با سلام به همه ی دوستان روزه دار و التماس دعا از همتون مخصوصا هر وقت حال و صفایی بهتون دست میده
یک جوانی مجرد و تحصیل کرده رو در نظر بگیرید که در شرف کسب شغل و ازدواج هست و از طرفی زمینه ی جهاد و شاید شهادت در راه اسلام رو هم داره.
از یک طرف روایات عجیبی از جهاد و مقام شهدا رو داریم و از طرفی ادم همیشه دنبال بهترین هست و با خودش میگه نکنه بشه با زندگی عارفانه و عاشقانه به مقامی بالاتر از شهدا هم رسید.
از یک طرف میگه تجربه و علمی دارم که میشه در راه خدمت به مسلمین بهره برداری بشه و از طرفی هم وظیفه ی جهاد و دفاع در برابر دشمنان اسلام او رو نگران می کنه.
از سویی می گه نکنه ورود به زندگی و گرفتاری های دنیا او رو مغلوب کنه و با گذر سن دیگه نتونه به جهاد حتی فکر کنه ،مثلا نگران بیوه شدن همسر و یتیمی فرزندان ایندش باشه و پول و خونه و.....و از طرفی اینم هست که محبوب ترین عاقبت هر زندگی در نزد خدا شهادته.
در شرایطی که زمینه ی هر دو اقدام وجود داشته باشه کدوم رو صلاح می بینید؟