوههنّ ضاربات خدودهنّ یدعون بالویل و الثبور فلم أر باکیاً أکثر من ذلک الیوم»[الملهوف:156و197؛ بحارالأنوار: 45/112 و147؛ تذکرة الشهداء: 2/416.]
«پس در مدینه هیچ زنی نماند، مگر آن که از خانه ها بیرون آمدند، در حالی که پریشان مو و خراشیده رو بودند و بر صورت های خود می زدند و واویلا و وا ثبورا می گفتند، پس هیچ روزی را از شدّت گریه مانند آن روز ندیدم.»

*** در این روایت هم آمده که زنان موهای خود را پریشان کرده بودند ! آنهم جلو نامحرم در فضای بیرون از منزل !!***

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سوره مبارکه ممتحنه آیه شریفه 12 :
« یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذا جاءَکَ الْمُؤْمِناتُ یُبایِعْنَکَ عَلى أَنْ لا یُشْرِکْنَ بِاللّهِ شَیْئاً وَ لا یَسْرِقْنَ وَ لا یَزْنِینَ وَ لا یَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا یَأْتِینَ بِبُهْتان یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوف فَبایِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ »
ترجمه:
اى پیامبر! هنگامى که زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که چیزى را شریک قرار خدا ندهند، دزدى و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترائى پیش دست و پاى خود نیاورند و در هیچ کار شایسته اى مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن، و براى آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است!

تفسیر آیه شریفه :
امام صادق علیه السلام فرمود : هنگامیکه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مکه را فتح نمود ، مردان بیعت کردند ، سپس زنان آمدند تا با او بیعت کنند ، پس خداوند این آیه را نازل کرد (( 12 ممتحنه)) ، هند گفت : فرزندانمان را بزرگ کردیم ، آنگاه شما آنها را کشتید . ام حکیم بنت حارث بن هشام که نزد عکرمه بنت ابوجهل بود ، گفت : ای رسول خدا(ص) آن معروفی که خداوند ما را به آن امر فرموده است که نباید تو را در آن نافرمانی بکنیم چیست ؟
حضرت پیامبر اعظم (ص) فرمود : بر صورت خود سیلی نزنید ، گونه خود را مخراشید ، مو های خود را چنگ نزنید ، لباس های خود را پاره مکنید ، لباس سیاه مپوشید و نفرین نکنید سپس رسول خدا با آنان بیعت نمود و ... [ کافی شیخ کلینی ، ج 5 ، ص 527 ، ح 5 ]

* بر طبق این آیه شریفه اعمال ذکر شده توسط رسول خدا و امام صادق علیهما السلام نهی شده است و نباید انجام شود ،، ولی بر طبق روایات فوق اینگونه اعمال توسط زنان هاشمی و مدینه انجام شده است .

حال اگر 4 روایت فوق را حمل بر عزای سید الشهدا کنیم ( بر فرض مثال که اینگونه اعمال در عزای پیامبران و ائمه جایز است !) دو روایت دیگر مبنی بر انجام اینگونه اعمال در عزایی غیر از عزای اهل بیت علیهم السلام آمده است :
یکی در عزای عموی پیامبر (ص) و دیگری عزای زید بن حارثه

1)
«والنساء نساء الأنصار قد خدشن الوجوه ونشرن الشعور وجززن النواصي وخرقن الجيوب وحرمن البطون على النبي (صلى الله عليه وآله) فلما رأينه قال لهن خيرا وأمرهن أن يستترن ويدخلن منازلهن» [ کافی ج 8 ، ص 322 / بحار الانوار ،ج 8 ، ص 322 ]
" زنان انصار ، صورت هایشان را خراشیدند و موهایشان را پراکنده کردند و موهای پیشانی خود را کندند و گریبان پاره کردند و غذا نمیخوردند بر پیامبر (ص) . هنگامیکه زنان حضرت را دیدند حضرت برای آنها دعا کردند و امر کردند که خودشان را بپوشانند و داخل منازلشان شوند ."

