نماز

ا

نخست بايد دانست كه حيطه اصول دين، «اعتقاد و ايمان» است و حيطه فروع دين «عمل و تكاليف شرعى» است. و از آن جا كه «نماز» از اعمال مهم شرعى است در فروع از آن ياد مى‏شود.
براى توضيح بيشتر توجه شما را به چند نكته جلب مى‏كنيم.

اليه يصعدُ الكَلِمُ الطّيّبُ والعملُ الصّلِحُ يَرفَعُهُ؛ سخنان پاكيزه به سوى او بالا مى‏رود و كار شايسته به آن رفعت مى‏بخشد(فاطره، آيه‏ى 10).
1ـ در فرهنگ اسلام اصالت با اعتقاد و ايمان است و ارزش عمل آن هنگامى است كه از اعتقاد صحيح منشاء گرفته باشد. برخلاف نظريه عمل گرايان (پراگماتيسم) كه اصالت را تنها به اعمال مى‏دهند. از اين‏رو در اسلام از اعتقادات به عنوان اصول دين ياد شده است. 2ـ ميان اعتقاد و عمل رابطه تنگاتنگ و به گونه دور تصاعدى وجود دارد. به گونه‏اى كه هر چه اعتقاد و ايمان عميق‏تر باشد عمل نيك بيشتر و قوى‏تر بروز مى‏كند و هر چه اعمال نيك بيشتر باشد آدمى لذت حقيقت اعتقاد و ايمان را بيشتر مى‏چشد و باور او تقويت مى‏شود. 3ـ از آن جا كه «نماز» مانع بسيارى از گناهان و ناهنجارى‏ها مى‏شود و تداوم نماز موجب تداوم ارتباط با خداوند و حفظ بنيان‏هاى اعتقادى مى‏شود. از نماز به عنوان ستون دين ياد شده است.

1- روايات فراواني داريم كه پيامبر اكرم (ص ) در مدينه بدون ضرورت نماز ظهر و عصر و نيز مغرب و عشا را متصل خواندند. از برخي از صحابه نيز همين عمل نقل شده است . ائمه اطهار(ع ) نيز آن را مشروع دانسته اند. لذا شيعه فتوا به جواز جمع مي دهد.

2- وقت واجب نماز عصر و عشائ نزد اهل سنت همان وقت فضيلت آن دو نماز نزد شيعه است . لذا شيعه نيز خواندن هر نماز را در وقت فضيلت خود بهتر مي داند. ولي هرگاه امر دائر شود بين اين كه نماز را در پنج وقت ولي فرادا يا در سه وقت ولي جماعت بخوانيم , رعايت جماعت نزد شيعه ترجيح دارد. 3- نكته اي كه از برخي از روايات براي جواز جمع بين نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشا ذكر شده مسائله تسهيل و آسان گيري بر بندگان است . 4- در احكام اختلافي ميان شيعه و سني مانند همين مسائله كه اهل سنت خواندن نماز عصر را قبل از رسيدن وقت خاص آن باطل مي دانند بايد دقت داشت هر چند روايات شيعي در جواز آن فراوان است و حتي در منابع اهل سنت نيز روايات فراواني دال بر جواز آمده است . اما از ديدگاه شيعه , تا زماني كه كسي سني است و از يكي از مذاهب چهارگانه تقليد مي كند بايد عباداتش را به همان مذهب انجام دهد و نبايد انتظار داشت كسي كه مثلا" حنبلي است وقتي روايات فراوان جواز جمع بين ظهر و عصر يا مغرب و عشائ را ديد آن را بپذيرد. حتي اگر چنين كسي نماز عصر را قبل از وقت خاص آن (بنا بر مذهبش ) بخواند و بعدا" شيعه شود بايد آن نماز را قضا كند ولي قضا كردن نمازهاي ديگرش لازم نيست . براي آگاهي بيشتر به پيوست (تصوير صفحات 171 - 155 از كتاب شيعه پاسخ مي دهد) مراجعه نماييد.

