[=Tahoma][="]چكيده:[/][/]
[=Tahoma][="]در پژوهش حاضر با تكيه بر روش [/][="]توصیفی- تحلیلی( بررسی «شواهد اسلامي» و «تحقيقات علمي»)، درباره خودکنترلی در دوره کودکی (تولد- 12 سالگی) و «مهارت های پایه اخلاقی» بحث شده است[="][1][/]و سپس نقش محوری «خويشتنداري های دوران کودکی»، در رسیدن به مقام «تقوا(خویشتنداری دینی[="][2][/]) در بزرگسالی»، موفقیت مادی و معنوی، سلامت روان و بالندگی شخصیت[="][3][/][/][="]برجسته شده است چرا که مهارت خود کنترلیِ کودکی با مهارت خویشتن داری اخلاقی(تقوا) از یک ماهیت (توانائی مهار تمایلات و خواسته و..) حکایت می کند.[/] [="]در آخر به شیوه های رفتاری، شناختی، عاطفی و...برای تقویت خودکنترلی پرداخته شده است.[/][/]
[=Tahoma][="][1][/][="]. [/][="]مسعود جان بزرگی،آموزش اخلاق،رفتار اجتماعی و قانون پذیری به کودکان(راهنمای عملی)،ص 58.[/][/]
[=Tahoma][="][2][/][="] مرتضی مطهری، ده گفتار، ص 17 تقوای به معنی خودنگهداری و خويشتنداري است.[/][/]
[=Tahoma][="][3][/][="]. تسلط برهیجان ها و شناسایی نقاط ضعف و قوت از مؤلفه های مهم سلامت روان است. رک:[/][="] حمزه گنجى، بهداشت روانى. [/][/]