*** جالب است که در این روایت هم زنان موی خود را جلو پیامبر پریشان نمودند !!! پیامبر هم به ایشان چیزی نگفتند !!!! ***

2)
« وعن خالد بن زيد قال: لما جاء نعي زيد بن حارثة إلى النبي (صلى الله عليه وآله)، آتى النبي (صلى الله عليه وآله) منزل زيد، فخرجت إليه بنية لزيد، فلما رأت رسول الله (صلى الله عليه وآله) خمشت " هاه هاه " فقيل: يا رسول الله ما هذا ؟ فقال: " شوق الحبيب إلى حبيبه "» [مستدرک الوسائل ج 2 ، ص 465]
" موقعی که خبر شهادت زیدبن حارثه به پیامبر رسید دختری از زید به طرف حضرت آمد پس زمانی که رسول خدا را دید ، بر صورت خود پنجه زد پس حضرت رسول گریه کرده و فرمودند هاه هاه ! عرض کردند این چیست ؟ فرمودند : شوق حبیب به حبیب است ."

تشکر میکنیم پاسخ بدین و از نظر سندی هم روایات مذکور ( 6 روایت) را بررسی بفرمایید .
یا علی

اززبان واعظی شنیدم که حضرت پای حضرت زهرابه درخورد و امام حسین ازدست اوافتاد پیامبر فهمید وسخنرانی خودراقطع کرد
کارشناس محترم حدیث بیان کردند که این جریان در جایی نقل نشده است:

ماجرای افتادن امام حسین (ع) از دستان حضرت فاطمه (س)

اما بر فرض صحیح بودن این ماجرا، آیا با این ماجرا حضرت زهرا از مرتبه عصمت ساقط نمی شود؟
یعنی معصومین اشتباه کلامی ورفتاری داشته اند؟ عصمت آنها چگونه بوده است؟

سلام.
میخاستم بدونم چراازکوفیان که پشت امام حسین علیه السلام روخالی کردند وبه نوعی مقصر دربشهادت رسیدن حضرت بودند در زیارت عاشورا نام برده نشده یا لعنی برای انها نوشته نشده؟‌
تشکر

چرا کارد گلوی اسماعیل رانبرید ولی گلوی امام حسین رابرید

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر دوستان و کارشناسان سایت

در مطالعه برخی از نکات معرفتی امام حسین (علیه السلام) و اصحاب باوفایشان معجزه ای از امام حسین (ع) نقل شده که آب از دستان امام جوشیده و همه ی اصحاب سیراب از دنیا رفته اند و این با ظاهر داستان کربلا که داستان عطش و تشنگی است متفاوت است. به عنوان نمونه:

«ثاقب المناقب» از کتاب «بستان» نقل کرده از امام ثامن«حضرت رضا علیه السلام» که:
ملکي بر حضرت حسين نازل شد در حالي که اصحابش از او آب خواسته بودند و شکايت از تشنگي داشتند. آن ملک گفت: حق تعالي سلامت گويد و فرمايد: آيا تو را حاجتي هست؟ گفت: «هو السلام من ربي السلام» اصحاب من از تشنگي شکايت دارند.
گفت: خدا فرمايد که در مکان پشت سرت خطي بکش با انگشت؛ پس با انگشت سبابه خطي کشيد، نهري جاري شد از شير سفيدتر و از عسل شيرين‏ تر. آن حضرت و اصحابش آشاميدند و آن ملک نيز آشاميد و گفت: اين از آب رحيق مختوم است.

آیا این نقلیات معتبر می باشند؟
در صورت اعتبار آنها توضیح و تفسیر این روایت چیست؟

متشکرم

سلام علیکم

سوالی که دارم این است که عزاداری در اهل سنت چگونه است؟ به عبارت دیگر عزاداری مشروع در نزد آنها دارای چه احکامی است.
آیا از دیدگاه آنها عزاداری بر امام حسین (علیه السلام) مجاز است یا خیر؟

متشکرم.

سلام وقت بخیر.در کتاب منتهی الامال در مورد ابراهیم پسر پیامبر نوشته که پیامبر ایشان را فدای امام حسین شد کرد وفوت کرد.آیا چنین مطلبی درست است؟چنین داستانی که در کتاب منتهیالامال امده درسته و اگر درسته چرا خدا یکی را فدا آن دیگری کرد تشکر فراوان