سوالاتی در مورد زیارت عاشورا
ارسال شده توسط asemoone در دوشنبه, ۱۳۹۰/۰۹/۰۷ - ۲۰:۴۸سلام و تشکر از زحمات شما
یه سوال؟؟ گوش دادن زیارت عاشورا از کامپیوتر با خواندن ان فرقی دارد؟؟؟ از نظر ثواب
ممنون
=====================
=====================
سلام و تشکر از زحمات شما
یه سوال؟؟ گوش دادن زیارت عاشورا از کامپیوتر با خواندن ان فرقی دارد؟؟؟ از نظر ثواب
ممنون
=====================
=====================
(هشدار..............!!!)
باسلام خدمت تمامی دوستان عزیزم
بی مقدمه سراغ اصل بحث می رم
در محرمی که گذشت بر خلاف ماه محرمهای سال های پیش چیزهایی دیده شد(خصوصا در تهران بزرگ!) که بسیار تأمل بر انگیز و تا حدودی نیز نگران کننده بود.
همونطور که گفتم اصلا چنین حرکاتی سابقه نداشت ، که افرادی با ظاهری عزادارانه و باطنی ... (خدا میداند) ، دست به لوث کردن و مسخره کردن عزای حسینی بزنند و با نوشتن شعارهای رکیک بر علیه یزید و امثالهم بر روی لباسها و شیشه ماشین ها یشان محرم را به مسخره بگیرند.
از آنجا که این جریان یکباره و در بعد وسیع در محرم 89 به وقوع پیوست می توان حدس زد که این جریان یک جریان سازماندهی شده و برنامه ریزی شده بود که اگر فکری برایش نشود در محرمهای بعد نیز تکرار خواهد شد.
هدف سبک کردن و به شوخی گرفتن عزای حسینی و در نتیجه لوث کردن نام حسین(ع) و از میان بردن تمامی اثرات معنوی این ایام است.
خوشحال میشم نظر شما رو هم بدونم.
آیات عظام مکارم شیرازی و نوری همدانی نظر خود را در خصوص وجود مضجع شریف دختر سه ساله حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) اعلام کردهاند.
پنجم صفر سالروز شهادت ریحانه امام حسین(ع) حضرت رقیه(س) است که سندی بر مظلومیت خاندان پیامبر(ص) میباشد، عدهای از ارادتمندان به ساحت قدسی اهل بیت(ع) در پاسخ به شبههای که در برخی محافل مطرح شده نظر دو تن از مراجع عظام تقلید شیعه در این خصوص را با طرح 4 سؤال جویا شدهاند.
1- صحت وجود دختری با مشخصاتی که ارباب مقاتل در مورد کیفیت شهادت آن بزرگوار نقل کردهاند (درخرابه شام) چیست؟
2- صحت انتساب چنین دختری به امام حسین(ع) چگونه میباشد؟
3- صحت انتساب حرم موجود در نزدیک دمشق به دختری به نام حضرت رقیه(س) چگونه است؟
4- با توجه به موارد گفته شده و پاسخهای حضرت عالی انجام نذر و ادای آن دارای چه حکمی است؟
متن کامل نظرات این دو مرجع تقلید تقدیم میگردد
پاسخ آیتاللهالعظمی مکارم شیرازی
بسمهتعالی
شکی نیست که دختر کوچکی از امام حسین(ع) در شام از دنیا رفت و در آنجا دفن شد و حرم فعلی منسوب به همان دختر است، اما این که نام آن دختر رقیه بوده یا نام دیگری داشته در بین دانشمندان اسلامی اختلاف نظر وجود دارد هر چند معروف این است که نامش رقیه است.
همیشه موفق باشید.
پاسخ آیتاللهالعظمی نوری همدانی
بسمهتعالی
در کتابهایی چون کامل بهائی و نفسالمهموم و کتابهای معتبر دیگر دختر خردسالی که برخی نام او را رقیه نامیدهاند و در شام به شهادت میرسد، برای امام حسین(ع) ذکر کردهاند و اگر کسی برای آن حضرت نذر کند، باید آن را ادا نماید و مضجع موجود در دمشق متعلق به آن حضرت است.
تاریخ نیز میگوید:
حضرت سیدالشهدا(ع) دختری به نام رقیه داشتند که در سن سه سالگی در خرابه شام به شهادت رسید(منتخبالتواریخ ص299) مادر حضرت رقیه مطابق اکثر نقل ها «ام اسحاق» نام دارد که فضایل و مناقب بسیاری را برای آن بانو بر میشمارند. (ترجمه ارشاد ج2 ص197)
حضرت رقیه در ماه شعبان چشم به جهان گشود، سن مبارک آن حضرت هنگام شهادت سه سال بود.
