یزید

سلام
از کودکی به ما گفتن که خدا میلیون ها میلیون فرشته داشته و با عظمت ترین و با سابقه ترین اونها همین شیطان خودمون بوده. سوال من اینجاست که چرا شیطان باید مغرور بشه و به ادم سجده نکنه؟گفتند که شیطان بخاطر سابقه ی خدمت و عبادت 70 هزار ساله ی خودش دچار تکبر شده. خب چرا خداوند روزی که داشت شیطون رو میافرید این بدجنسی ذاتی و این نرمه شیشه و تکبر غرور نهفته رو توی وجود شیطان ریخته؟!! اگه پس درون همه ی فرشته ها بدجنسی و اختیاره تکبر هست پس از موقعی که خدا شیطان رو رانده کرده و ما اومدیم زمین تا الان که 100 تا 70 هزار سال گذشته پس با وجود میلیون ها میلیون فرشته هروز باید روی عرش خدا تکبر و جنگ و دعوا و رانده شدن باشه؟! کسی چمیدونه!

یا مثلا چرا خدا یزید رو افرید!؟ خب جوابش مشخضه چون که بیاد امام حسین (ع) رو شهید کنه تا اسلام زنده بمونه-تمام- خب این که شد کار خوب! اسلامو زنده نگه داشت نباید بره جهنم که! یا چرا خدا یزید رو افرید و نحسی و بدی رو توی وجودش قرار داد و توی محیط الوده و کثیف بزرگ شد (از این ادما زیاد داریم) که اخرش برای این کار (شیهد کردن امام) اماده بشه دیگه درسته؟! پس اگر یزید هم این کارو نمیکرد مطمینا خدا یک نفر دیگه رو برای این کار اماده میکرد. (چون بهترین راه برای زنده و باقی ماندن اسلام همین کار بود که خداوند هم داستانشو تکمیل کرد). پس بلاخره یک نفر باید قربانی میشد و تا همیشه میرفت جهنم و جزو منفور ترین شخصیت های دنیا میشد.

خب الان اینجوری که همه ی این داستان ها شد یه فیلم قشنگ هالیوودی با کلی فروش در سال که! خدا:تهیه کننده و کارگردان شیطان و یزید و ... : ادم های بد
اخر فیلم هم شیطون و امام حسین و یزید توی پشت صحنه همه خوش و خندان بدون گناه سوار ماشینشون میشن میرن بهشت..

نمیشه اینطوری فکر کرد!؟.. لطفا مختصرمفید پاسخ یا نظر بدین@};-.

معاويه كه هيچگاه قصد اجراي مفاد صلح‏نامه را نداشته است از همان ابتداء كليه مفاد قرارداد را بجز بند دو نقض ميكند و با برنامه‏ ريزي بلندمدت جهت نقض اين بند نيز اقدام ميكند .
---------------

سا ل ۵۶ هجرى قمرى
ولايتعهدى يزيد
بر خلاف مفاد قرارداد، معاويه فرزند خود يزيد را به ولايت‏عهدى خويش برگزيد و از مردم با زور و فشار براى وى بيعت گرفت.

در تمام ۱۵ سال گذشته اهانت و سب اميرالمؤمنين (علیه السلام) نيز نه تنها منع نشد بلكه تا دوران عمربن عبدالعزيز(سال 99هـ.ق) ادامه يافت، و همواره كينه و دشمني او با شيعيان ادامه داشت و به قتل عام شيعيان مي پرداخت.
زيادبن سميه كه روزي در صف ياران امام علي(علیه السلام) قرار داشت، در زمان خلافت معاويه حاكم و فرمانرواي كوفه و بصره شد و چون شيعيان را مي شناخت آنها را به دستور معاويه مورد تعقيب قرار داد و به شهادت رساند، به طوري كه احدي از شخصيت هاي معروف شيعه در عراق باقي نماند.

البته خود معاويه به خوبى مى دانست كه عملى شدن اين كار، مشكلات و موانع فراوانى دارد. راز دشوارى هاى اين كار را بايد از يك سو، شخصيت منفى و تبه كار يزيد دانست، چرا كه يزيد جوانى لاابالى، فاسق، هرزه، بى بندوبار، آلوده و در يك كلام، بى دين بود و افكار عمومى، به ويژه صحابه و مسلمانان برجسته اى كه هنوز در قيد حيات بودند و روش و منش رسول خدا(صلى الله عليه وآله) را به ياد داشتند، به سادگى پذيراى چنين شخصى به عنوان خليفه مسلمانان نبودند. از سوى ديگر، بنا بر يكى از بندهاى صلح نامه، خلافت بعد از معاويه از آنِ حسن بن على(عليه السلام) و اگر براى ايشان اتفاقى افتاد، از آنِ حسين بن على(عليه السلام) بود و معاويه حق نداشت كسى را به عنوان جانشين بعد از خود، انتخاب كند،3 از اين رو تا امام مجتبى(عليه السلام) در قيد حيات بود، معاويه با مانع بزرگى در جهت انتخاب جانشين رو به رو بود. گذشته از اين‌ها اصلا تا آن زمان، هيچ يك از خلفاى پيشين، فرزند خود را به عنوان جانشين انتخاب نكرده بود و اصولا خلافت، يك منصب موروثى نبود تا بعد از مرگ پدر، پسر بر جاى وى تكيه زند.
معاويه كه به اين موانع و مشكلات واقف بود و مى دانست طرح چنين مسئله و پيشنهادى در بدو امر و بدون انجام مقدماتى، عدم پذيرش جامعه اسلامى و در نتيجه، تنش ها، چالش ها و پيامدهاى منفى و زيان بارى را براى حكومتش در پى خواهد داشت، در ابتدا از طرح آن به طور آشكار و گسترده، خوددارى كرد و ضمن صبر و انتظار تا زمانى كه شرايط لازم فراهم آيد، تدابيرى انديشيد و هر گونه ترفند و حيله اى كه ممكن و لازم بود به كار بست. انجام سفرها، نوشتن نامه ها، تطميع يا تهديد و ارعاب برخى افراد براى همراه كردن آن ها با خود، از جمله اقدامات اوست. به هر تقدير، شرايط لازم براى انجام چنين كارى در سال هاى آخر عمرمعاويه فراهم شد و او توانست جامعه اسلامى را آماده پذيراى اين امر كند.

ادامه دارد....

(هشدار..............!!!)

باسلام خدمت تمامی دوستان عزیزم

بی مقدمه سراغ اصل بحث می رم

در محرمی که گذشت بر خلاف ماه محرمهای سال های پیش چیزهایی دیده شد(خصوصا در تهران بزرگ!) که بسیار تأمل بر انگیز و تا حدودی نیز نگران کننده بود.

همونطور که گفتم اصلا چنین حرکاتی سابقه نداشت ، که افرادی با ظاهری عزادارانه و باطنی ... (خدا میداند) ، دست به لوث کردن و مسخره کردن عزای حسینی بزنند و با نوشتن شعارهای رکیک بر علیه یزید و امثالهم بر روی لباسها و شیشه ماشین ها یشان محرم را به مسخره بگیرند.

از آنجا که این جریان یکباره و در بعد وسیع در محرم 89 به وقوع پیوست می توان حدس زد که این جریان یک جریان سازماندهی شده و برنامه ریزی شده بود که اگر فکری برایش نشود در محرمهای بعد نیز تکرار خواهد شد.

هدف سبک کردن و به شوخی گرفتن عزای حسینی و در نتیجه لوث کردن نام حسین(ع) و از میان بردن تمامی اثرات معنوی این ایام است.

خوشحال میشم نظر شما رو هم بدونم.