انقلاب

به عموم جوانان در کشورهای غربی‌

حوادث تلخی که تروریسم کور در فرانسه رقم زد، بار دیگر مرا به گفتگو با شما جوانان برانگیخت. برای من تأسّف‌بار است که چنین رویدادهایی بستر سخن را بسازد، امّا واقعیّت این است که اگر مسائل دردناک، زمینه‌ای برای چاره‌اندیشی و محملی برای همفکری فراهم نکند، خسارت دوچندان خواهد شد. رنج هر انسانی در هر نقطه از جهان، به‌خودی‌خود برای همنوعان اندوه‌بار است. منظره‌ی کودکی که در برابر دیدگان عزیزانش جان میدهد، مادری که شادی خانواده‌اش به عزا مبدّل میشود، شوهری که پیکر بی‌جان همسرش را شتابان به سویی میبرد، و یا تماشاگری که نمیداند تا لحظاتی دیگر آخرین پرده‌ی نمایش زندگی را خواهد دید، مناظری نیست که عواطف و احساسات انسانی را برنینگیزد. هرکس که از محبّت و انسانیّت بهره‌ای برده باشد، از دیدن این صحنه‌ها متأثّر و متألّم میشود؛ چه در فرانسه رخ دهد، چه در فلسطین و عراق و لبنان و سوریه. قطعاً یک‌ونیم میلیارد مسلمان همین احساس را دارند و از عاملان و مسبّبان این فجایع، منزجر و بیزارند. امّا مسئله این است که رنجهای امروز اگر مایه‌ی ساختن فردایی بهتر و ایمن‌تر نشود، فقط به خاطره‌هایی تلخ و بی‌ثمر فرو خواهد کاست. من ایمان دارم که تنها شما جوانهایید که با درس گرفتن از ناملایمات امروز، قادر خواهید بود راه‌هایی نو برای ساخت آینده بیابید و سدّ بیراهه‌هایی شوید که غرب را به نقطه‌ی کنونی رسانده است.

درست است که امروز تروریسم درد مشترک ما و شما است، امّا لازم است بدانید که ناامنی و اضطرابی که در حوادث اخیر تجربه کردید، با رنجی که مردم عراق، یمن، سوریه، و افغانستان طیّ سالهای متمادی تحمّل کرده‌اند دو تفاوت عمده دارد؛ نخست اینکه دنیای اسلام در ابعادی بمراتب وسیع‌تر، در حجمی انبوه‌تر و به مدّت بسیار طولانی‌تر قربانی وحشت‌افکنی و خشونت بوده است؛ و دوّم اینکه متأسّفانه این خشونتها همواره از طرف برخی از قدرتهای بزرگ به شیوه‌های گوناگون و به شکل مؤثّر حمایت شده است. امروز کمتر کسی از نقش ایالات متّحده‌ی آمریکا در ایجاد یا تقویت و تسلیح القاعده، طالبان و دنباله‌های شوم آنان بی‌اطّلاع است. در کنار این پشتیبانی مستقیم، حامیان آشکار و شناخته‌شده‌ی تروریسم

تکفیری، علی‌رغم داشتن عقب‌مانده‌ترین نظامهای سیاسی، همواره در ردیف متّحدان غرب جای گرفته‌اند، و این در حالی است که پیشروترین و روشن‌ترین اندیشه‌های برخاسته از مردم‌سالاری‌های پویا در منطقه، بی‌رحمانه مورد سرکوب قرار گرفته است. برخورد دوگانه‌ی غرب با جنبش بیداری در جهان اسلام، نمونه‌ی گویایی از تضاد در سیاستهای غربی است.

چهره‌ی دیگر این تضاد، در پشتیبانی از

تروریسم دولتی اسرائیل دیده میشود. مردم ستمدیده‌ی فلسطین بیش از شصت سال است که بدترین نوع تروریسم را تجربه میکنند. اگر مردم اروپا اکنون چند روزی در خانه‌های خود پناه میگیرند و از حضور در مجامع و مراکز پرجمعیّت پرهیز میکنند، یک خانواده‌ی فلسطینی ده‌ها سال است که حتّی در خانه‌ی خود از ماشین کشتار و تخریب رژیم صهیونیست در امان نیست. امروزه چه نوع خشونتی را میتوان از نظر شدّت قساوت با شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیست مقایسه کرد؟ این رژیم بدون اینکه هرگز به‌طور جدّی و مؤثّر مورد سرزنش متّحدان پرنفوذ خود و یا لااقل نهادهای بظاهر مستقلّ بین‌المللی قرار گیرد، هر روز خانه‌ی فلسطینیان را ویران و باغها و مزارعشان را نابود میکند، بی‌آنکه حتّی فرصت انتقال اسباب زندگی یا مجال جمع‌آوری محصول کشاورزی را به آنان بدهد؛ و همه‌ی اینها اغلب در برابر دیدگان وحشت‌زده و چشمان اشک‌بار زنان و کودکانی روی میدهد که شاهد ضرب و جرح اعضای خانواده‌ی خود و در مواردی انتقال آنها به شکنجه‌گاه‌های مخوفند. آیا در دنیای امروز، قساوت دیگری را در این حجم و ابعاد و با این تداوم زمانی می‌شناسید‌؟ به گلوله بستن بانویی در وسط خیابان فقط به جرم اعتراض به سربازِ تا دندان مسلّح، اگر تروریسم نیست پس چیست؟ این بربریّت چون توسّط نیروی نظامی یک دولت اشغالگر انجام میشود، نباید افراطی‌گری خوانده شود؟ یا شاید این تصاویر فقط به این علّت که شصت سال مکرّراً از صفحه‌ی تلویزیون‌ها دیده شده، دیگر نباید وجدان ما را تحریک کند.

