ازدواج موقت

بنام خداوند مهربان

با سلام و احترام

بنده بنا به تجربه اطرافیان و خودم، حرف بزرگان دین و علم، و اعتقادی که در چند سال اخیر بدست آورده ام؛
ازدواج در سن پایین تر بهتر است چون:

1-هیجان جوانی هم عاطفی و هم جنسی زیاد است، و لذت در کنار جنس مخالف بودن با تجربه گسترده تری تجربه می شود تا در سن بالاتر.

2-انسان از گناه حفظ می شود.

3-شخصیت پخته تر می شود.

4-انسان حوصله بیشتری جهت فرزندپروری دارد.

5-اگر همه چیز خوب پیش رود انسان در کنار همسرش طراوت جوانی را تجربه می کند تا تنهایی!

اما بنا به دلایل ذیل فقط در شرایط خاص می توانم ازدواج در سن پایینتر را تجویز کنم:

1-قدرت تحمل خانواده ذوج در حد قابل قبول باشد.

2-از نظر اقتصادی یا ذوجین از پسش برایند یا خانواده هایشان تقبل کمک به انها را بکنند یا کاملا مشخص شود انها قانع هستند.
3-مهارت ارتباطی و کنترل خشم ذوجین در حد قابل قبول باشد.

*متاسفانه در حال حاضر علی رغم تلاش های صورت گرفته، منبع اموزشی و اگاه رسانی چندان مناسبی وجود ندارد و البته کوتاهی خود اشخاص که از نا اگاهی و سهل انگاری نشات می گیرد، بزرگترین منبع موانع ازدواج صحیح شده.

حال با توجه به شرایط ذکر شده، بنظر کارشناس محترم و کاربران عزیز و اگاه سایت با شرایط تحریک امیز فوق العاده شدید جنسی، چگونه می توان کمبود ها را جبران کرد؟ ایا اصلا می توان جبران کرد؟
ایا می توان فرهنگ صیغه شدن جوانان و نوجوانان را جا انداخت یا بنظرتان باعث اشاعه فحشا می شود؟
البته صیغه ای که با قید الزامات برای طرفین شود و زیر نظر خانواده؟

با سلام
این موضوع در سایت قبلا مطرح شده ولی بنده در خصوص آیات نسخ سوال دارم .
سه ایه نسخ مطرح شده ولی پاسخ دو تا از انها برای من مفهوم نیست لطفا کمی بیشتر توضیح دهید

این دو ایه همراه با پاسخ:

بعضی می گویند که آیهء «و أحلّ لکم ما وراء ذلکم أنتبتغوا بأموالکم محصنین غیر مسافحین» حلال بودن زنان را با دو قید مهریه و احصان آورده، در حالی که در نکاح منقطع احصان وجود ندارد (و لذا مردی که زن منقطعه داشته باشد و زنا کند سنگ باران که حدّ زنای محصنین است نمی شود) پس متعهء نکاح مقصود درآیه نیست.

جواب مرحوم علامه: (ترجمه المیزان، ج4، ص427)
مراد از احصان در (محصنین غیر مسافحین) عفت است نه احصان به معنی همسرداری،چون این کلام بعینه شامل کنیز زرخرید هم می شود. و به فرض که مقصود هم همان همسرداری باشد، تازه می گوییم حکم عدم رجم تخصیصی است که بوسیله روایات (سنت) واردشده (چون خود حکم رجم هم در قرآن نیست و از روایات استفاده می شود.).

بعضی گفته اند که آیهء متعه به آیهء تحریم «حرّمت علیکم أمّهاتکم و بناتکم» (نساء/23)منسوخ است؛ زیرا مورد این آیه نکاح است.

جواب مرحوم علامه: (ترجمه المیزان،ج4، ص426)
امّا ادعای نسخ به آیهء تحریم از همه عجیب تر است؛ زیرا اوّلا: هر دودر یک سیاق هستند و ممکن نیست صدر و ذیل یک کلام ناسخ و منسوخ هم باشند. وثانیا: اینکه این آیه به هیچ وجه صریح (حتی ظاهر) در نهی از زوجیّت غیر دائمی نیست بلکه فقط اقسام زنان حرام برای مردان را نام می برد و بعد راه رسیدن به زنان دیگر را با نکاح یا خرید نشان می دهد، و نکاح متعه هم یک نوع نکاح است، پس مباینتی وجودندارد تا نسخ باشد.

سلام
چندی است که در سطح جامعه اسلامی ما پدیده های نامیمونی رواج یافته که هیچ مناسبتی با آموزه های دین و فرهنگ ملت ما ندارند.
ازدواج سفید که در حقیقت ازدواج سیاه بلکه فحشای روشن است، یا دوستی های موقتی و در کنار هم بودنهای یک شبه و امثال آن می خواهند جایگزین کارکردهای چندجانبه خانواده سالم شوند.
البته پیش از اینکه به این معضل شرم آور بپردازیم جای طرح این سوال است که چرا مراکز فرهنگی و علمی از قبیل حوزه و دانشگاه بدنبال نقد و بررسی این پدیده ها که جزء واقعیت های جامعه ماست نمی پردازند؟ آیا بهتر نیست بجای همایش بزرگداشت افراد به برگزاری همایشهایی در زمینه بررسی و نقد مشکلات جامعه اقدام کنیم؟

با سلام

در قرآن آیه ای پیدا نمی کنید که درباره ازدواج موقت چیزی گفته باشد، اگرچه آیه 24 سوره نساء را به این موضوع ربط داده اند اما حقیقتاً چنین مفهومی از آن برداشت نمی شود و اغلب متجرمین ، حتی مترجمین شیعه، به درستی و بدون اشاره به قضیه ازدواج موقت، آیه را ترجمه کرده اند. ازدواج موقت درواقع از ناحیه احادیث و روایات به آیه 24 تحمیل شده و متأسفانه از این مفاهیم تحمیلی در قرآن به وفور یافت می شود.
اگرچه آیه 4 سوره نساء تعدد زوجات را برای مردان روا داشته ولی آن را مشروط به رعایت عدالت کرده و چون در آیه 129 رعایت عدالت در میان همسران را غیر ممکن و منتفی دانسته، در نتیجه تعدد زوجات مورد رضای خداوند نبوده و بهتر است مومنین به یک همسر اکتفا نمایند.

با توجه به پیشرفت علم در شناسایی بیماری های منتقله از راه جنسی، در افراد مولتی پارتنر( داشتن شرکای جنسی متعدد) چرا فقهای ما فتوای جدیدی وابسته به شرایط زمانی برای مسئله ازداج موقت نمی دهند؟ مسئله ای که عموم مردم ناآگاهانه به علت شرعی انگاشتن موضوع به آن توجه مخصوص نشان می دهند و از عواقب آن بی خبرند؟