عذاب وجدان

 سلام راستش یه چیزی خیلی اذیتم میکنه اونم اینه که من چندسال پیش تو سایت کلوب با یه نفر پسر چت کردم و فکر میکنم درخواست چت از طرف اون بود و اول اون پیام داد ازم خواست باهاش دوست بشم و من چون تجربه خوبی نداشتم گفتم نه و من دوست نمیشم و همه پسرا مثل همن و نامردن و البته دقیق حرفام یادم نیست که چیها گفتم بعد اون پسره گفت من ویلچریم و بخاطر همین نمیخوای دوست شی منم گفتم نه و معذرت میخوام و اونم گفت من خودمو میکشم تو با من دوست نمیشی و البته دقیق یادم نیست  چیها گفتم سعی در منصرف کردنش داشتم  منم فکر میکنم قبل اینکه اون بگه من ویلچریم من اون حرفا رو زده بودم که پسرا نامردن و تجربه خوبی نداشتم و خبر از ویلچری بودنش نداشتم البته چون خیلی از این موضوع میگذره خیلی یادم نیست بعد دقیق یادمه من معذرت خواستم و چتمون ادامه داشت و حتی اون گفت وب بده که من گفتم با لب تابم و لبت تابم دوربین نداره و از این قدیمیاست ولی من دروغ گفته بودم چون واقعا از اون پسره خوشم نیومد و اصلا هم قصد دوستی نداشتم و بعد نمیدونم چقدر صحبت کردیم و اصلا در مورد  چی حرف زدیم یادم نیست و اون قطع کرد  و من یادمه پیاما رو کپی کردم و تو ورد ذخیره کردم که حالا نیست و دقیق یادم نیست فکر میکنم من خیالم یجورایی راحت شده بود و قطع کردم و عذاب وجدان نداشتم بعدش یروز که یادش افتادم  ایدیش چک کردم ایدیش غیر فعال کرده و هنوز که هنوز غیر فعال  بعد با خودم میگم خب حتما بازم اومده چت که غیر فعال کرده پس تودشو نکشته باز میگم شاید همون شب غیرفعال کرده و شاید خودشو کشته باشه من واقعا بعضی وقتا خیلی میترسم اگه واقعا طرف بخاطر اینکه من گفته باشم پسرا نامردن خودکشی کرده باشه مقصرش منم اخه من با توجه به تجربه ای که داشتم گفتم واقعا بعضی وقتا که یاد اون چت میفتم از عذاب وجدان دیونه میشم لطفا بگید ایا واقعا اگه پسره خودشو کشته باشه تقصیر منه لطفا بگید ایا واقعا اگر من به اون پسر فحش داده باشم که یادمم نیست اینکارو کرده باشم ایا خودکشی کنه تقصیر منه یا من وب نخواستم بدم بازم تقصیر منه یا من اصلا نخواستم دوست بشم خودکشی کنه تقصیر منه ممنون

سلام وقتتون بخیر ...
میخواستم موضوعی رو درمیون بزارم که شخصا کمی در مطرح کردنش اکراه دارم می بخشید
من د رسن ۱۵ سالگی به علت تنبلی کردن برای اجابت مزاج در کمال نا باوری دچار ناخودداری شدم
با وجود اینکه خیلی سال از اون موضوع میگذره یادآوریش موجب پریشان خاطری و همچنین وسواس الکی به وسایل آن دوره شده
خودمو خیلی سرزنش می کنم که چرا این اتفاق افتاد مثلا این دیدگاه دارم که هیچ شخص سالم بزرگسالی این اتفاق براش پیش نیومده ....
کمک کنید از این حس منزجر کننده راحت بشم
باتشکر

با عرض سلام و خسته نباشی
چطور میتوان وسواس را از خودم دور کنم
و نشانه های فرد وسواسگر می توانند چه باشند

سلام.
واقعا برای خودم متاسف هستم و از خودم بدم میاد عذاب وجدان شدید دارم و آرزوی مرگ می کنم.کمکم کنید خواهشا.
من چند مورد حیوان آزاری در کودکی انجام دادم و تو زندگیم احساس می کنم یقه ام را گرفته و بلاهای غیرمنتظره به سرم میاد.به شرح زیر:
- در کودکی جوجه اردک مادر بزرگم رو به خیال اینکه باید بخوابد گردنش را شکستم و مرد!
- در دوران دبستان گربه ای با فرزندش در پشت بام خانه بودند و من بچه گربه رو از پشت بام ناخودآگاه از سر شیطونی به پایین انداختم.نمرد اما از خانه مان کلا رفت و مادرش هم دیگر پیدا نشد!
- گنجشک هایی در خانه ی ما سوراخی پیدا کرده بودند یک روز گنجشک مدام چیزی در دهان داشت نمی ذاشتم به لانه برود.بعد چند روز یک جوجه ی تازه از تخم درآمده مرده افتاده بود در زمین و فهمیدم این ها بچه داشتن و جلوی غذا بردنشون رو گرفته بودم.گنجشک ها دیگر پیدا نشدند!
- دو یاکریم در خانه ما تخم گذاشته بودند و من تخم آن ها برداشتم و شکست دیگر یاکریم ها پیدا نشدند!