لشکرکشی‌های سالهای اخیر به دنیای اسلام که خود قربانیان بی‌شماری داشت، نمونه‌ای دیگر از منطق متناقض غرب است. کشورهای مورد تهاجم، علاوه بر خسارتهای انسانی، زیرساخت‌های اقتصادی و صنعتی خود را از دست داده‌اند، حرکت آنها به سوی رشد و توسعه به توقّف یا کندی گراییده، و در مواردی ده‌ها سال به عقب برگشته‌اند؛ با وجود این، گستاخانه از آنان خواسته میشود که خود را ستمدیده ندانند. چگونه میتوان کشوری را به ویرانه تبدیل کرد و شهر و روستایش را به خاکستر نشاند، سپس به آنها گفت که لطفاً خود را ستمدیده ندانید! به جای دعوت به نفهمیدن و یا از یاد بردن فاجعه‌ها، آیا عذرخواهیِ صادقانه بهتر نیست؟ رنجی که در این سالها دنیای اسلام از دورویی و چهره‌آرایی مهاجمان کشیده است، کمتر از خسارتهای مادّی نیست.

جوانان عزیز! من امید دارم که شما در حال یا آینده، این ذهنیّت آلوده به تزویر را تغییر دهید؛ ذهنیّتی که هنرش پنهان کردن اهداف دور و آراستن اغراض موذیانه است. به نظر من نخستین مرحله در ایجاد امنیّت و آرامش، اصلاح این اندیشه‌ی خشونت‌زا است. تا زمانی که معیارهای دوگانه بر سیاست غرب مسلّط باشد، و تا وقتی که تروریسم در نگاه حامیان قدرتمندش به انواع خوب و بد تقسیم شود، و تا روزی که منافع دولتها بر ارزشهای انسانی و اخلاقی ترجیح داده شود، نباید ریشه‌های خشونت را در جای دیگر جستجو کرد.

متأسّفانه این ریشه‌ها طیّ سالیان متمادی، بتدریج در اعماق سیاستهای فرهنگی غرب نیز رسوخ کرده و یک

هجوم نرم و خاموش را سامان داده است. بسیاری از کشورهای دنیا به فرهنگ بومی و ملّی خود افتخار میکنند، فرهنگهایی که در عین بالندگی و زایش، صدها سال جوامع بشری را بخوبی تغذیه کرده است؛ دنیای اسلام نیز از این امر مستثنا نبوده است. امّا در دوره‌ی معاصر، جهان غرب با بهره‌گیری از ابزارهای پیشرفته، بر شبیه‌سازی و همانندسازی فرهنگی جهان پافشاری میکند. من تحمیل فرهنگ غرب بر سایر ملّتها و کوچک شمردن فرهنگهای مستقل را یک خشونت خاموش و بسیار زیان‌بار تلقّی میکنم. تحقیر فرهنگهای غنی و اهانت به محترم‌ترین بخشهای آنها در حالی صورت میگیردکه فرهنگ جایگزین، به‌هیچ‌وجه از ظرفیّت جانشینی برخوردار نیست. به طور مثال، دو عنصر «پرخاشگری» و «بی‌بندوباری اخلاقی» که متأسّفانه به مؤلّفه‌های اصلی فرهنگ غربی تبدیل شده است، مقبولیّت و جایگاه آن را حتّی در خاستگاهش تنزّل داده است. اینک سؤال این است که اگر ما یک فرهنگ ستیزه‌جو، مبتذل و معناگریز را نخواهیم، گنهکاریم؟ اگر مانع سیل ویرانگری شویم که در قالب انواع محصولات شبه هنری به سوی جوانان ما روانه میشود، مقصّریم؟ من اهمّیّت و ارزش پیوندهای فرهنگی را انکار نمیکنم. این پیوندها هر گاه در شرایط طبیعی و با احترام به جامعه‌ی پذیرا صورت گرفته، رشد و بالندگی و غنا را به ارمغان آورده است. در مقابل، پیوندهای ناهمگون و تحمیلی، ناموفّق و خسارت‌بار بوده است. با کمال تأسّف باید بگویم که گروه‌های فرومایه‌ای مثل داعش، زاییده‌ی این‌گونه وصلتهای ناموفّق با فرهنگهای وارداتی است. اگر مشکل واقعاً عقیدتی بود، میبایست پیش از عصر استعمار نیز نظیر این پدیده‌ها در جهان اسلام مشاهده میشد، درحالی‌که تاریخ، خلاف آن را گواهی میدهد. مستندات مسلّم تاریخی بروشنی نشان میدهد که چگونه تلاقی استعمار با یک تفکّر افراطی و مطرود، آن‌هم در دل یک قبیله‌ی بدوی، بذر تندروی را در این منطقه کاشت. وگرنه چگونه ممکن است از یکی از اخلاقی‌ترین و انسانی‌ترین مکاتب دینی جهان که در متن بنیادینِ خود، گرفتن جان یک انسان را به مثابه‌ی کشتن همه‌ی بشریّت میداند، زباله‌ای مثل داعش بیرون بیاید؟