حكمت بالابردن دست به هنگام تكبیره الاحرام چیست؟

در روایتی كه از امام رضا(ع) نقل شده است آن حضرت در بیان این كه چرا هر ركعتی یك ركوع و چرا دو سجده دارد؟ فرموده اند: "لأن الركوع من فعل القیام و السجود من فعل القعود و صلاة القاعد علی النصف من صلاة القائم فضوعف السجود لیستوی بالركوع فلایكون بینهما تفاوت لأن الصلوة إنّما هی ركوع و سجود" یعنی زیرا ركوع از افعال قیام است و سجده از افعال نشسته؛ نماز شكسته برابر با نصف نماز ایستاده است(همان گونه كه در نوافل و یا نمازهای احتیاط این چنین است) پس سجده دو برابر ركوع شد تا با آن برابر شود و میان آنها (در فضیلت) تفاوتی نباشد؛ زیرا نماز ركوع و سجود است.(عیون اخبار الرضا، ج2، ص108)
و نیز از امیرالمؤمنین(ع) روایت شده كه آن حضرت سجده اول را به خلقت انسان از خاك، و سجده دوم را به بازگشت دوباره انسان به خاك تأویل كردند.(علل الشرایع، ج2، ص25)

دعا ها انواع گوناگون دارند كه به حسب مقام و موقعيت و محتوا متفاوتند. دعا به مثابه هر عمل انسان ضوابطي دارد كه در آن،‌مكان، زمان، موقعيت، شرايط روحي ـ رواني دعا كننده و مفهوم و محتواي دعا تأثير مستقيم دارند.

اصل دعا لفظ عام است و شامل بسياري از مصاديق مي شود كه شايد آن ها را به نام هاي ديگري بخوانيم. دعا در اصل به معناي خواندن است

بنابراين اگر انسان به هر شكلي خدا را بخواند و با او سخن گويد، با زبان بي زبان،‌ با حال، يا با هر چيز ديگر، دعا است. انسان هر لحظه كه متوجه خدا شود و او را بخواند، دعا است.

از مهم ترين دعاها به معناي عامش، يكي نماز است (الصلاه در عربي به معناي دعا است) كه هم وقت معيّن، هم مكان مشخص و هم شرايط معيّن دارد.

به همين ترتيب، ادعيه مصطلح هم شرايطي دارند كه با بودن آن شرايط، به استجابت نزديك تر و به لبيك پروردگار مقرونند.

در اين ميان بعضي زمان ها و مكان ها داراي خصوصيت هستند، مثلاً هنگام باريدن باران، هنگام فجر آفتاب، زمان بين نماز مغرب و عشاء، هنگام زوال آفتاب، مابين طلوعين، و ... مورد توجه اند و دعا در آن وقت ها توصيه شده است.

هم چنين است تمامي اوقات ماه رمضان به ويژه ليالي قدر و الحار، اعياد فطر و قربان و غدير، روز عرفه، ايام البيض در ماه رجب، روز نيمه شعبان، روز هاي جمعه و ... كه دعا و عبادت در آن ها بسيار سفارش شده است.

در مورد اماكن چنين توصيه اي وجود دارد. دعا در بين ركن و مقام، در كنار خانه خدا،‌ روز عاشورا در كنار حرم مطهر امام حسين، دعا در حرم هاي معصومين،‌ در مساجد (مسجد كوفه، مسجد سهله، مسجد النبي، مسجد الحرام) و ... نيز مورد سفارش و تاكيد است.

در مذهب شيعه، دعا امري متداول و فرهنگي كهن است كه بسياري از اوقات و لحظات را در بر مي گيرد و يكي از اسرار مهم آن، توجه به پروردگار عالم و خود را در محضر او ديدن است،‌

در عين حال كه دعاهاي وارد شده از امامان شيعه، گنجينه اي از معارف است و انسان با خواندن و آگاهي از ان ها با معارف عظيمي آشنا شده و بهره مند مي شود.

با سلام
گهگاهی درمسجد بادوستان درباره احکام صحبت می کنیم یکی ازدوستان سئوالی را پرسیدندکه عیننا خدمتتان عرض می کنم :

من اوقاتی پیش می آید که غسل برم واجب می گردد ولی با وجود بودن آب و
نبودن مانعی برای انجام غسل ، صرفا بواسطه احتمالی که در ذهنم می گذرد
مبنی براینکه اگر غسل کنم سرما می خورم ، نمازم را باتیمم بدل از غسل می خوانم . آیا نمازی یانمازهایی را که خوانده ام درست است یا باید قضا ی آن را به
جا آورم؟
خواهشمندم درپاسخگویی به هین سئوال همکاری فرمایید. لازم به ذکر است که نامبرده از مقلدان حضرت ایت الله خامنه ای هستند.

با سلام
مي خواستم نظر دوستان رو راجع به اينکه چرا ما نمازهاي 5 گانه را 3 گانه مي خوانيم و جدا نمي خوانيم بدانم