محبت

سلام
من یه مشکلی پیدا کردم که تازگیا گریبان گیرم شده
من 16 سالمه و یه دوست 11 ساله دارم که پسر خیلی باهوش و فهمیده ایه
و اتفاقا خیلی هم همدیگرو دوس داریم و به هم داداش هم میگیم
اما چند روزی که زیاد بهش محبت پیدا کردم
و ذهنمو خیلی به خودش مشغول کرده
و روابطمو با افراد دیگه هم تحت الشعاع قرار داده
در یک کلام این محبت به زندگیم زیاد صدمه زده

***
سوالم اینه
حالا چیکار کنم که هم دوسش داشته باشم و هم به زندگیم آسیب نزنه؟

سلام و عرض ادب و احترام خدمت خودم :khandeh!: و همه ی اسکدینی های عزیز..:Gol:

این همه توی تاپیک های مختلف درباره نداشته هامون صحبت کردیم..

حالا اینجا می خوایم داشته هامون رو بشماریم و هر روز بخاطرشون شکرگزاری و قدردانی کنیم..:ok:

تجربه به من و خیلی های دیگه ثابت کرده اگر قدر همین زندگی که الان داری رو بدونی زندگیت بهتر و بهتر میشه.

ولی اگر منتظری اتفاق خاصی بیفته تا شکرگزاری کنی نه تنها اون اتفاق نمی افته . آرامش روانیت رو هم ازت می گیره . همون چیزی هم که داری از دست میدی.

خیلی برای خودم و دوستان و آشنایان اتفاق افتاده که میگفتیم خدایا فقط همین یکی حل بشه دیگه هیچی نمی خوام.

ولی هزار تا از این یکی ها حل شدن و ما همچنان با نهایت پررویی و قدرنشناسی یکی های دیگری گذاشتیم روی میز. :khaneh:

شکرگزاری و قدردانی از نعمات خداوند واقعا بسیاری از مسائل و مشکلات ما رو حل می کنه و واقعا شکر نعمت نعمتت افزون کند..

حالا بیایید همه مون مراقب افکار و گفتارمون باشیم تا شاکر بود جزئی از شخصیتمون بشه ؛ باشد که رستگار شویم..:ok:

این رو هم بگم من تا زمانی که خودم حسابی روی یه چیزی کار نکنم و ازش نتیجه نگیرم و بهش ایمان نیارم به هیچ احدی توصیه اش نمی کنم.

تمرین شکرگزاری رو من بیش از دو ماهه که دارم هر روز بدون حتی یک روز وقفه انجام میدم.

نتایجش رو هم نمیگم تا دلتون آب نشه.. :Nishkhand:

دوستان عزیز اینجا نه قراره کارشناس پاسخی بده . نه قراره بحثی درباره اش بکنیم.

فقط هرکس تمایل داره بیاد اینجا در کنار من و سایر دوستان باهم بخاطر تک تک نعمت های خداوند شکرگزاری و قدردانی کنیم.

هرکسم تمایل نداره از حراست اسکدین تقاضا میکنم درب خروجی رو نشونش بده.:kharej:

روش شکرگزاری هم به این شکل هست

تشکر از خداوند بخاطر.........و در ادامه نعمتی که دارید رو بنویسید.

حالا جمله بندیش با خودتون هرجور دوست دارید.
ولی حتما حتما در ادامه دلیل شکر نعمتتون رو هم بنویسید.

مثال:
این شکر:
خدایا من از تو سپاسگزارم و قدردانی میکنم بخاطر اینکه پدر و مادر خوبی دارم.

اینم دلیلش:
چون این پدر و مادر عزیز و خوب من بودند که من را درست و سالم تربیت کردند .
چون این پدر و مادر من بودند که انسانیت را به من آموختند .
چون این پدر و مادر من بودند که بالای سرم بودند تا در مسیر درست حرکت کنم.

دوستان این تکنیک بسیار بسیار بسیار بسیار عالی جواب میده. و بخاطر هر چیزی شکر کنید توی اون زمینه رشد و پیشرفت میکنید . مثلا در مثال بالا رابطتون با پدر و مادرتون بهتر میشه.