از طرف دیگر باید پرسید چرا کسانی که در اروپا متولّد شده‌اند و در همان محیط، پرورش فکری و روحی یافته‌اند، جذب این نوع گروه‌ها میشوند؟ آیا میتوان باور کرد که افراد با یکی دو سفر به مناطق جنگی، ناگهان آن‌قدر افراطی شوند که هم‌وطنان خود را گلوله‌باران کنند؟ قطعاً نباید تأثیر یک عمر تغذیه‌ی فرهنگی ناسالم در محیط آلوده و مولّد خشونت را فراموش کرد. باید در این زمینه تحلیلی جامع داشت، تحلیلی که آلودگی‌های پیدا و پنهان جامعه را بیابد. شاید نفرت عمیقی که طیّ سالهای

شکوفایی صنعتی و اقتصادی، در اثر نابرابری‌ها و احیاناً تبعیض‌های قانونی و ساختاری در دل اقشاری از جوامع غربی کاشته شده، عقده‌هایی را ایجاد کرده که هر از چندی بیمارگونه به این صورت گشوده میشود.

به‌هرحال این شما هستید که باید لایه‌های ظاهری جامعه‌ی خود را بشکافید، گره‌ها و کینه‌ها را بیابید و بزدایید. شکافها را به جای تعمیق، باید ترمیم کرد. اشتباه بزرگ در مبارزه با تروریسم، واکنشهای عجولانه‌‌ای است که گسست‌های موجود را افزایش دهد. هر حرکت هیجانی و شتاب‌زده که جامعه‌ی مسلمان ساکن اروپا و آمریکا را که متشکّل از میلیون‌ها انسان فعّال و مسئولیّت‌پذیر است، در انزوا یا هراس و اضطراب قرار دهد و بیش از گذشته آنان را از حقوق اصلی‌شان محروم سازد و از صحنه‌ی اجتماع کنار گذارَد، نه تنها مشکل را حل نخواهد کرد بلکه فاصله‌ها را عمق، و کدورتها را وسعت خواهد داد. تدابیر سطحی و واکنشی ــ مخصوصاً اگر وجاهت قانونی بیابد ــ جز اینکه با افزایش قطب‌بندی‌های موجود، راه را بر بحرانهای آینده بگشاید، ثمر دیگری نخواهد داشت. طبق اخبار رسیده، در برخی از کشورهای اروپایی مقرّراتی وضع شده است که شهروندان را به جاسوسی علیه مسلمانان وامیدارد؛ این رفتارها ظالمانه است و همه میدانیم که ظلم، خواه‌ناخواه خاصیّت برگشت‌پذیری دارد. وانگهی مسلمانان، شایسته‌ی این ناسپاسی‌ها نیستند. دنیای باختر قرنها است که مسلمانان را بخوبی می‌شناسد؛ هم آن روز که غربیان در خاک اسلام میهمان شدند و به ثروت صاحبخانه چشم دوختند، و هم روز دیگر که میزبان بودند و از کار و فکر مسلمانان بهره جستند، اغلب جز مهربانی و شکیبایی ندیدند. بنابراین من از شما جوانان میخواهم که بر مبنای یک شناخت درست و با ژرف‌بینی و استفاده از تجربه‌های ناگوار، بنیانهای یک تعامل صحیح و شرافتمندانه را با جهان اسلام پی‌ریزی کنید. در این صورت، در آینده‌ای نه‌چندان دور خواهید دید بنایی که بر چنین شالوده‌ای استوار کرده‌اید، سایه‌ی اطمینان و اعتماد را بر سر معمارانش میگستراند، گرمای امنیّت و آرامش را به آنان هدیه میدهد، و فروغ امید به آینده‌ای روشن را بر صفحه‌ی گیتی میتاباند.