من خیلی شیطون بودم و وقتی این کارها یادم اومد و بزرگتر شدم اندوه شدیدی از کارهام منو فرا گرفت.نمی دونم چیکار کنم.یک روز به سایت آقای مکارم شیرازی نامه زدم و سوال پرسیدم گفتند مقداری پول صدقه بده.اینکارو کردم اما دلم آرام نمی گیره و زندگیم انگار گله های کور داره.خواهشا به دادم برسید من در اثر شیطونی کودکانه و حماقت این کارها رو کردم و به شدت پشیمانم.

چطور جبران کنم این کارها رو؟

با عرض سلام و خسته نباشید من در دو سه ساله اخیر خیلی عذاب وجدانی شدم یعنی غیبت میکنم بعدش خیلی افسوس میخورم که چگونه حلالیت بطلبم یا مثلا امروز ماه رجب مامانم گفت که ی نماز در ماه رجب می خوانند اگر می خوای تو هم بخوان ولی من گفتم نه و الان احساس میکنم که با این کار خدا به من کمک نمیکنه یا مثلا تو خلوت خودم که هستم ناخواسته فکر میکنم که به دیگران فوش میدم در جایی که اصلا نمیخوام که به ان ها بی احترامی کنم اما در ذهنم به طور ناخواسته خیلی در گیر اینجور مساعل ساده است و در همه مساعل اینجوری شدم یا مثلا به قدری عذاب وجدانی شدم که نمیتونم در امتحانات تقلبی کنم که مبادا معلم راضی نباشه یا مثلا در ذهنم فکر میکنم که وقتی بخوام کاری رو انجام دهم خدا نمیتواند کاری انجام بده در حالی که فقط در ذهنم این جور مساعله و قدرت اینو ندارم که بهش فکر نکنم مدام اینجور مساعل به ذهنم میاد لطفا کمکم کنید که مثل افراد عادی باشم و به این مساعل ساده فکر نکنم یا مثلا ما در خونه اجاره ای هستیم من ی بار ناخونم به دیوار کشیده شد و دیوار خراش برداشت خیلی خیلی کم یعنی اصلا معلوم نیست ولی بازم عذاب وجدانش چند روزی دامن گیر من میشود یا خیلی به مامانم حساس شدم که بهش بی احترامی نکنم یا مثلا من سل کنکورم فکر میکنم اگر برای ی درسی معلم خصوصی بگیرم فکر میکنم در حق بچه هایی که زحمت کشیدند دارم ظلم میکنم ایا واقعا این جوریه .در نهایت همه ی این مساعل و دیگر مساعل باعث میشوند من در هر کاری حس خوبی نداشته باشم به نظرتون چه کار کنم؟

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید

:Gol:

سلام و عرض ادب خدمت شما
سوالی داشتم :
اتفاقی را که دیدم مینویسم:
به پارک رفته بودیم و بچه ها مشغول بازی بودند
ناگهان یکی از پسر بچه ها به سمت بچه فامیل ما حمله ور شد و در یک آن مشت محکمی به سر دختر فامیل زد،و فرار کرد.
بعد این فامیل دنبال اون پسر بچه رفت و دستش رو گرفت و با مهربونی گفت چرا زدی؟ ،همزمان هم برادر بزرگتر اون پسر که 12 یا 11ساله بود اومد و گفت که خوب کرد وو...،فامیل ما : من تا تو رو دست بابات ندم ولت نمیکنم(دستش رو گرفته بود)،و اون پر بچه حرفهای بسیار زشتی زد که نمیشه گفت
و فامیل ما : من باید ببینم که کی تو رو تربیت کرده و صاحب تو کیه که اینطوری تربیت شدی و این حرفا
بعد پسر بزرگه گفت من بابا ندارم ،فامیل ما فکر کرد برای اینکه از زیر کار در بیاد و نریم خونشون این حرفو زده
و از بقیه جستجو کردو آدرس خونه رو پیدا کرد ،رفت دم خونه و گفت که بچه شما بچه رو زده و کاری به زد و خورد بچه ندارم ،چون بین بچه ها اتفاق میفته که همو بزنن ،من با این طور حرف زدنش مشکل دارم که چرا این حرفا رو زده ،اون مادرش هم معذرت خواهی کرد و گفت که تو خونه هم اگه بگه دعواش میکنه و این حرفا ،و...
بعد مادر اون پسر بعد از 10 دقیقه اومد پارک دنبال پسر کوچیکش
و بردش خونه و اومد پیش فامیل ما و گفت که شرایط بچه ها همشون یکی نیست
این واقعا پدر نداره و حساس شده
پدرش دو ساله که فوت کرده ،و الان هم به خاطر این برخورد تو خونه نشسته و داره گریه میکنه (پسر بزرگه)
و نسبت به رفتار مردم حساس شده (نسبت به ترحم و..)
و طوری حرف میزد که فامیل ما هم معذرت خواهی کرد و گفت که شرایط رو نمیدونسته که اینطوری هست
حالا سوال من اینه
دل اون بچه شکسته ،گناه فامیل ما چی بوده که نمیدونسته؟
آیا برخورد اون بچه هر چی بود اگه میدونستیم که اون شرایط رو داره باید کوتاه میومدیم؟
از همسایه ها پرس و جو کردیم که میگن بچه شون پرخاشگر هست و بچه های بقیه رو هم بیخودی میزنه

حتی یه بار زنجیر رو میگن آورده بود تو پارک و با زنجیر به یه بچه دیگه ایی زد
این رفتار ها بوده
حالا فامیل ما خیلی ناراحته که این برخورد رو داشته با این خانواده
چیکار کنه؟
تشکر از اینکه متن زیاد رو خوندید.
.