تعقل

سلام علیکم
جایی در قرآن داریم که خداوند به طور صریح بنده را امر کرده باشه به تفکر؟
با تشکر پیشاپیش
التماس دعا

به نام خدا

در بحثهايي كه در "جايگاه عقل در قرآن كجاست؟" شده، از نهج البلاغه هم شاهدي بر اينكه قرآن قلب را به عنوان مركز تعقل در نظر داشته آمده اما شواهد مخالفي ذكر نشده است. منبع شواهد زير جامع الاحاديث نور نسخه 3.5 است:

1) در اصول كافي درباره كدو گفته‌اي از پيامبر اسلام خطاب به حضرت علي آمده كه در آن كدو زياد كننده قوت مغز و عقل است:

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ:

كَانَ فِيمَا أَوْصَى بِهِ- رَسُولُ اللَّهِ ص عَلِيّاً ع أَنَّهُ قَالَ لَهُ يَا عَلِيُّ عَلَيْكَ بِالدُّبَّاءِ فَكُلْهُ فَإِنَّهُ يَزِيدُ فِي

الدِّمَاغِ‏ وَ الْعَقْلِ.

الكافي (ط - الإسلامية) / ج‏6 / 371 / باب القرع ..... ص : 370

2) بخش مربوط به حكمت 108 نهج البلاغه، در اصول كافي (روضه كافي؟) و در خلال "خطبه وسيله" هم آمده با اين تفاوت كه آن بخشي (گوشتپاره) كه شبهه جسمي بودن قلب را ايجاد مي‌كند، وجود ندارد:

الف) نهج البلاغة (للصبحي صالح) ؛ ص487 و نهج البلاغة / ترجمه شهيدى ؛ متن ؛ ص378:

وَ قَالَ ع‏ لَقَدْ عُلِّقَ بِنِيَاطِ هَذَا الْإِنْسَانِ بَضْعَةٌ هِيَ أَعْجَبُ مَا فِيهِ وَ [هُوَ] ذَلِكَ الْقَلْبُ وَ ذَلِكَ أَنَّ لَهُ

مَوَادَّ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ أَضْدَاداً مِنْ خِلَافِهَا ...

[و فرمود:] به رگهاى دل اين آدمى گوشتپاره‏اى آويزان است كه شگفت‏تر چيز كه در اوست آن

است، و آن دل است زيرا كه دل را ماده‏‌ها بود از حكمت و ضدهايى مخالف آن ...

ب) الكافي (ط - الإسلامية) / ج‏8 / 21 / خطبة لأمير المؤمنين ع و هي خطبة الوسيلة ..... ص : 18 و كافي (ط - دار الحديث) / ج‏15 / 67 / خطبة لأمير المؤمنين عليه السلام و هي خطبة الوسيلة ..... ص : 57:

... أَيُّهَا النَّاسُ، أَعْجَبُ مَا فِي الْإِنْسَانِ قَلْبُهُ، وَ لَهُ مَوَادُّ مِنَ الْحِكْمَةِ، وَ أَضْدَادٌ مِنْ خِلَافِهَا ...

(مورد شماره 2 را در بحثي با همين موضوع در اين نشاني يافتم:http://forum.hammihan.com/thread42548.html)

اميد است كه اهل فن نظر دهند.

سلام
لطفا لغزش هاي اخلاقي فکر و انديشه را بیان نموده و راهکارهای نجات از این لغزشها را بیان فرمایید؟

با سلام.

عقل انسان کوچک است و نمیتوان به همه مسائل احاطه داشت، و این بدیهی است که اگر عقل و قوه عقل انسان بزرگتر آفریده می شد قدرت تحلیل انسان هم بالاتر می رفت.

اگر عقل انسانها بزرگتر بود حقایق را بهتر می توانستند درک کنند و خدا را بهتر می شناختند.

شاید اگر عقل انسانها بزرگتر بود خیلی ها راه صحیح را بهتر پیدا میکردند

شاید خیلی از اشتباهات انجام نمی شد.

شاید علم بیشتری میتواستند کسب کنند....

مگر ما آفریده نشدیم که خدا را بشناسیم و عبادت کنیم؟ پس چرا خداوند عقل ما را بزرگتر نیافرید؟

باسلام.
من می خواستم رابطه ی حسن ظن به خدا و تعقل رو بدونم.
کجا باید نتیجه ی بررسی و تحلیل عقل رو ملاک عمل قرار بدیم کجا باید حسن ظن به خدا و اعتماد و توکل رو ملاک قرار بدیم؟
فرض کنید شما توی موقعیتی هستید که تحلیل عقل به شما میگه نباید دست به عمل بزنید اما اعتمادی که به خدا دارید بهتون میگه برو جلو. باید به حرف کدوم عمل کنیم؟
بعد وقتی دست به عمل زدیم و شکست خوردیم اینو باید از جانب خدا بدونیم یا از اینکه خودمون عاقلانه عمل نکردیم؟
اصلا تعقل یه مومن با تعقل یه آدم عادی فرقی داره یا نداره؟