کشف

شیعیان و دوستداران فاطمه زهرا(س) همواره مشتاق بوده‎اند که بدانند مزار آن حضرت کجاست و هر محبی که پای به مدینه الرسول می‎نهد، شیدا و سرگردان بین بقیع و قبر رسول طواف می‎کند براستی چه کسی است که پرده از این راز سربه مهر برکشد؟ علامه حسن‎زاده آملی با استفاده از علوم خاصه نظراتی جالب در این زمینه دارد.

خبرآنلاین در این زمینه نوشت: در کلمه 345 از جلد سوم کتاب هزار و یک کلمه اثر حضرت علامه حسن زاده آملی نکته جالبی درباره محل قبر حضرت فاطمه(درود خدا بر او باد) آمده است.

عاشق و عارف بالله علامه ذوالفنون حسن حسن زاده آملی در این اثر عرفانی و اخلاقی، نوشته‎اند:

« حق این است که قبر حضرت فاطمه بنت رسول‎الله (صلوات الله علیهما ) در مدینه در بقعه رسول‎الله و در جوار آن حضرت است. و آن قبری که در بقیع به نام فاطمه شهرت دارد قبر فاطمه بنت اسد مادر امام امیرالمومنین علی (علیه السلام) است.
بعضی از صاحبدلان به طریق خاصی از علم جفر نیز جواب گرفته‎اند که (جای قبر، خانه شفیع جمیع امت است) و صورت لوح آن این است: یا علیم قبر فاطمه زهراء -علیها السلام-

مختار دویست نهج البلاغه این است: «و من کلام له (علیه السلام) عند دفن سیده النساء فاطمه علیهاالسلام: السلام علیک یا رسول الله عنی و عن ابنتک النازله فی جوارک ....»

به چند سطری که در صحیفه مصادر نهج البلاغه نگاشته ایم،التفات بفرمایید....

در خصوص کشف راز مثلث برمودا توسط علامه حسن زاده آملی هم میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید

http://www.askdin.com/thread21109.html

بسم الله الرحمن الرحیم

کشف پیکر نخستین خلبان شهید دفاع مقدس بعد از 32 سال
خبرگزاری فارس: پیکر سرلشکر «محمد صالحی» نخستین خلبان شهید دفاع مقدس بعد از 32 سال انتظار همسر و تنها فرزندش کشف شد و به همراه شهدای تازه تفحص شده به میهن اسلامی باز می‌گردد.

به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت فارس (باشگاه توانا)، نخستین خلبان شهید برون مرزی نیروی هوایی ارتش امیر سرلشکر شهید «محمد صالحی» به سال 1328 در تهران متولد شد؛ 4 برادر و یک خواهر بودند و محمد آخرین فرزند خانواده است.

بقلم سیروس مجللی بچاپ رسیده
http://www.mojezeh-quran.blogfa.com/

چهره من با شما متفاوت است،درختان به صورت كج ومعوج رشد ميكنند،شهاب سنگي به يكباره به زمين برخورد ميكند،اينها نشانه بي نظمي در دنيا نيست؟
این که در عالم نظم های قطعی بسیار عجیب و سهمگینی وجود دارد، جای تردید برای هیچ کس ندارد. اساس دانس بشری بر اعتقاد به وجود نظم استوار است. دانشمندی که برای کشف یک فرمول علمی تجربی سالیان درازی را با امیدواری تلاش می کند و در بسیاری موارد هم به قانون های بسیار عمیم و گسترده ای می رسد، جز نشان از وجود و اعتقاد به وجود نظم ندارد.
پس انکار کلی نظم در عالم ممکن نیست؛ بلکه می توان گفت غالبا در زندگی خود نظم را می بینیم. همه انسانها چنینند و دانشمندان بیشتر به این نظم رسیده اند. تا اینجا وجود اجمالی نظم در غالب موارد اثبات شد.
بله، مواردی هست که ما در آن نظمی را احساس نمی کنیم؛ مثل همان مواردی که دوستتان به آن اشاره کرده است. البته دوست شما هم احتمالا می پذیرد که نمی توان اثبات بی نظمی در این موارد کرد؛ که چه بسا نظمی در آنها باشد، ولی دانش ما به آن نرسیده است. مگر ما همه فرمول های حاکم بر عالم را کشف کرده ایم که اگر در موردی چیزی نیافته باشیم بتوانیم بگوییم پس نظم نیست؟! همین که دانشمندان دارند در باره زلزله مطالعه علمی می کنند برای این است که نظمی را در آن انتظار دارند و تلاش می کنند آن نظم را کشف کنند.
پس ما به وجود نظم در بسیاری موارد علم داریم و آن را احساس می کنیم، و در بسیاری دیگر از موارد نمی توانیم ادعای نظم کنیم، چرا که آن را هنوز احساس نکرده ایم، ولی انتظار نظم در آنها را داریم و لذا برای کشف آن تلاش کی کنیم.
ما به عنوان یک موحد معتقدیم همان مقدار از نظم که می شناسیمش و درکش می کنیم کافی است تا نشان از وجود خالقی ناظم و مدبر داشته باشد. بر این اساس، می توانیم حکم کنیم که علی القاعده بقیه موارد هم از نظمی برخوردار هست و دیر یا زود به کمک تجربه، شهود و یا توجه به تعلیم انبیاء و اولیاء کشف می شود.
به عبارت دیگر، ایمان دینی مبتنی بر همین مقدار از نظمی که کشف شده، می تواند پایه صحیحی بر اعتقاد به نظم در همه موارد باشد؛ ولو برای ما هنوز کشف نشده باشد.
منبع:تبيان

