معرفت نفس

بسمه تعالی

متنی که در ذیل تقدیم می شود،صحبتهای استاد معظم دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی،از شاگردان علامه طباطبائی رحمة الله علیه،در برنامه معرفت با اجرای محقق گرانقدر دکتر منصوری لاریجانی می باشد:

پرسش این است که انسان باید چه بکند تا بتواند در مسیر سیر و سلوک خودش، قله های قرب را فتح کند؟ آیا سیر عقلانی صرف یا تنها سیر عاشقانه می تواند انسان را به مقصد برساند یا اینکه تمهیدات دیگری لازم است؟
کسانی که صحبت های ما را می شنوند و آنچه را که به عنوان عقل و عشق می گوییم در ذهن خود تصور می کنند، شاید ذهن آنها به سمت مطبوعات و کتاب هایی که در این زمینه هست منعطف شود. غافل از اینکه هم عقل در آنها هست و هم عشق در آنها هست و آنچه خود دارند ز بیگانه تمنا می کنند.
آنچه که از تعالیم اهل بیت ما بدست می آید دعوت به درونگرایی است. به این معنا که انسان بیش از همه، کتاب انفسی خود را مطالعه کند تا به نتایج بهتری برسد. آیا همین موضوع به عنوان یک مبنا، نشان دهنده اساس عرفان اسلامی نیست که انسان باید آن نسخه الهی که در درونش وجود دارد را بیشتر مورد تأمل قرار دهد؟

در روایت شریفی از امیر مومنان است که فرمودند:
موتوا قبل ان تموتوا یعنی بمیرید پیس از آنکه شما را بمیرانند.
در این روایت موت ارادی، در مقابل موت غیر ارادی به عنوان یکی از فضائل نفس انسانی شمرده شده است برای موت ارادی که غرض اصلی از این دستور العمل انسان ساز، خروج از عادات و مشاهده حقایق عالم است راهکارهای متعددی وجود دارد اما بی شک یکی از بهترین راههای حصول آن، تفکر در شئون خلقت خویشتن و جهان پیرامونمان است.
در این باره مطالبی به قلم آمده است که به نظر میرسد بحث و تبادل نظر پیرامون آنها و رد یا تایید آنها میتواند برای خوانندگان محترم مفید واقع شود لذا همه دوستان خوب و وبزرگوارم را برای ادامه این بحث مفید و چکش کاری آن به این ادرس زیر دعوت میکنم.
http://www.askdin.com/thread21314.html

با سلام
من عرف نفسه فقد عرف ربه.
میخواستم بدونم منظور از شناخت نفس چیست؟ و چطور به دست میاد؟
با تشکر.

کارشناس بحث : سمیع

بالاخره روي نياز به در گاه حضرت بي نياز مي آورم وضوئي و اشکي و راز و نيازي و نمازي ٬ و چه خوشست تنهايي و دل شب و چه خوشست همراه با مرغ يارب غم دل به دوست گفتن و يا رب يارب کردن ٬ سعي مي کنم غم ها را در ميان گذارم و سفره دل را بگشايم ٬ با خود عهد کرده ام که هر وقت توفيق چنين ساعاتي نصيب شد ٬ از دنيا و تعلقات آن حرفي بميان نياورم ٬ گاهي وسوسه هاي شيطاني مرا بطرف آنها مي کشاند ولي بخودم ملامت مي کنم که تو دربند چه چيزهايي هستي ‍مگر نشنيده اي که گفته اند ؛