عبدالوهاب بن احمد شامفی مصری مشهور به شعرانی (م 973 ق) در کتاب المنن باب دهم نقل میکند، نزدیک مسجد جامع دمشق بقعه و مرقدی وجود دارد که به مرقد حضرت رقیه(س)، دختر امام حسین(ع) معروف است و بر روی سنگی واقع در درگاه آن مرقد نوشته شده است «این خانه، مکانی است که به ورود آل پیامبر(ص) و دختر امام حسین(ع) حضرت رقیه شرافت یافته است.
مورخ خبیر عمادالدین حسنبن علی بن محمد طبری، هم عصر خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب کامل بهایی مینویسد دخترک سه چهار سالهای که خاندان امام حسین(ع) در خرابه شام شب هنگام، خواب پدر را دید و بهانه پدر نمود به یزید گفت: سر پدر را برایش ببرند، سر مقدس را آورده و در کنار دختر قرار دادند، آن دختر از غم پدر فریادی برآورد و جان داد.
نام حضرت رقیه علاوه بر کتب مشهوری چون لهوف و... در قصیده سوزناک سیف بن عمیره، صحابی بزرگ امام صادق(ع) آمده و علمای بزرگی همچون شیخ طوسی، نجاشی، علامه حلی و... به آن تصریح کردهاند از (ستاره درخشان شام)
بخشی از صحبتهای حضرت رقیه(س) با سر پدر
یا ابتاه منالذی خضبک بدمائک (پدر چه کسی محاسنت را با خونت خضاب کرد)
یا ابتاه منالذی قطع وریدک (چه کسی رگ گردنت را برید)
یا ابتاه لیتنی لک الفدا (ای پدر کاش من قربانت میشدم)
یا ابتاه لیتنی توسدت التراب و لا اری شیبک مخضباً بدما (ای پدر کاش خاک مرا در آغوش میکشید تا محاسنت را به خون رنگی نمیدیدم (معالیالسبطی).
* غسل و دفن حضرت رقیه
هنگامی که زن غساله بدن حضرت رقیه را غسل میداد، ناگاه دست از غسل کشید و گفت: سرپرست این اسیران کیست؟ زینب(س) فرمود چه میخواهی زن غساله گفت: چرا بدن این طفل کبود است، آیا به بیماری مبتلا بوده است؟ حضرت در پاسخ فرمودند: ای زن او بیمار نبود، این کبودها آثار تازیانه و ضربههای دشمن است (الوقایع و الحوادث ج 5 ص 81)
منبع
خوش اومديد به اين تاپيك :Gol:
اكثر شما بزرگواران در اين مدت در اماكن مذهبي مختلف حضور داشتيد
اميدوارم با بيان ديده ها و شنيده هاتون از (.......+ & -) نقاط مثبت و منفي در
شيوه برگزاري مراسمات اماكن مذهبي اين تاپيك رو مزين كنيد .
مراسماتي مانند :
عزاداري
برگزاري دوره هاي فرهنگي
برگزاري دوره هاي مذهبي
برگزاري اعياد
برگزاري نماز جماعت
و كليه كارهايي كه در اماكن مذهبي صورت ميگيرد
يا نوع برخورد هاي مناسب يا نامناسب با شركت كنندگان
مطمئنا براي ارتقاي هر چه بيشتر برگزاري مراسم به درد خيلي ها مي خوره .
يكى از مسائل مهمى كه امروزه در عرصه فقه اجتماعى مورد توجه قرار گرفته است، سؤال از حركتهاى نامتعارف در عزادارى حضرت سيد الشهداء (ع) است. باور بسيارى بر آن است كه هر عملى كه به قصد عزادارى صورت گيرد، شرعيتِ لازم را دارد و عزادارى امام حسين (ع) از همه حرمت ها استثناء مىباشد. از اين رو، طبق اين باور قمه زنى و برخى اعمال نامتعارف مانند لطمه زدن به صورت فى حد نفسه و ماوراى شرايط موجود جامعه حلال است. به عبارتى حكم اوليه آن حليت است و اگر برخى از مراجع آن را تحريم كردهاند، صرفا به جهت شرايط خاص سياسى دنياى اسلام است. در اين مقاله تلاش شده است، تا حكم اوليه قمه زنى با دقت بيشترى مورد بررسى قرار گيرد و ادله موافقين و مخالفين نقد شود. نويسنده با دسته بندى روايات به سه بخش كوشيده است تا ثابت كند كه اين عمل وجه شرعى ندارد و به شبهات موجود در اين باره پاسخ داده است. در ادامه بحث و بعد از اثبات حرمت اوّليه اين اعمال به بررسى حكم ثانويه آنها پرداخته و با پاسخ به سوالات و شبهات مخالفين، حرمت آنها را از اين جهت نيز ثابت كرده است. فصل اوّل: حكم اوّلى قمه زنى و مانند آن روايات موجود در اين زمينه به سه بخش اصلى تقسيم