سیّدعلی خامنه‌ای
۸ آذر ۱۳۹۴

منبع: http://farsi.khamenei.ir

بسم الله

در این موضوع قصد دارم انشاء الله روایتهایی کوتاه از زندگی شهید ناشناخته، محمد جواد باهنر بنویسم

نقل از کتاب « هنر آسمان » نویسنده : مجید تولایی

[h=1]آن روزها[/h]

---

[/HR]

---

[/HR]
در مراسم رونمایی این اثر که در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی (سرچشمه) برگزار شد، سیدعباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در سخنانی درباره کتاب‌هایی که تا به حال با موضوع تاریخ انقلاب اسلامی منتشر شده است، گفت: راجع به تاریخ و هویت انقلاب اسلامی تا به حال کارهایی صورت گرفته است که می‌شود آن‌ها را به سه دسته تقسیم‌بندی کرد؛ اولین دسته این آثار، آثاری علمی و آکادمیک هستند که در آن‌ها وجهه پژوهشی غلبه دارد. دسته دوم کارهایی هستند که جنبه اطلاع‌رسانی و اسنادی دارند که در آن‌ها تلاش شده خلأ‌های موجود رفع شود.
صالحی با بیان این‌که به نظر می‌رسد در این دو بخش کارهای نسبتا خوبی انجام شده و همچنین این کارها رو به افزایش است، ادامه داد: سهم و حجم این نوع کارها رو به تکامل است، اما این به این معنی نیست که این پایان راه است، بنابراین هنوز در حوزه اسنادی و علمی کارهایی به جا مانده است.
او سپس به دسته سوم آثار حوزه انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت:‌ به نظر می‌رسد در این دسته فاصله زیادی داریم تا بتوانیم به نقطه کف کار برسیم و این حوزه، حوزه فرهنگ‌سازی است. این به آن معنی است که ما بتوانیم به نحوی مخاطب را در فضای کاری که در عرصه انقلاب اسلامی صورت می‌گیرد، وارد همذات‌پنداری کنیم تا او بتواند خودش را در فضای حوادث ببیند و خود را در آن حادثه احساس کند و فکر نکند چیزی که در گذشته اتفاق افتاده، مربوط به گذشته است، بلکه این احساس به او دست بدهد که آن‌چه می‌خواند، جزو زندگی روزمره اوست و او به آن نیازمند است.
صالحی با بیان این‌که ما در این حوزه فاصله زیادی با نقطه مطلوب داریم، اضافه کرد: بخشی از کتاب‌هایی که در حوزه تاریخ انقلاب اسلامی منتشر شده، ناظر به این موضوع است که با مخاطب ارتباط برقرار نمی‌کند، یعنی این‌که این کتاب‌ها نتوانسته‌اند به تاریخ انقلاب اسلامی به عنوان تاریخ مستمر نگاه کنند. اگر این نگرش درست باشد، پس باید ببینیم چرا ادبیات مکتوب حوزه انقلاب اسلامی ما نتوانسته است در زمینه فرهنگ‌سازی خوب عمل کند.
معاون فرهنگی وزارت ارشاد در ادامه با بیان این‌که در پی سالیان گذشته علایق و همچنین امکاناتی در بخش‌های دولتی و عمومی و حتا خصوصی پشتیبان انجام چنین کارهایی بوده است، اظهار کرد:‌ با این وجود باید ببینیم چرا در حوزه فرهنگ‌سازی این اتفاق نیفتاده است و این موضوع احتیاج به آسیب‌شناسی دارد.

او سپس به نسل سوم و چهارم انقلاب اسلامی و نبود ارتباط آثار تألیفی در حوزه انقلاب با این نسل‌ها اشاره کرد و گفت: امروز احساس می‌کنیم که نسل سوم و چهارم ما با تاریخ انقلاب الفت فرهنگی ندارد و چه سهمی از این نسبت با این الفت‌یابی به عهده فرهنگ مکتوب و به طور خاص کتاب است؟
او در ادامه عنوان کرد: من چند نکته را به عنوان نظر شخصی در این‌باره عرض می‌کنیم. نکته اول این است که ما در پی سالیان گذشته به بحث کتاب به عنوان یک رسانه توجه نکرده‌ایم. در تاریخ ورود کتاب به کشور و الفتی که با مجموعه‌ها پیدا کرده است، کم‌تر در حوزه ادبیات رسانه تعریف شده و بیش‌تر با نگاه آموزشی و دانش تعریف شده است، در صورتی که کتاب در واقع یک رسانه است.
او سپس به ویژگی‌های رسانه اشاره کرد و گفت: در رسانه‌های مکتوب، تیتر، ادبیات، طرح گرافیکی و ده‌ها مسأله دیگر مهم است، اما وقتی ما در حوزه فرهنگی انقلاب کار می‌کنیم، به این موضوعات کم‌تر توجه می‌کنیم و چون در گذشته به این موضوع که کتاب یک رسانه است، توجه نکرده‌ایم، از سهم فرهنگی آن کم کرده‌ایم و بیش‌تر با نگاه علمی و پژوهشی به آن پرداخته‌ایم.

