ازدواج

هو المحبوب سلام علیکم آیا در برزخ نعمت ازدواج و لذتهای پیرامون مثل آن وجود دارد یا خیر این امور به برزخیان داده نمی شود. آیا در جایی به این پرداخته شده است؟ اگه این نعمت برای اهل برزخ است چرا در قرآن چیزی نیامده؟ اگه این حس و نیاز در برزخی وجود داشته باشه علت منعش چه می تواند باشد؟ در هر حال اگه یه ترسیمی قبل از رفتن داشته باشیم خوب است که آمادگی لازم رو داشته باشیم.  

 سلام . آیا این متن سندیت داردد ؟ برای حل مشکلات پیچیده از جمله رفع موانع ازدواج نیت کرده غسل کنید سپس وضو بگیرید به بیابان بروید  . کسی نزدیک شما نباشد  رو به قبله نشسته و دور خود خطی بکشید بعد با توجه و تمرکز و حضور قلب ایه الکرسی را 70 مرتبه بخوانید  ان شاالله همان روز به خواسته تان می شود ( خانم ها می توانند به منظور نکات ایمنی یک نفر را همراه خود به بیابان ببرند فقط نفر مذکور باید دور از فردی که دعا می خواند باشد)

سلام و عرض ادب من جوانی ۲۵ ساله هستم ساکن تهران، دیپلمه و سربازم ۷ ماهم مونده مشکل من اینجاست من شدیدا میل جنسیم بالاست از نظر رابطه هم تا حدودی تامین هستم ازدواج موقت کردم میخوام ازدواج کنم از ۱۷ سالگی به فکر ازدواجم از نظر دینی کاملا مقید به نماز روزه واجبات و مستحبات هستم مثلا ۳ ماه یکبار کربلامو میرفتم خداروشکر ارباب میطلبید خداروشکر حتی توی خدمتم هم اربعین هرجوری بود رفتم. اینا فقط جهت آشنایی به روحیاتم بود. خانواده من کلا مقید که نیستن هیچ از بچگی پدرم روابط نامشروع در بدترین حدش داشت باز نکنم زیاد متاسفانه ۳ سال پیش فهمیدم مادرم هم همینطور ...حتی نوشتنش هم قلبمو درد آورد و یه خواهر ۳ سال کوچیکتر دارم که اونم داره ازدواج میکنه من میخوام ازدواج کنم شخص خاصی مد نظرم نیست شدیدا نیاز عاطفی و جنسی دارم که ازدواج موقت هم کردم ولی فقط حکم مُسَکن رو داشت نه درمان.. مشکلم اینه ۴ سال پیش ورشکست شدم با کلی قرض و قوله ... تازه تونستم صفرش کنم الانم ۷ ماه سربازیم مونده حقوقم هم ۱۲۰۰ هست هیچ کمکی و شرایطی برای ازدواج ندارم... خیلی نیاز جنسی و عاطفیم اذیتم میکنه و همینطور برای فرار از شرایط خونه مجبورم ازدواج کنم ولی این دلیل اصلیش نیست بیشتر نیاز عاطفی و بعد جنسی رابطه ام با خانوادم بسیار بده بخاطر کاراشون... بخصوص خیانت مادرم که میدونه من فهمیدم ۳ سال قهر بودیم چند ماهه فقط سلام خشک و خالی مرتب هم دعوا داریم‌... رابطه ام با خانواده ام غیرقابل حل شدنه و دستم هم خالیه برای ازدواج... کمکم کنید مغز خودم دیگه نمیکشه هر دعا و توسل و ختمی بگید گرفتم... خسته شدم دیگه خسته .... چه کنم؟

سلام و خداقوت   در اینترنت به مطلبی برخوردم که گفته شده بود با زنان برخی اقوام ازدواج نکنید: در برخی روایات توصیه شده است که با زنان برخی مناطق و اقوام ازدواج نکنید. (رک. حرعاملی، 1991: ج14، ص54) این روایات را می‌توان نوعی تأکید بر همسانی فرهنگی زن و شوهر دانست. تبیین دقیق‌تر آن است که این روایات به شرایط اجتماعی و فرهنگی مناطق فوق اشاره دارد که اخلاق و رفتارهای نامناسبی[27را پرورش می‌دهد. در غیر این صورت، بر اساس تعالیم اسلام صرف زندگی در یک منطقه خاص یا تعلق به قومیت و ملیتی خاص، موجب برتری یا کهتری فرد نمی‌شود؛ بلکه پدیداری اقوام و نژادها، برای معارفه بیشتر انسان‌هاست. (حجرات، 13) منبع: http://ensani.ir/fa/article/107361/%D9%87%D9%85%D8%B3%D8%B1%DA%AF%D8%B2%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87-%D8%AF%DB%8C%D9%86%DB%8C  (رک. حرعاملی، 1991: ج14، ص54)   سوال: - منظور از این روایات زنان کدام مناطق و اقوام هستند؟ - لطفا اگر روایاتی در این زمینه که نباید با زنان برخی مناطق و اقوام هست چند نمونه اش را ذکر کنید.   با تشکر