حالا شما هم انتظار نداشته باشید با دو سه بار شکرگزاری ملائکه شبها بیان عسل بزارن دهنتون :ghash: :shad:

صبور باشید به مرور زمان توی دلتون میشینه و فوق العاده تاثیر گذار هست.

اگر هم کسی دوست نداره اینجا تمرین کنه ولی حتما یه دفتر برای خودش درست کنه و این تمرین رو انجام بده. یا اینکه بیایید اینجا شکر های دیگران رو بخونید خیلی بهتون کمک می کنه..:ok:

موفق و سربلند باشید..:Gol:

سلام
توی روایات داریم که پیامبر فرمودند: اگر کسی محبت برادر دینی خود را در دل داشته باشه و به او ابراز نکنه به او خیانت کرده است.
یه کلیپ هم از جناب آقای پناهیان دیدم حدودا توی همین موضوع
این لینک

[video]http://bayanbox.ir/download/4234662078568132603/Clip-Panahian-RasmeRefaqat-Low.mp4[/video]

حالا می خواستم بدونم حد ابراز این محبت چقدره؟یعنی اگه من رفیقم رو دوست دارم باید همش این رو یاد آوری کنم؟و به چه شکل؟
سوال دیگه هم اینکه از کجا میشه فهمید طرف مقابل هم آدم رو دوست داره یا نه؟
البته ما حدیث داریم که محبت قلبی برادرت رو از محبت خودت نسبت به او بفهم
ولی می خواستم یه راهی هم برای امتحانش بدید چون توی کتاب دوستی و دوستان خوندم یکی از راه های آزمایش دوست اینه که ببینی چقدر دوستت داره(نقل به مضمون)
راه فهمیدن این علاقه چیه؟ آیا همین حدیث کارو یه سره می کنه و نیاز به آزمایش نیست؟

سلام.
یکم از اتفاقایی که بین من و خدا افتاد و میخوام بگم:(سعی میکنم تا جایی که حضور ذهن دارم بگم)

1-
خونه عمم بودیم و منم اون روز از خدا دور شدم تو راه برگشت از خدا عذر خواهی کردم.
برگشتن گفتم بذار پیاده برم پولم و بندازم صدقه جا کرایه.
تو راه بودم, حس گناه داشتم ,بارون میزد گفتم خدایا اگه من و نبخشیدی خودت با این بارون یه جوری عذابم کن اگه بخشیدی که ....
به 1 دقیقه نکشید یکی از آشنا ها اومد سوارم کرد تا دم در خونه برد کرایه هم نگرفت.

شاید بگید اینا مسخره بازیه ولی من اینارو دوست دارم

2- یه روز به خدا گفتم خدایا هر موقع گناه کردم اگه من و بخشیدی بذار گریه کنم.
یه روز عمم خونومون بود(به دلایلی با عمه و خاله و مادرم و... نامحرمم) عمه هام معمولا دست میدن بهم منم ناخواسته مجبور به دست دادن شدم همونجا اگه میتونستم گریه میکردم رفتم تو اتاق و در و بستم زار زار گریه کردم.

3- دیشب بازم از خدا دور شدم یکم بعد اذان صبح بود میخواستم بخوابم استغفار کردم فکر نمیکردم گریم بگیره سرم زیر پتو بود(شاید از خدا خجالت میکشیدم)
یه اهنگی همون ب پیدا کردم که توش یه شعری میگه.

متن این شعر اینه و اهنگ بسیار قشنگیه :

شبایه درازه بی عبادت چه کنم - قلبم به گناه کرده عادت چه کنم
گویند کریم است و گنه میبخشد - گیرم که ببخشید,ز خجالت چه کنم

جاتون خالی با این اهنگ گریه کردم و بازم اون من و بخشید.

من فعلا حضور ذهن ندارم.از شماهام که میخونید هرکی از این جور خاطرات داره خدایی بنویسه بخونیم و از مهربونی خدا لذت ببریم.

بعدا اگه یادم اومد بازم اضافه میکنم.

اهنگرم میذارم.