صالحی در ادامه اظهار کرد:‌ در حوزه ادبیات مکتوب انقلاب اسلامی آن‌گونه که باید و شاید، خصوصیات رسانه بودن کتاب را برای خود حفظ نکرده‌ایم و لذا امروز تأثیرگذاری آن بر نسل سوم و چهارم کم است. نکته دیگری که می‌توان درباره فرهنگ‌سازی کتاب‌های انقلاب اسلامی گفت، این است که در این حوزه هرچه جلوتر می‌رویم، باید از ادبیات ایدئولوژیک به معنای ادبیات یک‌سویه و آمرانه بپرهیزیم، چون نسل جدید نسلی است که از باید‌ها و نبایدها و شنیدن حرف‌های یک‌سویه گریز دارد، بنابراین باید در فرهنگ‌سازی برای نسل جدید به این مذاق توجه کرد.
او متذکر شد: در بخشی از ادبیات مکتوب انقلاب اسلامی در گذشته ما با ادبیات دستوری و به شدت ایدئولوژیک مواجه بوده‌ایم که باعث شده نسل سوم و چهارم با فرهنگ انقلاب فاصله بگیرد.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد گفت: فرهنگ‌سازی زمانی اتفاق می‌افتد که اگر حادثه‌ای مربوط به گذشته است، با امروز نیز پیوند بخورد، بنابراین معتقدم در حوزه انقلاب اسلامی و فرهنگ‌سازی در این حوزه باید خیلی به انتخاب سوژه‌ها توجه شود و باید دید که سوژه‌ها چقدر با فضای امروز ما ارتباط دارند و می‌توانند مخاطب امروز را درگیر کنند.
صالحی در ادامه با اشاره به آثار تألیفی در حوزه انقلاب اسلامی، گفت:‌ بخش چهارم این است که حضور دولت در این عرصه‌ها کم‌تر و حضور بخش خصوصی بیش‌تر شود. تجربه‌های کشورهای چین و روسیه در حوزه فرهنگ‌سازی نشان داده فرهنگ‌سازی حکومتی کم‌برش است، بنابراین باید در این حوزه‌ها به بخش‌های خصوصی بیش‌تر اجازه فعالیت داد و در بخش فرهنگی تحریک را بیش‌تر کرد.
او سپس درباره مجموعه 15 جلدی «این روزها» نیز گفت: این مجموعه با نگاه فرهنگ‌سازی سازگار است و به طور کلی کاری جمع‌وجور است.
صالحی افزود: در حوزه آثاری با موضوع فرهنگ انقلاب اسلامی برای فرهنگ‌سازی همه چیز باید سریع‌الوصول و جمع‌وجور باشد و در این مجموعه 15 جلدی چنین چیزی دیده می‌شود. این حرکت خوب را به فال نیک می‌گیریم و ان‌شاءالله ارشاد و معاونت فرهنگی هم دینی را که به انقلاب دارند، بتوانند به خوبی ادا کنند.
، در بخش دیگری از این مراسم، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری - مدیرعامل مجموعه فرهنگی سرچشمه - سخنانی درباره مجموعه 15 جلدی «این روزها»‌ بیان کرد و گفت: ‌انتشار این مجموعه نشان می‌دهد جریانی که در بنیاد ادبیات داستانی آغاز شده است که نوید کارهای خوبی را می‌دهد.
در ادامه، محمد حسنی - مدیر بنیاد ادبیات داستانی - به تلاش مهران عباسی، دبیر مجموعه 15 جلدی «این روزها»، اشاره کرد و گفت: ‌آقای عباسی خودشان از کتاب‌های‌شان مهم‌تر هستند.
او سپس با اشاره به روزهای ابتدایی که به بنیاد ادبیات داستانی آمده بود، گفت: زمانی که به این بنیاد آمدم، این سۆال برایم پیش آمد که چرا این جوانان که به پختگی رسیده‌اند، دست‌شان به جایی بند نیست؟ چرا گاهی استعداد و توانمندی‌ها با امکانات و پشتیبانی جمع نمی‌شود؟
حسنی ادامه داد: خیلی از مجموعه‌ها را می‌شناسم که با امکانات اندک می‌توانند کارهای خوبی انجام دهند، اما نمی‌توانند. به نظرم در شرایط اقتصادی کنونی و با توجه به روی کارآمدن دولت جدید این امید هست که رویکردها در این موضوعات مدبرانه‌تر شود.