با سلام و عرض خسته نباشید. چندتا سوال داشتم حول محور یک مساله که ازتون خواهش میکنم با دقت بخونید و به تفکیک پاسخ بدید. ممنونم.   بنده مدتی پیش در دانشگاه (مقطع دکتری) با خانمی آشنا شدم (در سن ۳۰ سالگی و ایشون ۲۸ سالگی) و پس از آشنایی قصد ازدواج داشتیم. این خانم قبل از بنده با شخص دیگه‌ای قصد ازدواج داشتن و حدودا ۴ سال هم باهاشون بودن و این رابطه متاسفانه به روابط نامشروع هم منجر شده بوده (در حد کنار هم خوابیدن و بغل. نه رابطه جنسی). این خانم در ابتدای رابطه با بنده سعی در مخفی کردن این مورد داشتن و فقط به گفتن این مورد اکتفا کردن که چند سال با شخصی بودن و رابطه‌شون در حد صحبت‌ و آشنایی بوده. ولی بنده از طرق مختلف واقعیات رو فهمیدم و قصد جدایی از ایشون رو داشتم. ولی ایشون سعی داشتن که بنده رو نگه دارن و برای این کار سعی داشتن که با دروغ به هدف خودشون برسن و اینطوری به بنده تفهیم کنن که اتفاق خاصی بین اون دو نفر نیفتاده. اما بنده کوتاه نیومدم و و و خلاصه کار به جایی رسید ک بنده یک روز مفصل با ایشون در مورد رابطه قبلیشون صحبت کردم و بهشون فهموندم که کلا در گناه غرق بودن و چه بلایی سر خودشون آوردن و اون شخص اصلا مناسب ایشون نبوده و باعث شده که در گناه غرق بشن و چرا باید یه دختر که نماز میخونه و روزه میگیره، اونطوری در گناه بیفته. و و و ایشون هم واقعا متحول شدن به طوری که گریه کنان به دنبال جبران و توبه بودن. واقعا پشیمانی این خانم از ته دل بود و بنده این رو مطمئن هستم. در اینجا فرصت نیست که مفصل در موردش حرف بزنم. ایشون گفتن که دلیل مخفی کردن جزییات رابطه قبلیشون این بوده که از روانشناس ها شنیدن که لزومی نداره انسان رابطه قبلیشو با نفر جدید مطرح کنه و باعث آشفتگی اون بشه. منم گفتم که به نظرم این اشتباهه و شما باید از همون اول خودتون حقایق رو به من میگفتید و تصمیم گیری رو میذاشتید به عهده من. خلاصه قانع شدن و به اشتباهشون اقرار کردن و خیلی از من حلالیت خواستن و خواستن که ببخشمشون. توبه کردن، نماز توبه خوندن و خلاصه از همه نظر آداب توبه رو به جا آوردن و قلبا هم پشیمون بودن از تمامی اشتباهاتی که داشتن. ایشون بعد از توبه واقعا عوض شدند و حتی ۱ دروغ هم در مورد هیچی به بنده نکفتن و خلاصه اینکه کلا تبدیل به شخص دیگه ای شدن به خواست خدا. بنده احساس میکنم که خداوند بنده رو وسیله ای برای باز کردن چشم ایشون قرار داده تا بتونم شخصی رو از نابودی نجات بدم (به خواست و اراده خداوند). اما پس از این امر هم که مطمئن شدم ایشون توبه کردند از تمامی گناه های گذشته شون، نتونستم با خودم کنار بیام که باهاشون ازدواج کنم. چون میگفتم منی که قبلا با کسی رابطه نداشتم چرا باید با کسی باشم که قبلا با یکی دیگه بوده؟ اگرچه قلبا و عملا پشیمونی رو در ایشون دیده بودم و مطمئن بودم که اصلاح شدن از همه نظر، اما نمیتونستم به خودم بقبولونم که باهاشون زندگی کنم، فقط و فقط به این دلیل که فکر اینکه زمانی با شخصی دیگه بودن من رو آزار میداد. خیلی با خودم سر و کله زدم تا در نهایت تونستم کنار بیام و با خودم گفتم اگر خدا ایشون رو بخشیده باشه، من بنده کی هستم که نبخشم؟ از طرفیم گفتم مهم اینه که ایشون توبه کردن و انشاالله که بخشیده شدن. اگه خواست خدا باشه، منم میتونم کنار بیام. خلاصه بخشیدم و تصمیم به ازدواج گرفتیم. البته و به دلیل مسائل متعددی مانند سربازی بنده هنوز ازدواجمون جور نشده و با همدیگه در رابطه هستیم. از رابطه مون هم خیلی راضی هستیم و هردو از همه نظر در چارچوب دین رفتار میکنیم. قبل از توبه کردن ایشون بنده حواسم نبود و به مادرم گفته بودم که این خانم قبلا با یه شخص دیگه قصد ازدواج داشتن و ... ولی هیچ صحبتی از کارهای خلاف شرع به میان نیاوردم. اما مادرم به من گفت که حتما مطمئن شو که ایشون در چه حد با اون پسر رابطه داشته و ایا رابطه به کار خلاف شرع و ... کشیده نشده؟ پس از توبه کردن ایشون، من چون باور داشتم به اینکه این خانم واقعا از تمامی گذشته ی خودش پشیمون شده و کلا ازش ابراز بیزاری کرده و توبه کرده، تصمیم گرفتم باهاش ازدواج کنم. اما به ناچار مجبور شدم به مادرم دروغ بگم و بگم که رابطه ای ایشون با اون پسر در حد صحبت و آشنایی بوده. چون درست نبود بیام و آبروی ایشون رو که حالا توبه هم کرده بودند در خطر قرار بدم (اگرچه به نظر خودم همون رابطه ی عادی رو هم نباید میگفتم). خلاصه اینکه مادرم چون به بنده اطمینان دارند حرف من رو باور کردند و قدم پیش کذاشتند و الان هم با این خانوم خیلی رابطه خوبی دارند. این موارد رو گفتم تا شرح حالی از وضعیتم گفته باشم و سوالاتم رو مطرح کنم:   ۱: آیا دروغی که بنده به مادرم گفتم، خیانت و گناه نیست؟ چون واقعا راه دیگه ای نداشتم. یا باید حقیقت رو میگفتم و آبروی اون خانوم رو که حالا توبه کردند در خطر مینداختم، یا با ایشون رابطه م رو به پایان میرسوندم که اینم نتونستم چون واقعا حس کردم حالا که توبه کردند، دیگه مشکلی وجود نداره. از طرفی واقعا دوستشون دارم و احساس میکنم در صورتی ک ازشون جدا بشم واقعا خورد میشن و شاید باعث خشم خدا بشم ازینکه بعد از گذشت مدت طولانی‌ای از توبه کردن ایشون، ولشون کردم و رفتم. از طرفی الان هم خیلی به یکدیگر وابسته شدیم.   ۲: قابل ذکر است که بگم پایان ارتباط این خانم با اون پسر قبلی، از جانب این خانوم بوده که چند ماه پیش از آشنایی با من انجام گرفته بوده. اما اون پسر از اون موقع تا اغاز رابطه ما هر ازگاهی به ایشون پیام میدادن ولی این خانم قاطعانه جوابش کردن و از رابطه با اون شخص ابراز پشیمانی کردن و همه چیز از طرف خانم به پایان رسیده و اون پسر هم کم کم این مساله رو فهمید و به احتمال قطع به یقین دیگه متوجه شده که جایی در زندگی ایشون ندارن. چون ایشون صراحتا بهش گفتن که در شرف ازدواج هستن و همه چی بین اونها تموم شده. اون پسر هم اگرچه ابراز ناراحتی کرده بود، اما برای ایشون آرزوی خوشبختی کرده بود. جا داره ذکر کنم که تمامی پیام هایی که اون شخص به ایشون میداده رو، این خانم به من نشون میداد. بنده در اطمینان و اعتماد به این خانم ذره ای شک ندارم. حالا سوال بنده اینه که آیا اون پسر به گردن این خانم حقی داره؟ که بتونه مثلا نفرین کنه و از این حرفا؟ یا آه ایشون دامن زندگی مارو بگیره یا از این مسائل؟ این رو هم در نظر داشته باشید که ارتباط قبلی اونها خارج از چارچوب دین بوده و اون پسر اصلا اعتقادی به دین نداشته و نه نماز میخونده و نه روزه میگرفته و اصلا ابایی هم از زیرپا گذاشتن حدود دین نداشته. قبلا جایی خوندم که ارتباطی که خارج از چارچوب دین باشه، هیچ مدیونی و حقی برای طرفین ایجاد نمیکنه.   ببخشید ک خیلی نوشتم. واقعا باید اینهارو توضیح میدادم. در پایان ممنون میشم اگه ممکنه این سوالات رو فقط کارشناسان پاسخ بدن. با تشکر.

