کاربر مهمان خوش آمدید
در زمان حکومت امام زمان (عج) اگر از ديگر ائمه کسي آيد حکم چه کسی نافذ است آيا مثلا مولا علي يا مولا حسين ع بیايد حکم امام زمان نافذ است يا امام حسين ع البته اين سوال فرضي است ؟؟؟؟؟
سلام.
پیامبر (ص) فرموده اند من شهر علم هستم و علی(ع) دروازه ی آن. یا فرموده اند بعد از من علی(ع) دانشمند ترین فرد امت است. و حضرت علی (ع) می فرمایند احمق ترین مردم کسی است که خود را عاقل ترین ایشان بداند. عده ای این احادیث را بهم ربط می دهند و می گویند با استناد به حدیث حضرت علی(ع) پیامبر نباید خود را شهر علم یا داناترین فرد بنامد. در جواب این افراد چه باید گفت؟
با سلام و عرض احترام
از آنجایی که هیچ غصه ای در بهشت نیست آیا بهشتیان از فکر عذاب کشیدن نزدیکانشان مثل فرزند یا پدر و مادر و ... در جهنم ناراحت و غصه دار نمی شوند؟ یا اصلا چنین احساساتی در آن دنیا معنا ندارد؟
پیشاپیش از پاسخگویی کارشناس محترم تشکر میکنم.
با عرض سلام و خسته نباشید
بنده صحبتی با دوستان اهل سنت داشتم و آنجا بود که متوجه شدم شیعه اصلا اعتقادی به شاهد در ازدواج ندارد. آنها ادعا می کردند که متعه فحشا است چون نیاز به شاهد ندارد. بنده توضیح دادم که شیعه اصلا در ازدواج دایم هم شاهد را لازم نمی داند و این موضوع ربطی به متعه ندارد.
ولی بنده خودم در تعجبم.
پس بالاخره از لحاظ عرفی و شرعی فرق ازدواجی که در خفا باشد و زنا چیست. یعنی از کجا معلوم می شود کسی زنا کرده است یا ازدواج !؟ اگر دو نفر مظنون به زنا ادعا کنند که در خفا ازدواج کرده اند تکلیف چیست. اصلا چه طور می شود این تناقض را حل کرد.
با تشکر فراوان
با سلام خدمت شما.
سوالی داشتم در مورد یکی از شخصیت ها، به نام«عیاض بن غنم اشعری» که خیلی از بزرگان تفسیر و حدیث از او نقل روایت کرده اند. می خواستم دیدگاه رجالیون شیعه و اهل سنت را در مورد این شخص جویا شم. ممنون می شم اگر پاسخ بنده را بدهید.
بی مقدمه به اصل موضوع میپردازم.
اینهمه در روایات ما به لذت جنسی حلال تاکید شده، اون رو جزو لذت بخشترین فعل های این دنیا و حتی آخرت شمردن. پیامبر ما با زنان متعددی آمیزش داشتن، ائمه ما بعضا چند ده فرزند داشتند و همشون ما رو به رابطه حلال سفارش اکید کردن. که البته هیچ اشکالی هم نداره. دست مردم رو برای رابطه حلال بازگذاشتن و تاکید کردند به ازدواج کمک کنید.
اما واقعیتی که در تمام موارد بالا وجود داره اینه که اینهمه تاکید صرفا به امیزش جنسی شده. غافل از اینکه فرزندی که متولد میشه خیلی خیلی مهمتر از لذت چند دقیقه ای پدر و مادره. توجه کنید همه ما محصول همین لذت چند دقیقه ای هستیم. به شخصه روایتی ندیدم که در اون فرزند اوری مهمتر از امیزش باشه، مگر وقتی که صحبت از ازدیاد جمعیت باشه. در احکام ما احترام به پدر و مادر واجب اعلام شده اما حرمتی برای بی احترامی به فرزند وجود نداره. انگار ارزش این موجود زمانی مشخص میشه که خودش شخص دیگری رو به اصطلاح خوشبخت کنه.البته خداوند برخلاف تمام مخلوقات به این موجود اشاره کرده و گفته :«خلق الانسان من نطفه فاذا هو خصیم مبین» یعنی خود خداوند هم بی چیزی انسان رو به یادش آورده و اون رو مایه عبرتش قرار داده.
با این وجود چطور انسان میتونه مسجود ملایکه باشه؟ انسانی که ممکن بود با دعوای یک شبه پدر. و مادر وجود «روح متعالیش» زیر سوال بره،؟
سلام و ادب
درباره ملاک تکلیف شرعی از آیاتی ملاک تکلیف به قدر وسع برداشت میشود؛این درحالیست که در ایاتی دیگر مثل یکی از جنگهای پیامبر که وضعیت هوا فوق العاده گرم و زمین خیلی داغ بود مسلمانان وظیفه جهاد داشتند و در ایه ای دیگر طالوت به سربازان خود دستور میدهد که فقط به قدر کف دست میتوانید اب بخورید و عده زیادی از سربازان در اعتراض خود گفتند که این کار فوق طاقت ماست .
با این حساب ملاک تکالیف شرعی چیست؟ایا تکلیف به قدر وسع فقط در پاره ای از احکام صادق است؟
خداوند چگونه عالم را خلق کرد؟
مراحل آن چگونه بود؟
آیا واسطه ای در میان بود؟