مدیر بنیاد ادبیات داستانی سپس اظهار کرد: برخی از کارهای نمایشی و شبه نمایشی در حوزه‌های فرهنگی انجام می‌شود که نهایتا به کنش‌های اجتماعی و فرهنگی بدل نمی‌شوند. باید این‌ها را کم کنیم، گوشت و پوست را کنار بزنیم و به استخوان برسیم و این برای شرایط اقتصاد مقاومتی ما مناسب است.
او سپس با بیان این‌که سرمایه‌های اصلی انقلاب اسلامی نیروهای انسانی هستند، عنوان کرد: سرمایه‌های انسانی را که مهم‌ترین سرمایه‌های انقلاب اسلامی هستند، نباید از پشتیبانی محروم کنیم.
او افزود:‌ نمی‌دانیم این افراد باید چه کار کنند که نویسنده انقلاب تلقی شوند. البته باید بپذیریم که قطار انقلاب یک ابتدا و انتها دارد و آن‌قدر گل و گشاد نمی‌گیریم که لیبرال‌ها و ضدانقلاب‌ها هم در آن جای بگیرند، اما باید بپذیریم رنگین‌کمانی از سلیقه‌ها وجود دارد. البته نباید خیلی بی‌مبالات هم باشیم. اگر این اتفاق بیفتد، ظرفیت‌های انسانی، اجتماعی و فرهنگی که به برکت خون شهدا و وجود مقام معظم رهبری ایجاد شده است، باعث افزایش رشد کمی و کیفی آثار فرهنگی می‌شود.
در بخش دیگری از این مراسم، مهران عباسی، دبیر مجموعه 15 جلدی «آن روزها»، اظهار کرد: این مجموعه از شهریور 87 در قالب طرح یک مجموعه 30 جلدی مرتبط با اشخاص و ایام انقلاب به معاونت فرهنگی ارائه شد. این طرح براساس تجربه‌هایی بود که در مجموعه روایت فتح داشتیم و جنس این کار به مجموعه‌هایی که در آن‌جا منتشر شده بود، تنه می‌زند.
او سپس به حمایت نکردن معاونت فرهنگی وزارت ارشاد در سال‌های 89، 90 و 91 از این طرح اشاره کرد و گفت: در این‌باره مجبور شدیم بدون هیچ حمایتی و تنها با یک‌سری وعده‌ و وعید ذره ذره جلو برویم. حرف اصلی‌مان را هم در این کتاب در صفحه اول زده‌ایم و فارغ از شعارها این مجموعه را به مردم تقدیم کرده‌ایم.
همچنین اسدالله بادامچیان، عضو هیأت امنای مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی، نیز در سخنانی گفت:‌ انقلاب اسلامی ما یک انقلاب خشن نیست، بلکه انقلاب ارزش‌ها و انقلابی فرهنگی است که در رأس آن‌ها یک مرجع اندیشمند مثل امام (ره) قرار داشت و بعد هم ولایت به مقام معظم رهبری رسیده است که ایشان نیز یک اندیشمند بزرگ فرهنگی هستند.

انتقال امانت الهی

یکی از مهمترین مولفه های انقلاب مردم هستند علاوه بر رهبر و ایدولوژی که از مهمترین شاخصه های هر انقلاب به شمار می روند مردم شاخصه و رکن سوم هر انقلاب اند انقلاب اسلامی ایران هر سه رکن را داشت و مردم در انقلاب سنک تمام گذاشتند.

جوانان سهم به سزایی در انقلاب اسلامی داشتند زیر جوان با توجه به روحیه عدالت خواهی خود هنوز دلبسته اهل و عیال و مال و منال نیست و بیشتر از دیکر رده های سنی دنبال عدالت و آزادی است.

متولدین دهه 30تا 40در انقلاب ایران سهم عمده ای داشتند نسل جوانی که به تعبیر امام در آغاز انقلاب هنوز در قنداق بودند

متولدین دهه20تا40 چند رسالت مهم داشتند و انجام دادند حمایت از علمای انقلابی و انقلاب ، اداره جنک و مقاومت درمقابل فشارهای سیاسی و تحریم ها و از همه مهمترین سازندگی کشور که با تدبیر و اندیشه حکمیانه انسان های این عصر به انجام رسید.