سلام پسری هستم حدودا بیست ساله از تهران یه سوال داشتم میخوام دین مو تغییر بدم و از اسلام برم مسیحیت باید چیکار کنم ؟؟ دلایلی زیادی دارم مثلا دین اسلام بن بست داره (رو کاغذ نوشته شده بن بست نداره ولی در عمل داره) دین اسلام اصلا احساسات و غرایز منو درنظر نگرفته ولی غربی ها راحت میتونن هر کاری بخوان انجام بدن من حتی نمیتونم به یه دختر نگاه یا دست بزنم چند سالیه از یه دختر خوشم اومده و بهش علاقه بستم و شب و روز بهش فکر میکنم در کنارش هم فصار جنسی رو تحمل میکنم حتی یه روز بصورت غیر مستقیم از مادرش درباره سن ازدواج پرسیدم گفت باید 29 یا 30 سالگی‌ازدواج کنه که من کلا اون لحظه نابود شدم خود دختره هم میگه میخوام درس بخونم منم دیگه حالم از ازدواج بهم میخوره حتی پولم داشته باشم نمیتونم ازدواج کنم اصلا نگاه نمیکنن به جوان هجده ساله نیاز جنسی داره احساسات داره اخه چقدر تقوا پیشه کنم ده سال دیگه صبر کنم شاید بتونم ازدواج کنم منو معصوم فرض کردید برای همین میخوام برم به سمت دین غربی ها این جوری احساسات و غرایز سرکوب نمیشه و ادم عقده ای بارنمیاد درسته اونا میرن جهنم لااقل این دنیا شون بهتره چه فایده مسلمون باشی و همش گناه جنسی کنی هم این دنیا تو نابود کنی هم اون دنیا لاعقل بین بد و بدتر بد رو انتخاب کنم بعضی وقت ها میگم خوش به حال غربی ها کاشکی مسلمون نبودم دیگه خجالت میکشم برم مسجد و هئیت قبلا خیلی مذهبی بودم ها حتی نماز صبح میخوندم ولی الان اعتقاد مو از دست دادم

