صبر

سلام.
خیلی جاها خوندم و شنیدم که مثلا فلانی یه گناهی رو انجام نداد فلان خوابی رو دید یا مکاشفه ای شد یا مشکلات زندگی اش حل شد. خدا تو مسیری قرار داد که شد جعفر خیاط. شد حاجی دولابی و ... ولی برام عجیبه تا الان در برهه های زمانی مختلفی بوده در مقابل شیرینی گناه صبر کردم. صبر کردم و صبر کردم. از خیلی از کارهای مشکوک پرهیز کردم ولی دریغ از اینکه واکنشی ببینم. نه خوابی. نه رویایی. نه حس شیرینی. مکاشفه و اسرار نهان دیگر هم که بماند. حتی گاهی اوقات بعد از این پرهیزها اوضاع احوال زندگی بدتر هم میشه. شاید بگید مگه برای این کارها پرهیزکاری میکنی. میگم نه ولی انصافا به حق نیست که سلام کنی و جواب سلامتو ندن. اقلیت بودن تو یه کارایی سخته ولی به هر حال حداقل باید حس خوبیذپیدا کرد که انگیزه حداقل موندن در طریق درست به آدم داده بشه. والله خداوند میدونست ظرفیت روزه بشر بیشتر از یه ماه نیست. تعارف که نداریم. ما دنبال شکلاتیم.

هوالنور

باسلام و عرض ادب

دنبال دعایی یا ذکری یا دستوری قوی میگردم که صبرم زیاد بشه لطفا بنده رو راهنمایی کنید

به شخصی علاقه مند هستم و اون شخص چنان کاری کرد که هرکسی بود متنفر میشد ازش

ولی بنده خودم رو تو منجلاب بزرگی میبینم ....مدتهاست دارم با عقل و منطقم احساساتم رو شدیدا سرکوب میکنم و سعی دارم فراموشش کنم

ولی هیچ تاثیری نداشت جز اینکه باعث شد بیمار بشم(زخم معده)........

واقعا نگران وضع جسمی خودم هستم حالا روح که هیچی

متشکرم

سلام.

بعضی احادیث به صبر و مدارا و درخواست کردن در دوستی ها توصیه شده و در مقابل بعضی احادیث صبر و مدار و درخواست را جایز نمیداند...
بعضی احادیث به ایجاد پیوند و سخاوتمندی و بخشش توصیه کرده حتی اگر طرف مقابل مشتاق نباشد، در مقابل در بعضی احادیث اینگونه روابط ارزشی قائل نشدند
این تناقضات که در این احادیث پیدا میشه چه توضیحی میتونه داشته باشه و اصل حقیقت چیست؟
باتشکر.

1. حدیث اول کمک مالی و درخواست از دوستان رو جایز دونسته ولی در حدیث های بعد درخواست کردن و به زحمت انداختن دیگران رو نهی کرده. چطور میشه؟
هرگاه يكى از شما تنگ دست و گرفتار شد، [مشكل را] به برادر خود بگويد و خويشتن را آزار ندهد
درخواست كردن، زبان گوينده را كوتاه مى كند و دل شجاع پهلوان را مى شكند و انسان آزاد سرفراز را به مقام برده اى ذليل تنزّل مى دهد و آبرو را مى بَرد و روزى را مى بُرد
بدترين برادر آن است كه مايه رنج و زحمت آدمى باشد

2. حدیث اول توصیه به کناره گیری از مردم داره و حدیث بعدی توصیه به آمیختن با مردم
هر كه از مردم كناره گرفت، از شرّشان سالم ماند
مؤمنى كه با مردم مى آميزد و بر آزار و اذيت آنان صبر مى كند، برتر از مؤمنى است كه با مردم نمى آميزد و آزار و اذيّت آنان را تحمّل نمى كند

3. در حدیث اول رفاقتی که نیازمند مدارا باشد را درست نمیداند و در حدیث دیگر تحمل و مدارا را زیور دوستی و رفاقت میداند
كسى كه نيازمند مدارا كردن با او باشى، برادر تو نيست
تحمّل [لغزشها] زيور همراهى و رفاقت است

4. در حدیث اول به کسی که روی گردانی میکند نباید روی اورد و در حدیث دیگر گفته شده با کسی که دوری میکند پیوند برقرار کن
هيچ گاه به كسى كه از تو روي گردان است، روى نياور و هيچ گاه از كسى كه به تو علاقه مند است، روى برمتاب
از برادرت فرمان ببر هر چند او تو را نافرمانى مى كند، و با او پيوند برقرار كن هر چند او از تو دورى مى گزيند

5. در حدیث اول برای کسی که بهره نمیرساند ارزشی قائل نشده و در حدیث بعد گفته شده اگر برادرت بخل ورزد بازهم بخشش کن
در همنشينى آن كس كه از دين و دنياى او بهره اى نبرى، خيرى براى تو نيست و هر كه براى تو حقّى قائل نبود، تو نيز برايش حقّى قائل نباش كه اين ارزش شمرده نمى شود
چون برادرت از تو بِبُرد خود را به پيوند با او وادار و چون بخل ورزد از بخشش دريغ مدار ··· مبادا اين نيكى را در آن جا كنى كه نبايد، يا درباره آن كس كه نشايد

لطفا راهنمایی کنید چطوری صبورتر و خوش اخلاقتر باشیم به صورتی که بتونیم دیگران رو در تنگنا قرار بدم که نتونند در حقمون بد باشند?2-چه جوری رضایت خدا رو جلب کنیم?

با سلام . بنده تو زندگیم سختی های زیادی کشیدم . چه از نظر شغلی چه مشکلات خانوادگی چه تحصیلات و این سختی ها همگی از جنس مصیبت و بحران بوده نه فقط مسئولیت های سنگین .
اما مدتی هست احساس میکنم افسرده شدم . منظورم افسردگی با تعریف علمی هست . چون نسبت به خیلی از لذتها بی میل و انگیزه شدم و هیچ آرزویی تو زندگیم ندارم و نا خداآگاه همش میرم تو فکر . هوش و حواسم سر جاش نیست حواسپرتی شدید دارم بطوری که یکی دوبار توی شهر کوچیکی که توش زندگی میکنم خیابونارو قاطی کردم و موقعیتمو فراموش کردم . شغل من دقت بالایی رو میطلبه اما حواسپرتی و بی روحیه بودن باعث شده شغلمو به خطر بندازم .
نمازهام پر از اشتباه شده ، از کارای خوبی که میکردم بخاطر فراموش کاری دیگه خبری نیست .
من به تمام اتفاقات بد زندگیم صبر کردم و میکنم اما مسأله ای که بهش دچار هستم دیگه دست خودم نیست . سوألم اینه که مسئولیت قصورهایی که به خاطر مشکلات روحی ازم سر میزنه با کیه؟
من به خدا ایمان دارم و داشتم و صبر کردم تا همه چیز درست بشه ... اما الان که بعضی چیزا خوب شده عوارض اون مصیبتهایی که دیدم داره اینجوری خودشو نشون میده ... اگه امر خدا اینه که "به من اعتماد کنید همه چی حل میشه" حالا پس چرا مشتم انقدر سست و ضعیف شده که دارم دوباره با دست خودم همه چیو ول میکنم؟