برک های زرین از تاریخ این کشور را این انسان ها به نام خود ثبت کردند. تا جهان هست و اسلام هست و ایران هست این افتخاراز ذهن بشریت پاک نخواهد شد.

بِسْمِ اللهِ الْرَحْمنِ الْرَّحیمْ
اهمیت انقلاب شکوهمند اسلامی که دستاورد میلیونها انسان ارزشمند و هزاران شهید جاوید آن و آسیب دیدگان عزیز، این شهیدان زنده است و مورد امید میلیونها مسلمانان و مستضعفان جهان است، به قدری است که ارزیابی آن از عهدة قلم و بیان والاتر و برتر است. اینجانب، روح الله موسوی خمینی که از کرم عظیم خداوند متعال با همة خطایا مأیوس نیستم و زاد راه پرخطرم همان دلبستگی به کرم کریم مطلق است، به عنوان یک نفر طلبة حقیر که همچون دیگر برادران ایمانی امید به این انقلاب و بقای دستاوردهای آن و به ثمر رسیدن هرچه بیشتر آن دارم، به عنوان وصیت به نسل حاضر و نسلهای عزیز آینده مطالبی هر چند تکراری عرض می‌نمایم. و از خداوند بخشاینده می‌خواهم که خلوص نیت در این تذکرات عنایت فرماید .
1- ما می‌دانیم که این انقلاب بزرگ که دست جهانخواران و ستمگران را از ایران بزرگ کوتاه کرد، با تأییدات غیبی الهی پیروز گردید . اگر نبود دست توانای خداوند امکان نداشت یک جمعیت 36 میلیونی با آن تبلیغات ضدّ اسلامی و ضد روحانی خصوص در این صد سال اخیر و با آن تفرقه افکنیهای بیحساب قلمداران و زبان مُزدان در مطبوعات و سخنرانیها و مجالس و محافل ضد‌اسلامی و ضد‌ملی به صورت ملیت، و آنهمه شعرها و بذله گوییها، و آنهمه مراکز عیاشی و فحشا و قمار و مسکرات و مواد مخدره که همه و همه برای کشیدن نسل جوان فعال که باید در راه پیشرفت و تعالی و ترقی میهن عزیز خود فعالیت نمایند، به فساد و بی‌تفاوتی در پیشامدهای خائنانه، که به دست شاه فاسد و پدر بی‌فرهنگش و دولتها و مجالس فرمایشی که از طرف سفارتخانه‌های قدرتمندان بر ملت تحمیل می‌شد، و از همه بدتر وضع دانشگاهها و دبیرستانها و مراکز آموزشی که مقدرات کشور به دست آنان سپرده می‌شد، با به کار گرفتن معلمان و استادان غربزده یا شرقزدة صد‌درصد مخالف اسلام و فرهنگ اسلامی بلکه ملی صحیح، با نام «ملیت» و «ملی گرایی»، گرچه در بین آنان مردانی متعهد و دلسوز بودند، لکن با اقلیت فاحش آنان و در تنگنا قرار دادنشان کار مثبتی نمی‌توانستند انجام دهند و با اینهمه و دهها مسائل دیگر، از آن جمله به انزوا و عزلت کشیدن روحانیان و با قدرت تبلیغاتْ به انحراف فکری کشیدن بسیاری از آنان، ممکن نبود این ملت با این وضعیت یکپارچه قیام کنند و در سرتاسر کشور با ایدة واحد و فریاد «الله اکبر» و فداکاریهای حیرت‌آور و معجزه آسا تمام قدرتهای داخل و خارج را کنار زده و خودْ مقدرات کشور را به دست گیرد. بنابراین شک نباید کرد که انقلاب اسلامی ایران از همة انقلابها جدا است: هم در پیدایش و هم در کیفیت مبارزه و هم در انگیزة انقلاب و قیام. و تردید نیست که این یک تحفة الهی و هدیة غیبی بوده که از جانب خداوند منان بر این ملت مظلوم غارتزده عنایت شده است .
2 - اسلام و حکومت اسلامی پدیدة الهی است که با به کار بستن آن سعادت فرزندان خود را در دنیا و آخرت به بالاترین وجه تأمین می‌کند و قدرت آن دارد که قلم سرخ بر ستمگریها و چپاولگریها و فسادها و تجاوزها بکشد و انسانها را به کمال مطلوب خود برساند. و مکتبی است که برخلاف مکتبهای غیرتوحیدی، در تمام شئون فردی و اجتماعی و مادی و معنوی و فرهنگی و سیاسی و نظامی و اقتصادی دخالت و نظارت دارد و از هیچ نکته، ولو بسیار ناچیز که در تربیت انسان و جامعه و پیشرفت مادی و معنوی نقش دارد فروگذار ننموده است؛ و موانع و مشکلات سر راه تکامل را در اجتماع و فرد گوشزد نموده و به رفع آنها کوشیده است. اینک که به توفیق و تأیید خداوند، جمهوری اسلامی با دست توانای ملت متعهد پایه‌ریزی شده، و آنچه در این حکومت اسلامی مطرح است اسلام و احکام مترقی آن است، برملت عظیم الشأن ایران است که درتحقق محتوای آن به جمیع ابعاد و حفظ و حراست آن بکوشند که حفظ اسلام در رأس تمام واجبات است، که انبیای عظام از‌آدم ـ علیه السلام‌ـ تا خاتم النبیین ـ صلی الله علیه وآله وسلم‌ـ در راه آن کوشش و فداکاری جانفرسا نموده‌اند و هیچ مانعی آنان را از این فریضة بزرگ باز نداشته؛ و همچنین پس از آنان اصحاب متعهد و ائمة اسلام ـ علیهم صلوات الله ـ با کوششهای توانفرسا تا حد نثار خون خود در حفظ آن کوشیده‌اند. و امروز بر ملت ایران، خصوصاً، و بر جمیع مسلمانان، عموماً، واجب است این امانت الهی را که در ایران به طور رسمی اعلام شده و در مدتی کوتاه نتایج عظیمی به بار آورده، با تمام توان حفظ نموده و در راه ایجاد مقتضیات بقای آن و رفع موانع و مشکلات آن کوشش نمایند. و امید است که پرتو نور آن بر تمام کشورهای اسلامی تابیدن گرفته و تمام دولتها و ملتها با یکدیگر تفاهم در این امر حیاتی نمایند، و دست ابرقدرتهای عالمخوار و جنایتکاران تاریخ را تا ابد از سر مظلومان و ستمدیدگان جهان کوتاه نمایند.
اینجانب که نفسهای آخر عمر را می‌کشم به حسب وظیفه، شطری از آنچه در حفظ و بقای این ودیعة الهی دخالت دارد و شطری از موانع و خطرهایی که آن را تهدید می‌کنند، برای نسل حاضر و نسلهای آینده عرض می‌کنم و توفیق و تأیید همگان را از درگاه پروردگار عالمیان خواهانم ( فرازی از وصیت نامه حضرت امام روح الله ره)

