سلام
چند وقت پیش توی یک برنامه تلویزیونی ، یک پزشک متخصص دعوت کرده بودند که ایشون زندگیش رو در خارج از کشور رها کرده بود و اومده در ایران و بصورت خیریه به درمان بیماران سرطانی نقاط مختلف کشور میپرداخت
مجزی برنامه از ایشون سوال کرد چی شد که اومدی ایران ؟
اقای دکتر جواب داد که با خودم حساب کردم که این چند سال که خارج از کشور بودم و کار کردم تا صد سال دیگه هم اگه زنده باشم ثروت دارم و دیگه به پول نیاز ندارم و برای همین برگشتم به کشورم خدمت کنم
مجری پرسید یعنی اگه اینقدر ثروت نمیداشتی برنمیگشتی ؟ دکتر گفت ، شاید نه..
با خودم فکر میکردم خوب اینکه هنر نیست که کسی شکمش سیر باشه و بعد رایگان بیاد از تخصصش برای خدمت به جامعه استفاده کنه ، شاید خیلی از ماها هم اگه تا به اندازه صد سال دیگه ثروت داشته باشیم خودمون رو وقف خدمت رایگان به مردم کنیم.....
اما سوالی که داشتم اینه که این اقای دکتر با این همه نعمت علم و ثروتی که خداوند بهش داده ، داره خدمات بزرگی هم به مردم میکنه و هفتاد میلیون ایرانی هم دعاگوش هستند....
حالا فرض کنید یک مردی باشه که بقدری فقیر باشه که صورت خودش رو با سیلی سرخ کنه و از پس زندگی خانواده خودش هم برنیاد چه برسه به اثرگذاری مفید برای جامعه...
میخواستم ببینم با توجه به شناختی که شما عزیزان از خداوند دارید قیاس این دو نفر در دیدگاه خداوند چطور هست؟
فردی که دنیا داره خیلی راحت تر میتونه اخرت خودش رو هم بسازه ، ولی فردی که دنیا نداره ، بخاطر بی بهره بودن از دنیا حتی ممکنه به گناه هم کشیده بشه و اخرت خودش رو از دست بده....
یعنی اون پزشک در رفاه هست ، به مردم خدمت هم میکنه ، و کلی منشا اثر خیر هست و احتمالا اخرت خوبی هم خواهد داشت
اما یک فرد فقیر ، نه این دنیا زندگی خوب و در رفاهی میتونه داشته باشه و نسبت به اون پزشک در مشقت بیشتری هست ، به اندازه پزشک اثر گذار نیست ، و با این همه رنجی هم میکشه مشخص نیست بتونه رنج این دنیا رو تحمل کنه و به گناه نیفته و در نهایت بتونه اخرت خودش رو حفظ کنه....
صحبت من سر این نیست که خدا از هر کس به اندازه تکلیفی که بعهده اش هست ، حسابرسی خواهد کرد ، صحبت من سر این هست که وقتی در این دنیا در سطح پایین مادیات باشی ، خیلی کارت سختتر هست که بتونی به تکالیفت برسی تا زمانی که در رفاه باشی....
مثلا دو فرد که با ایمان هستند ، به نظر من قطعا شیطان اونیکه فقیر هست ، براش خیلی راحتتر هست از درگاه خدا ناامیدش کنه تااینکه فردی که ثروتمند هست و غرق در نعمات خداوند.
یعنی یک فرد ثروتمند با ایمان چون در این دنیا رنج و غم مادی نداره ، خیلی مرتب نماز و واجباتش رو انجام میده ، به دیگران خدمت میکنه ، همیشه به خدا امید داره چون غرق در نعمات خداوند هست ، و هم مورد تحسین جامعه هست هم خداوند ، حالا یک فرد که همیشه غم نان داره و خیلی راحت زمینه یاس از رحمت خدا داره ... این فرد خیلی در برابر گناه اسیب پذیر هست ... یعنی یک جاهایی ممکنه نماز نخونه ، گناه کنه و... چون ناامید هست و....
امیدوارم سوالم مفهوم باشه
متشکرم.