[b]content[/b]

سلام
خسته نباشید
از کارشناسان محترم خواهش میکنم من رو در این مورد راهنمایی کنن
چطور میتونم بیشتر و نزدیکتر به خدا و ائمه شوم هر چند تا به الان کارها و عباداتی انجام میدم که از مفاتیح استخراج کردم و تا جایی که میتونم مواظب اعمالم هستم که گناهی مرتکب نشوم
میخوام که در این مورد راهنماییم کنید
با تشکر

یادم باشه که: .....

:hamdel:دوستای گلم چه کار کنم تا آقا دوستم داشته باشن؟ نظرتون چیه؟:hamdel:

بسمه تعالی

آیا عشق و علاقه به اولیاء و دوستی نیکان، خود هدف است یا وسیله‏ ای است برای تهذیب نفس و اصلاح اخلاق و کسب فضائل و سجایای انسانی. در عشق های حیوانی، تمام عنایت و اهتمام عاشق به صورت معشوق و تناسب‏ اعضاء و رنگ و زیبائی پوست اوست و آن غرائز است که انسان را می ‏کشد و مجذوب می‏ سازد، اما پس از اشباع غرائز دیگر آن آتش ها فروغ ندارد، و به‏ سردی می‏ گراید و خاموش می‏ گردد. اما عشق انسانی حیات است و زندگی، اطاعت آور است و پیروساز.
و این عشق است که عاشق را مشاکل با معشوق قرار می‏دهد و وی‏ می‏کوشد تا جلوه ‏ای از معشوق باشد و کپی ه‏ایی از روشهای او، همچنانکه نظر خواجه نصیرالدین طوسی در شرح اشارات‏ بوعلی می‏ گوید:

و النفسانی هو الذی یکون مبدأ و مشاکله نفس العاشق لنفس المعشوق فی‏ الجوهر، و یکون أکثر اعجابه بشمائل المعشوق لانها آثار صادرش عن نفسه . . . و هو یجعل النفس لینة شیقة ذات وجد ورقة منقطعة عن الشواغل الدنیویة . " عشق نفسانی آنست که مبدأش همرنگی ذاتی عاشق و معشوق است، بیشتر اهتمام عاشق به روشهای معشوق و آثاری است که از نفس وی صادر می‏گردد. این عشق است که نفس را نرم و پرشوق و وجد قرار می‏دهد، رقتی ایجاد می‏کند که عاشق را از آلودگیهای دنیائی بیزار می‏گرداند ".
محبت به سوی مشابهت و مشاکلت می‏راند و قدرت آن سبب می‏شود که محب‏ به شکل محبوب درآید. محبت مانند سیم برقی است که از وجود محبوب به‏ محب وصل گردد، و صفات محبوب را به وی منتقل سازد. و اینجاست که‏ انتخاب محبوب اهمیت اساسی دارد. لهذا اسلام در موضوع دوستیابی و اتخاذ صدیق بسیار اهتمام ورزیده و در این زمینه آیات و روایاتی بسیار وارد شده‏ است، زیرا دوستی همرنگ ساز است و زیباساز و غفلت آور، آنجا که پرتو افکند عیب را هنر می‏بیند و خار را گل و یاسمن. در قسمتی از آیات و روایات از همنشینی و دوستی مردم ناپاک و آلوده‏ سخت بر حذر داشته است و در قسمتی از آنها به دوستی پاکدلان دعوت کرده‏ است. ابن عباس می‏گفت در محضر پیغمبر بودیم پرسیدند بهترین همنشینان کیست؟ حضرت فرمود: «من ذکرکم بالله رویته، و زادکم فی علمکم منطقه، و ذکرکم بالاخرش عمله». " آنکس که دیدنش شما را به یاد خدا بیندازد و گفتارش بر دانشتان‏ بیفزاید و رفتارش شما را به یاد آخرت و قیامت بیندازد ".

بشر به اکسیر محبت نیکان و پاکان سخت نیازمند است که محبت بورزد و محبت پاکان او را با آنها همرنگ و همشکل قرار دهد. تجربه نشان داده است که آن‏ اندازه که مصاحبت نیکان و ارادت و محبت آنان در روح مؤثر افتاده است‏ خواندن صدها جلد کتاب اخلاقی مؤثر نبوده است.