[="Black"]همانطور که اطلاع دارید، نامه رهبر معظم انقلاب خطاب به جوانان اروپایی و امریکای شمالی(بخوانید همه جوانان دنیا) منتشر شد و حتی صرف انتشار این نامه توسط تعداد نسبتاً محدودی سایت و اکانت شبکه های اجتماعی، بازتاب گسترده ای در بین خبرگزاری ها و رسانه های بین المللی به همراه داشت.

این نامه و موجی که مستقیماً توسط رهبر عزیزمان ایجاد شده است، فرصت استثنایی و بی نظیری است تا ما به عنوان سربازان این جبهه فرهنگی به تکلیف خود جهت صدور اسلام و انقلاب اسلامی به سراسر دنیا و بیداری اذهان جوانان سایر کشورها عمل کنیم و همان طور که پدران و مادران مان در ایجاد انقلاب اسلامی ایران نقش ایفا کردند، ما هم در ایجاد انقلاب جهانی که در محدوده ی ذهن و فکر افراد رخ خواهد داد، به وظیفه خود عمل کنیم.

شاید شما هم جزء کسانی باشید که به زبانهای انگلیسی و فرانسوی و... تسلط ندارید اما قصد دارید در این جنبش بزرگ، حضور داشته باشید و سهم خود را از این سفره ی اخروی بردارید؛ اگر این طور است، راهکارهایی را به شما پیشنهاد می کنم.

اما قبل از شروع توضیحات اصلی، نکته ای ضروری را باید در ذهن تان در هر لحظه به یاد داشته باشید:
وظیفه ی اصلی ما در این مورد، رساندن یک پیام به گوش جوانان سراسر جهان است: "شخصی برای تو، پیامی نوشته است"! این اصلی ترین پیامی است که باید به گوش مخاطبین خارجی این نامه برسد؛ در واقع اصل نامه، در مراحل بعد قرار دارد و مرحله ی اول وظیفه ما، رساندن این خبر که «خبری وجود دارد» است؛ در مراحل بعد، باید بر روی جزئیات این «خبر» کار کرد که ان شاءالله بعد از اجرای مرحله ی اول کار، در مورد ادامه جریان سازی ها هم راهکارهایی را پیشنهاد خواهم کرد. پس در حال حاضر، همه توان خود را معطوف به همین مسئله می کنیم.

در وبسایت جنبش letter4u با توجه به این که شما در چه شبکه اجتماعی فعالیت دارید، راهکارهایی مربوط به حوزه حضور شما ارائه می شود.[/]