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت همگی
:Sokhan:طبق قولی که به دوستان داده بودم که شبهاتی که خانم یا آقای sasan2012 گذاشته بودند و قرار شده بود که بعد از 40 روز که آنها را تفکیک کنند تا هم سنگین نباشند و هم باعث نشود درست به آنها پرداخته شود ولی این کار رو نکرد من این پست های جدا از هم رو می ذارم ان شاءالله که مفید واقع شود و خیر باشه
شبهات دینی من(sasan2012) : این شبهات سنگین بوده و خواهشا چنانچه احساس می کنید که در باعث ضعف عقائد شما می شود اکیدا از خواندن آنها اجتناب کنید . با تشکر

1- در حالی که امروزه تقریبا همه برهانهای خداشناسی به شدت زیر سوال رفته اند و بر بعضی از آنها به طور کامل خط بطلان کشیده شده است ، چگونه می توان هنوز به وجود خدا باور داشت ؟ قوی ترین برهانهای خداشناسی ، برهان نظم و علیت می باشد . این براهین در هزاره های پیشین توسط دانشمندان یونانی و بعد مسیحی ابداع شدند و از همان زمان نیز مورد مخالفت شدید قرار گرفتند . ابوعلی سینا هر دو این نظریات را رد کرده بود . دیوید هیوم 25 سال بر روی این نظریه (برهان نظم) مطالعه کرد و مطالعات خود را تحت کتابی به عنوان محاورات به تألیف در آورد و نهایتا به شکست خود در اثبات این نظریه اعتراف کرد . شهید مطهری نیز در این زمینه تحقیقاتی به عمل آورد که نهایتا به نتیجه قابل ذکری نرسید و در عصر حاضر آیت الله جوادی آملی با قاطعیت می گوید : "هرگز برهان نظم بدون استمداد از براهین دیگر، توان اثبات ذات واجب را ندارد". وقتی که بزرگترین براهین خداشناسی چنین مورد نقض قرار می گیرند ، تکلیف سایر براهین کم اهمیت تر چه می شود . کار اثبات خدا چنان به تنگنا کشیده است که شخصی مانند پاسکال ، نظریه دفع خطر احتمالی را عنوان می کند که بیشتر به سفسطه می ماند تا یک برهان علمی . طبق این نظریه اگر خدایی نباشد( البته تاکید پاسکال بر خدای مسیحی و تثلیث است ) که هیچ ، ولی اگر خدایی باشد و در آن دنیا ما را مؤاخذه کند چه ؟ پس عقل سلیم می گوید که بهتر است خدا را قبول داشته باشیم . یک مسلمان می تواند این نظریه را برای الله به کار ببرد و یک بت پرست برای بت ها و هر کس از هر دینی می تواند این نظریه را برای خدایان و الهگان خود به کار ببرد و حتی یک شیطان پرست نیز می تواند ادعا کند که اگر تابع شیطان نباشید بعد از مرگ احتمالا روح شما را مجازات خواهد کرد پس بهتر است تنها به شیطان پناه ببرید تا از مجازات احتمالی در امان بمانید ! حتی بعضی رو به برهانهای احساس و فطرت و امیال درونی و میل به پرستش و ... می آورند در حالی که هنوز موجودیت فطرت و احساس و... و همچنین ماهیت و خواستگاه آنها در هاله ای از ابهام قرار دارد و برای اثبات خدا از طریق این براهین ابتدا باید خود فطرت و احساس اثبات شوند و سپس از آنها برای اثبات خدا استفاده کرد . به عنوان مثال یک انسان درستکار ممکن است بگوید احساس می کند که باید به جامعه خدمت کند و آن را اصلاح کند و یا یک بزهکار بگوید احساس می کند که باید از همان جامعه انتقام تمام رنجهایش را بگیرد . هر دو از احساس حرف می زنند ولی نوع احساس آنها تفاوت دارد و مسلما هر دو احساس به طور همزمان و موازی نمی توانند درست باشند .