مىشوند: الف. رواياتى كه دلالت بر ثواب گريه كردن دارند و گريه كردن را توصيه كردهاند. ب. رواياتى كه دلالت بر تحريم اين گونه اعمال دارند. ج. رواياتى كه دلالت بر جواز برخى از اعمال مشابه در خصوص معصومين- عليهم السلام- دارند. بخش اوّل: رواياتى كه به گريه كردن تشويق كردهاند. اين دسته از روايات كه متواتر هستند، در تمام منابع حديثى به وفور يافت مىشوند كه اينك به یکى از آنها اشاره مىكنيم. عَن إِبرَاهِيم بنِ أَبِي مَحمُود، قَالَ: قَالَ الرِّضا (ع): إِنَّ المُحَرَّمَ شَهرٌ كَانَ أَهلُ الجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ القِتَالَ فَاستُحِلَّت فِيهِ دِمَاؤُنَا وَ هُتِكَت فِيهِ حُرمَتُنَا وَ سُبِيَ فِيهِ ذَرَارِيُّنَا وَ نِسَاؤُنَا وَ أُضرِمَتِ النِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا وَ انتُهِبَ مَا فِيهَا مِن ثِقلِنَا وَ لَم تُرعَ لِرَسُولِ اللّٰه حُرمَةٌ فِى أَمرِنَا. إِنَّ يَومَ الحُسَينِ أَقرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسبَلَ دُمُوعَنَا وَ أَذَلَّ عَزِيزَنَا بِأَرضِ كَربٍ وَ بَلَاءٍ أَورَثَتنَا الكَربَ وَ البَلَاءَ إِلَى يَومِ الِانقِضَاءِ فَعَلَى مِثلِ الحُسَينِ فَليَبكِ البَاكُونَ فَإِنَّ البُكَاءَ عَلَيهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ العِظَامَ. ثُمَّ قَالَ (ع): كَانَ أَبِى (ع) إِذَا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لَا يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الكَآبَةُ تَغلِبُ عَلَيهِ حَتَّى تَمضِيَ عَشَرَةُ أَيَّام، فَإِذَا كَانَ يَومُ العَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ اليَومُ يَومَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ: هُوَ اليَومُ الَّذِى قُتِلَ فِيهِ الحُسَينُ (ع)؛ «1» امام رضا (ع) فرمودند: محرم ماهى بود كه اعراب جاهلى حرمت آن را نگه مىداشتند و جنگ نمىكردند. اما در اين ماه بود كه خون ما را حلال شمردند و حرمت ما را شكستند و فرزندان و زنانمان را به اسيرى بردند و خيمه هايمان را به آتش كشيدند و دارايى هايمان را غارت كردند و حرمت رسول خدا را در مورد ما نگه نداشتند. همانا روز حسين (عاشوراء) مژه هاى ما را از شدت گريستن مجروح ساخت و اشكهايمان را جارى كرد و عزيز ما را در سرزمين گرفتارى و بلا ذليل كرد و ما را ميراث دار گرفتارى و بلا تا روز انقضاء (مرگ) نمود، پس بر مثل حسين، گريه كنندگان بايد گريه كنند؛ چرا كه گريه بر او گناهان كبيره را از بين مىبرد. سپس فرمود: زمانى كه محرم وارد مىشد، پدرم ديگر نمىخنديد و پيوسته محزون بود تا اينكه ده روز سپرى مىشد. زمانى كه روز دهم مىرسيد، آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه اش بود و مىفرمود: اين همان روزى است كه حسين (ع) در آن كشته شده است. اين روايت با اينكه در مقام بيان شدت تأثّر امام كاظم (ع) است، اما اشاره به عملى غير از گريه و حزن و ماتم نكرده است. در هيچ يك از فرمايش معصومين (ع) پيرامون فضيلت عزادارى براى امام حسين (ع) به امرى غير از گريه كردن توصيه نشده است. اگر رواياتى كه در ثواب و پاداش تعزيه بر سالار شهيدان وارد شده است، مطالعه شود، هيچ توصيهاى غير از گريستن و زيارت كردن قبر مطهرشان، ديده نخواهد شد.
ادامه دارد .....
پی نوشت: (1). بحارالأنوار، ج 44، ص 283، باب 34، ثواب البكاء على مصيبته؛ الأمالي، صدوق، ص 128، المجلس السابع و العشرون؛ روضة الواعظين، ج 1، ص 169، مجلس في ذكر مقتل الحسين (ع)؛ المناقب؛ ج 4، ص 86، فصل في مقتله (ع)؛ وسائلالشيعة، ج 14 ص 504، باب 66، استحباب البكاء لقتل الحسين (ع) و ما أصاب أهل البيت (ع).