برابری و عدالت؟!!! اگر ازدواج حقی دو طرفه و با رضایت دو طرف است چرا طلاق حقی یک طرفه است؟! آیا با این توجیه که زن احساساتی است می توان او را اسیر کرد. چه طور زمان ازدواج نمی گفتن احساساتی است . اگر احساساتی بودن یا سن کمش را با اذن پدر توجیه می کنن چرا برای طلاق هم اذن پدر را نمی پذیرن. یک بام و دو هوا! . من زنی را می شناسم که بیست سال تمام برای طلاق دویده است و شوهرش او را طلاق نداده. در حالی که خودش طی این سالها زن و بچه دارد. حالا اگر این زن به گناه بیوفتد، ذبدکاره و زناکار می شود ولی آن مرد .... با این گفته که( گناه این زن پای آن مرد نوشته می شود ) ، زندگی این زن عوض نمی شود. این چه عدالتی است که هیچ ضمانت اجرایی ندارد. حداقل عدالتی که می توانستن بزارن این بود که زن بدون دریافت حق و حقوق و مهریه بتواند جدا شود نه آنکه برای حق و حقوق زن، هزار راه دررو حقوقی بزارن و مهریه هم زندان نداشته باشد ولی برای طلاق، قانون سفت و سخت بگوید حق با مرد است.

 

با نام و یاد دوست

سلام 
یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود
لذا سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

 

سلام

اخیرا به خواستگاری دختر خانمی رفته ام که تقریبا اکثر ملاک های مد نظر مرا دارد 

خانواده های دو طرف هم نظرشان مثبت است، ایشان هم نظر مثبتی دارند و قرار است پس از آزمایش و مشاوره ، قول و قرارهای مراسم بله برون و عقد را بگذاریم.

اما با مطالعه ای که داشته ام به این نتیجه رسیده ام ریشه بسیاری از مشکلات میان زن و شوهرها به مسائل زناشویی مرتبط است

لذا تصمیم دارم برخی سوالات ، نکات مطالب و دغدغه های خودم را در این موضوع با دختر خانمی که به خواستگاری اش رفته ام مطرح نمایم

و نکات و نظرات و دغدغه های او را نیز بشنوم اما مانده ام چگونه و به چه شکل این مسایل را مطرح نمایم؟

لطفا در این باره راهنمایی نمایید تا بتوانم هم این مسایل و نکات را بتوانم بیان کنم و هم اینکه حد و حدود و خط قرمزها شکسته نشود.

با تشکر از وقتی که می گذارید.

 

با تشکر

در پناه قرآن و عترت موفق باشید