محبت نیکان در کللام مولانا،حافظ و علامه طباطبائی

مولوی پیام محبت را به ناله نی تعبیر کرده است، می‏ گوید:

همچو نی زهری و تریاقی که دید؟ *** همچو نی دمساز و مشتاقی که دید؟
هر که را جامه ز عشقی چاک شد *** او ز حرص و عیب کلی پاک شد
شاد باش ای عشق خوش سودای ما *** ای طبیب جمله علتهای ما

گاهی بزرگانی را می‏بینیم که ارادتمندان آنان حتی در راه رفتن و لباس‏ پوشیدن و برخوردها و ژست سخن از آنان تقلید می‏کنند. این تقلید اختیاری‏ نیست، خودبخود و طبیعی است. نیروی محبت و ارادت است که در تمام‏ ارکان هستی محبت اثر می‏گذارد و در همه حال او را همرنگ محبوب می‏ سازد. اینست که هر انسانی باید برای اصلاح خویش دنبال اهل حقیقتی بگردد و به او عشق بورزد تا راستی‏ بتواند خویش را اصلاح کند.

گر در سرت هوای وصال است حافظا *** باید که خاک درگه اهل هنر شوی

انسانی که قبلا هر چه تصمیم می‏گرفت عبادت یا عمل خیری انجام دهد باز سستی در ارکان همتش راه می‏یافت وقتی که محبت و ارادت آمد دیگر آن‏ سستی و رخوت می ‏رود و عزمش راسخ و همتش نیرومند می‏ گردد.

مهر خوبان دل و دین از همه بی‏پروا برد *** رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
تو مپندار که مجنون سر خود مجنون شد *** از سمک تا به سماکش کشش لیلی‏ برد
من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه *** ذره ‏ای بودم و عشق تو مرا بالا برد
خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بود *** که در این بزم بگردید و دل شیدا برد

تاریخ، بزرگانی را سراغ دارد که عشق و ارادت به انسانهای کامل- لااقل در پندار ارادتمندان - انقلابی در روح و روانشان به وجود آورده است. ملای‏ رومی یکی از آن افراد است. او از اول اینچنین سوخته و پرهیجان نبود. مردی دانشمند بود اما سرد و خاموش در گوشه شهرش مشغول تدریس بود. از روزی که با شمس تبریزی برخورد کرد و ارادت‏ به او دل و جانش را فرا گرفت دگرگونش ساخت و آتشی در درونش برافروخت و همچون جرقه‏ای بود که در انبار باروت افتاده است، شعله‏ ها افروخت. او خود ظاهرا مردی است اشعری مسلک، ولی مثنوی او بی‏شک یکی‏ از بزرگترین کتابهای جهان است. اشعار این مرد همه‏ اش موج است و حرکت. دیوان شمس را به یاد مراد و محبوب خویش سروده است. در مثنوی نیز زیاد از او یاد می‏کند. در مثنوی، ملای رومی را می‏بینیم به دنبال مطلبی است اما همین که به‏ یاد شمس می‏ افتد طوفانی سخت در روحش پدید می‏آید و امواج خروشانی را در وی به وجود می‏ آورد. می‏گوید:

این نفس جان دامنم برتافته است *** بوی پیراهان یوسف یافته است
کز برای حق صحبت سالها *** باز گو رمزی از آن خوش حالها
تا زمین و آسمان خندان شود *** عقل و روح و دیده صد چندان شود
گفتم ای دور اوفتاده از حبیب *** همچو بیماری که دور است از طبیب
من چه گویم یک رگم هشیار نیست *** شرح آن یاری که او را یار نیست
شرح این هجران و این خون جگر *** این زمان بگذار تا وقت دگر
فتنه و آشوب و خونریزی مجو *** بیش از این از شمس تبریزی مگو

و این مصداق راستین گفته حافظ است :

بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود ***این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

از اینجا می‏توانیم استفاده کنیم که کوشش و کشش، یا فعالیت و انجذاب باید همراه باشند. از کوشش بدون جذبه کاری ساخته نیست کما اینکه کشش بدون کوشش به جائی نمی‏ رسد.

منبع:
کتاب جاذبه و دافعه، صفحه 67 تا 75
با تشکر از موسسه فرهنگی جام طهور