کاربر مهمان خوش آمدید
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و عرض ادب .
در این لینک حدیثی آمده است که در مورد علم عالم مدینه است ، چند تا سوال در مورد این حدیث برایم ایجاد شد .
اولا بنده حدس میزنم منظور از این عالم مدینه خوده امام باشد آیا چنین برداشتی درست است ؟
دوم اینکه منظور از این عبارت چیه : فِي اَللَّحْظَةِ اَلْوَاحِدَةِ مَسِيرَةَ اَلشَّمْسِ تَقْطَعُ اِثْنَيْ عَشَرَ بُرْجاً وَ اِثْنَيْ عَشَرَ بَرّاً وَ اِثْنَيْ عَشَرَ بَحْراً وَ اِثْنَيْ عَشَرَ عَالَماً
ترجمه های مختلف رو نگاه کردم ولی نمیتونم تحلیل کنم چقدر میشه و منظور دقیقا چیه لطفا شرحی برای این جمله بدهید .
من سوالی دارم :
الإمام الباقر عليه السلام :لا تَخرُج مِن بَيتِكَ إلاّ بَعدَ طُلوعِ الشَّمسِ .
امام باقر عليه السلام: از خانه ات بيرون نرو ، مگر پس از طلوع آفتاب.
من پس از طلوع افتاب اصلا بیرون نمیرم چون افتاب هست اذیت میکنه قبل یا بعد میرم چرا خوب نیست ؟
محمّد محمّدی ری شهری ؛ ماه خدا ، جلد دوّم ، صفحه 968
الإقبال : 1 / 479 عن زرارة ، بحار الأنوار : 90 / 371 / 23 .
سلام
روایتی از امام علی علیه السلام دیدم که برایم سوال ایجاد شده یعنی برام کمی ابهام انگیز شده
به روایت توجه بفرمایید
روایت است که امام علی (علیه السّلام) در جمع یارانشان نشسته بودند، زنی زیبا گذشت و آنان بدو چشم دوختند. امام علی (علیه السّلام) فرمودند:
دیدگان این نرینگان چه هیز است، و همین سببِ هیجان شهوت گردد. پس هرگاه نگاه تان به زنی افتاد و خوشتان آمد، با همسرتان بیامیزید که او همچون اوست. در آن هنگام مردی از گروه خوارج بی ادبانه جسارت کرد و در جسارتش، به فقه و درایت امام اعتراف نمود. مردم ریختند که او را بکشند، امام فرمود: لختی درنگ کنید. پاداش دشنام، دشنام است یا عفو از گناه.
اولا آیا این روایت سند دارد ؟؟
اگر دارد منظور دقیقا چه بوده آیا این کار باعث کنترل حس شهوت در طولانی مدت می شده که حضرت توصیه کردند یا مسئله چیز دیگه ایست
خب مشخصا امام تشویق به چشم چرانی و بعد تخلیه خود در منزل نکرده
در ضمن جای دیگه در احادیث دیده بودم که اگر کسی با یاد زنی دیگر با همسر خود مجامعت کند اگر فرزندی به وجود بیاید فلان می شود
خب این دو با هم منافات ندارند ؟؟
از طرفی شاید برای کنترل قوای جنسی توصیه می شود که همسر هم مانند همان زنیست که دیده اید از طرفی هم در مورد فرزند دار شدن این طور گفته شده ؟؟
حالا مسئله اینه که آیا با یاد زن دیگر گناه آلود نیست اساسا ؟؟
با سلام و عرض ادب
آیا این حدیث صحیح است؟
.... تا بنده ای واجبات را به عقل خود نیابد ، آن ها را انجام نداده است
وهمه عابدان فضیلتشان در عبادت به پای عاقل نمی رسد ....
کافی ج1ص14
اگر صحیح است
آیا نباید در مورد انجام واجبات تعقل کرد ؟
و آیا همین که تعبدی و بدون تعقل واجبات را بپذیریم و انجام دهیم کفایت می کند؟
سلام
طبق روایتی از امام محمدباقر ع ظهور امام عصر عج در نیمه ماه رمضان رخ میدهد....
اما برخی رویدادها رخ نداده.
لطفا این حدیث را بررسی کنید.
متشکریم
سلام
لطفا حدیث زیر را شرح و توضیح دهید :
ألا أخبركم بأيسر العبادة و أهونها على البدن؟ الصّمت و حسن الخلق.
ميخواهيد شما را بعبادتى كه از همه عبادتها بر بدن آسانتر است خبر دهم؟ سكوت و نيك خوئى.
(نهج الفصاحه)
بسمه تعالی
اين كلمه شرح حديث شريف ذيل است :
حضرت وصى امام اميرالمؤمنين على - عليه السلام - فرمود : كل وعاء يضيق بما جعل فيه الا وعاء العلم فانه يتسع به .
ترجمه : هر آوند به آنچه در او نهاده شود گنجايش آن تنگ مى گردد , جز آوند دانش كه گنجايش آن فزونتر مى گردد .
بيان : اين كلام كامل صادر از بطنان عرش تحقيق ناطق است كه ظرف علم - يعنى نفس ناطقه انسانى - از جنس موجودات طبيعى و مادى نيست , بلكه موجودى از عالم وراى طبيعت است كه هر چه مظروف او - يعنى علم - در او نهاده شود , سعه وجودى او بيشتر مى گردد , كه در نتيجه نفس را مقام فوق التجرد است , كه مجرد از ماهيت است چنان كه مجرد از ماده و احكام ماده در مقام تعقل است .
و چون ارزش انسان به معارف است , پس بهترين ظرفهاى علم - يعنى نفوس انسانى - آن ظرفى است كه گنجايش او بيشتر است . چنان كه به شاگرد نامدارش كميل - رضوان الله تعالى عليه - فرمود : يا كميل ان هذه القلوب اوعية فخيرها اوعاها .
يعنى اى كميل اين دلها ظرفها هستند , پس بهترين آنها آن دلى است كه ظرفيت و گنجايش او بيشتر است .
امام مجتبى - عليه السلام - فرمود : چون خداوند متعال قلب پيغمبر اكرم را بزرگتر از قلبهاى ديگر ديد او را به پيغمبرى برگزيد . سبحان الله عظمت وجودى قلب خاتم - صلى الله عليه و آله و سلم - چه اندازه بايد باشد تا ظرف حقائق كتاب الله قرآن فرقان بوده باشد ؟ قوله سبحانه : نزل به الروح الامين على قلبك قل من كان عدوا لجبريل فانه نزله على قلبك .
در ديوان راقم آمده است :
فؤاد مستهام جمعى ختمى جانانى/ به يكى القاء سبوحى بيابد دوره قرآن
بدان كه علم و واهب آن و متهب آن وجود نورى عارى از ماده اند , و محل و مكان و ظرف براى اشياء مادى اند . و اين و متى و فى و مانند آنها به طور معانى حقيقى مطابقى آنها در ماوراى طبيعت صادق نيستند . و كسانى كه فرموده اند : محل علم نفس ناطقه انسان است در مقام تعليم عبارت را تنزل داده اند , و به ضربى از تشبيه و استعاره و توسع در تعبير بيان فرموده اند , زيرا كه نفس ناطقه همان ساخته از علم و عمل خود است نه اين كه محل و ظرف اينها باشد به تحقيق و تفصيلى كه در كتاب دروس اتحاد عاقل به معقول به منصه ثبوت رسيده است . از اين اشارت اطلاق ( وعاء العلم ) را بر نفس ناطقه فهم كن .